Θέλει την Αριστερά να ανοίξει τον κόρφο της

Θέλει την Αριστερά να ανοίξει τον κόρφο της

3' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, ο πλανήτης Γη κατάφερε, επιτέλους, να ησυχάσει λίγο. Οχι πολύ, λίγο μόνο, όσο δηλαδή χρειάστηκε ο Πέτρος Κόκκαλης για να πεταχτεί μέχρι την Ελληνοαμερικανική Ενωση, όπου πολιτικοί φίλοι του είχαν διοργανώσει σουαρέ προς τιμήν του, διάστημα κατά το οποίο, όπως ήταν φυσικό, ο Πέτρος έκανε ένα αναγκαστικό διάλειμμα από τον πασίγνωστο αγώνα του για να σώσει τον πλανήτη.

Εκεί, στην Ελληνοαμερικανική Ενωση (γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε και υπήρξε ποτέ Ελληνοανατολικογερμανική Ενωση, ειδάλλως θα την είχαμε προτιμήσει…) με την άνεση, φαντάζομαι, που δίνει η αγάπη του κόσμου, μαζί με ένα ποτήρι από το απαίσιο έως αδιάφορο λευκό κρασί, που σερβίρεται συνήθως σε τέτοιες περιστάσεις, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ είχε σπάνιες στιγμές έμπνευσης και τις μοιράστηκε με τους φίλους και θαυμαστές του: «Η Αριστερά», τους είπε, «προχωρούσε και κέρδιζε νικηφόρα όταν άνοιγε στον λαό και τον έπαιρνε στον κόρφο της, η Αριστερά του ΕΑΜ, η Αριστερά της ΕΔΑ, η μεγάλη κοινωνική αλλαγή της δεκαετίας του ’80, ο Γενάρης του 2015». Τους συνέστησε, μάλιστα, «να καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε οι φορείς ενός νέου, γενναίου (sic) και πιο δίκαιου κόσμου».

Δεν αμφιβάλλω ότι τον ενέπνευσε η ποιότητα του ακροατηρίου του, καθώς ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο γνωστός δικηγόρος Ιωάννης Μαντζουράνης, ο οποίος μπορεί πια να είναι και επισήμως ΣΥΡΙΖΑ, λόγω Προοδευτικής Συμμαχίας, ο υφυπουργός Λευτέρης Κρέτσος, ο λυρικός της Αριστεράς Νίκος Ξυδάκης (δυστυχώς χωρίς τη λύρα του, αλλά πάντα με το αστείο μουστάκι του, που θυμίζει εκείνο του τελευταίου Κάιζερ), ο Νίκος Τόσκας, που ξεκίνησε από εύελπις επί χούντας για να καταλήξει προστάτης των αναρχικών ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιώργος Τσίπρας του Ηρακλή (του γνωστού αντιστασιακού), καθώς και ο Ηλίας Λιβάνης του Αντώνη. Αυτοί ήσαν μερικοί από εκείνους που ο ομιλητής ονόμασε «φορείς ενός νέου, γενναίου και πιο δίκαιου κόσμου». Με Λιβάνη, Τόσκα, Μαντζουράνη και Ξυδάκη; Δεν το βλέπω και τόσο πιθανό, πρέπει να πω…

Πάντως, εκτός της χαρακτηριστικής αισιοδοξίας που συνυπάρχει αρμονικά με την εξίσου χαρακτηριστική μεγαλομανία του, ο Πέτρος διακρίνεται για τη σεμνότητα με την οποία αναφέρεται στο pedigree του: «Η Αριστερά είναι μέρος της οικογενειακής μου παράδοσης», δήλωσε σε συνέντευξή του σε τοπικό μέσο της Ηλείας. «Μεγάλωσα σε ένα βαθιά δημοκρατικό περιβάλλον, με ισχυρές αναφορές στους αγώνες της. Πολλοί αναφέρονται στον παππού μου, τον Πέτρο Κόκκαλη, ένα παράδειγμα αγωνιστή του Κομμουνιστικού Κόμματος, ανάμεσα σε πολλά άλλα, του οποίου φέρω το όνομά του και είναι μεγάλη τιμή». Περιέργως, ωστόσο, παραλείπει να αναφέρει το όνομα του πατέρα του, του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος υπήρξε ακόμη μεγαλύτερος αγωνιστής της Αριστεράς από τον παππού του. Διότι ο μεν παππούς του προσπάθησε να την κάνει να επικρατήσει με το αίμα, ενώ ο πατέρας του την εδραίωσε ως καθεστώς με το χρήμα. Προφανώς το αποφεύγει από σεμνότητα.

Κοινωνικός αγωνιστής;

Τα λύτρα πληρώθηκαν τελικά, όπως είδαμε, και μάλιστα με τόκο, καθώς και ο Κουφοντίνας θα πάρει άδεια (αποχαιρετιστήριο δώρο της απερχομένης Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου) και ο Ρωμανός βγαίνει από τη φυλακή, ώστε να ασχοληθεί απερίσπαστος με τις σπουδές Διοίκησης Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Αιγάλεω. Ο Αλέξης Τσίπρας, βέβαια, χαρακτηρίζει «αθλιότητες» τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση υπέκυψε στον εκβιασμό των αναρχικών. «Οσοι αφήνουν», είπε, «υπονοούμενα για τη στάση μας απέναντι στον Κουφοντίνα δεν έχουν καμία εικόνα για το ποια είναι η δική μας αντίληψη για το κοινωνικό κίνημα». Δεν χρειάζεται, κ. πρόεδρε. Μην κάνετε τον κόπο να μας εξηγήσετε, καταλάβαμε και μόνον ότι ορίζετε το εγκληματικό πλέγμα Κουφοντίνα και αναρχικών ως «κοινωνικό αγώνα» φθάνει. Με δυο λέξεις τα είπατε όλα…

Παρατράγουδα

Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, πάντα ηλιοκαμμένος και ροδομάγουλος, μας κοιτάζει με τα μάτια του Bambi και δηλώνει ότι τον αφορά η προοδευτική «απεύθυνση» του Τσίπρα: «Προφανώς. Τον οιονδήποτε συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία τον αφορά αυτό το ζήτημα. Γιατί, όποιος συμμετέχει σε μια διαδικασία, συμμετέχει με ένα πρόσημο προσήλωσης στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο των δυνάμεων. Αν, λοιπόν, το πρόσωπό του είναι δημοκρατικό, ένα τέτοιο προσκλητήριο τον αφορά, γιατί αντιλαμβάνεται ότι η Ιστορία δεν μπορεί να επαναληφθεί με όρους μεσοπολέμου. Διότι αν επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα, τα οποία βλέπουμε μετά την πτώση της Βαϊμάρης, η Ιστορία θα είναι φάρσα».

Αν έχει αρμοδιότητα το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο οφείλει να παρέμβει. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να επιστρατεύσει εκπροσώπους της πασοκαρίας, είτε πράσινης είτε γαλάζιας, έχει φθάσει στα όρια της προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτό πια είναι οικτρότερο και από αυτά τα «Παρατράγουδα» της Πάνια…

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή