Το καλοκαίρι «άνθισαν». Ηταν το λίπασμα της πιθανής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το φθινόπωρο φούντωσαν. Ηταν το μπόλιασμα από τις παραφυάδες των «58». Τον χειμώνα, όμως, ξαφνικά κλαδεύτηκαν. Ηταν αυτό που λέμε «βγήκαν τα μαχαίρια». Και τώρα, που έρχεται η άνοιξη και φέρνει μαζί της εκλογές, το πράσινο μίλι των Οικολόγων Πράσινων προς την κάλπη μοιάζει να έχει μόλις ξεκινήσει.
Από το ευρωψηφοδέλτιο που παρουσίασαν τον Δεκέμβριο, πολλοί έχουν ήδη παραιτηθεί. Στην ψηφοφορία για το ποιος θα είναι 1ος στις ευρωεκλογές, ξεφύτρωσε ο πανελληνίως άγνωστος οικολόγος Βαγγέλης Πισσιάς με 251 ψήφους και έτσι χολώθηκαν τα πουλέν των προηγούμενων οικολογικών θριάμβων. Ο Ν. Χρυσόγελος, που ήρθε 2ος με 215 ψήφους, σταμάτησε να χρυσοχαμογελάει και αποχωρώντας από τη λίστα, παρουσίασε τον κ. Πισσιά περίπου σαν την Τασσώ Καββαδία στις παλιές ελληνικές ταινίες: στήνει «ίντριγκες», διατηρεί «πελατειακές σχέσεις», ελέγχει τους «μικρομηχανισμούς»! Ποιος να το έλεγε πως ο κύριος με το λουλούδι στο πέτο θα μπορούσε να «στολίσει» τον συνάδελφο σαν οικολογικό επιτάφιο… Και σαν να μην έφτανε αυτό, την ίδια ώρα που ο κ. Χρυσόγελος αποχωρούσε από το ψηφοδέλτιο μαραμένος μαζί με μια χούφτα στελέχη, πίσω του φρόντιζε να μαδήσει ό,τι απέμεινε από την οικολογική μαργαρίτα ο Μ. Τρεμόπουλος. Ο οποίος, μετά που βγήκε 4ος στην ψηφοφορία, εφόρμησε στον κ. Πισσιά με τη φούρια Γιαπωνέζων καμικάζι. Τα «νέα μέλη» που γράφτηκαν στους Οικολόγους, είπε ο κ. Τρεμόπουλος, ήρθαν κατευθείαν «από την ΠΑΣΠ». Αρα θέλουν να βάψουν το μικρό πράσινο κόμμα σε απόχρωση ΠΑΣΟΚ…
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ο κ. Πισσιάς, καθισμένος στις οικολογικές του δάφνες, λέει πως θέλουν να του ρίξουν… πισσιά και πούπουλα επειδή τους ενόχλησε η πρωτιά του στην ψηφοφορία. Ομως, αν δει κανείς πιο ψύχραιμα τη σύρραξη των πράσινων στρατευμάτων, θα διαπιστώσει πως παρουσιάζει αξιοσημείωτη περιοδικότητα: όπως ακριβώς στη φύση δεν υπάρχει ακμή χωρίς φθορά, στους Ελληνες Οικολόγους δεν υπάρχει εκλογική επιτυχία χωρίς καταβαράθρωση. Είναι το φαινόμενο που θα μπορούσε να επιγράφεται «ο Χρυσόγελος και ο κλαυσίγελως». Και που πρώτη φορά, εκδηλώθηκε τη δεκαετία του 1990.
Βλέπετε, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, που μπήκαν το 1989 στη Βουλή, αποτελούνται από 400 (!) διαφορετικές ομάδες, οι οποίες κάθονταν ώς τα ξημερώματα στα αμφιθέατρα του Πολυτεχνείου, διαπληκτιζόμενες για το ποια απ’ όλες τους είναι η πιο οικολογική. Κι επειδή η φύση, όπως και η ζωή, κάνει κύκλους, εκείνο τον καιρό αποχώρησε πρώτη φορά από το κόμμα ο άσημος τότε Μ. Τρεμόπουλος. Η αιτία; Η συνάδελφός του Κ. Ιατροπούλου, όταν κλήθηκε να παραιτηθεί από βουλευτής για να αναλάβει ο επόμενος στην οικολογική λίστα, απάντησε πως τώρα πλησιάζουν οι εκλογές, άρα «γιατί να παραιτηθώ;» και λούφαξε στο δερμάτινο σαλόνι της βουλευτικής της λιμουζίνας.
Το συγκρουσιακό αυτό κάρμα σημάδεψε το κίνημα πιο πολύ και από τη γυμνή αλήθεια του Δημοσθένη Βεργή, πιο βαθιά και από την υπνωτική τηλε-οικολογία του Κ. Παπανικόλα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως στο διάβα των ετών οι Οικολόγοι Πράσινοι… σούβλισαν τον Διάκο (τον Κώστα Διάκο, που ήταν από τα ιδρυτικά τους στελέχη), πως έκαναν τον Νάνο Βαλαωρίτη, που ήταν επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους, να τους κατακεραυνώσει με διόλου ποιητικό τρόπο, πως ξερίζωσαν σαν αγριόχορτο τον σεβάσμιο καθηγητή Γ. Βυθούλκα όταν διαφώνησε με τον Μ. Τρεμόπουλο; Στο ίδιο κλίμα της εκρηκτικά φαιδρής (αλλά πάντα βιολογικής!) πορτοκαλέας, οι μισοί Οικολόγοι αποχώρησαν από το Πανελλαδικό τους Συμβούλιο τον Απρίλιο και έκτοτε ετοιμάζουν ράμματα για τη faux γούνα των άλλων μισών. Ετσι, άλλωστε, κατάφεραν να αρπαχτούν μεταξύ τους ακόμα και για το αν ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ θα είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους, χωρίς καν να πουν στον Κον-Μπεντίτ πως όπου να ’ναι βάζει υποψηφιότητα. Και ύστερα ξέσπασε μεταξύ τους πόλεμος για το ποιος απ’ όλους θα είναι 1ος στη λίστα των ευρωεκλογών, τη στιγμή που οι εκλογές γίνονται τελικά με σταυρό προτίμησης! Η οικολογική καταστροφή μοιάζει αναπόφευκτη. Γιατί όπως θα μπορούσε να είχε πει και ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο Νάνος Βαλαωρίτης, που πιο πολύ και από τους Οικολόγους αγάπησε τους σουρεαλιστές, αυτή τη φορά είναι προφανές: κάτι σάπιο υπάρχει στο θερμοκήπιο της οικολογίας.