Η ρευστότητα που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό έχει ενταθεί στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Καινούργια κόμματα ή κινήσεις, όπως το «Ποτάμι», εμφανίστηκαν, οι προσπάθειες για ενότητα στην Κεντροαριστερά δείχνουν να αποτυγχάνουν με αρνητικές συνέπειες για τα συγγενή κόμματα, η Αριστερά που εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει καθηλωμένη και η πορεία της δεν φαίνεται στρωμένη με ρόδα, στη Δεξιά η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει το κεφάλι της πάνω από το νερό και τίποτα περισσότερο, ενώ οι ενδείξεις είναι ότι τα κόμματα της Ακροδεξιάς και μαζί τους η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» βρίσκονται σε κάθοδο. Ολα αυτά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αλλά και μία γενικότερη αίσθηση των πραγμάτων. Ωστόσο, μόνον οι κάλπες θα δείξουν την πραγματικότητα, με την επισήμανση ότι δεν πρόκειται για εθνικές εκλογές.
Αυτή τη στιγμή, πάντως, διαμορφώνεται ένας χάρτης διαφορετικός σε μεγάλο βαθμό από εκείνον που βλέπαμε πριν από μερικές εβδομάδες. Υπάρχει η εκτίμηση και το δείχνουν δημοσκοπήσεις, δημοσιοποιημένες και μη, ότι το «Ποτάμι» που προστέθηκε στην πολιτική σκηνή με πρωτοβουλία του Σταύρου Θεοδωράκη και συνεργατών, έχει μία δυναμική η οποία μπορεί να φτάσει και σε διψήφιο ποσοστό. Αυτό και μόνο του ανατρέπει ισορροπίες και αποτελεί παράγοντα, προς το παρόν αστάθμητο, που αλλάζει ίσως και καταστάσεις, αν η συγκεκριμένη δυναμική φανεί και στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η προέλευση των ψήφων που θα πάρει το «Ποτάμι», σε συνδυασμό με την αύξηση της δεξαμενής των έγκυρων ψηφοδελτίων θα έχει ίσως σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στα ποσοστά των άλλων κομμάτων. Ως προς την ουσία του εγχειρήματος, το «Ποτάμι» θα κριθεί στη συνέχεια, μετά τις ευρωεκλογές.
Είναι σαφές ότι η Κεντροαριστερά, τα πρόσωπα, οι κινήσεις και τα κόμματα, που υποτίθεται ότι την εκφράζουν μέχρι σήμερα, βρίσκονται σε περιδίνηση και απειλούνται με καθίζηση που δεν αποκλείεται να φτάσει μέχρι την εξαφάνιση στις εκλογές. Η Κεντροαριστερά αντιμετωπίζει κρίση σε όλη την Ευρώπη, καθώς αδυνατεί να υποστηρίξει ανυποχώρητα τις αρχές της στο σημερινό οικονομικό – πολιτικό περιβάλλον που καθορίζεται από τις αγορές και τον νεοφιλελευθερισμό, τη γήρανση του πληθυσμού, την παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογία.
Ειδικά στην Ελλάδα, πέρα από τη συμπεριφορά της που ήταν και συνεχίζει να είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη λεγόμενη «ελληνική ιδιαιτερότητα», σήκωσε το βάρος της κρίσης, έπεσε θύμα του άκρατου λαϊκισμού και όσων συνεπάγεται, επικράτησαν στον χώρο της οι εγωισμοί και τα μικροπολιτικά συμφέροντα και δεν διαθέτει πρόσωπα που πείθουν ότι έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να την ανασυγκροτήσουν. Αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συντριβούν στις ευρωεκλογές, θα δυσκολευτούν πάρα πολύ οι Ευ. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης να διατηρηθούν στην ηγεσία των κομμάτων τους. Οι εξελίξεις μπορεί να πάρουν διάφορες κατευθύνσεις, από την πλήρη διάλυση, μέχρι τη λειτουργία της αποτυχίας με τρόπο καταλυτικό για την ενοποίηση του χώρου και από την εμφάνιση νέου σχήματος ώς τις επιπτώσεις στην κυβερνητική συνοχή.
Παράλληλα παρατηρείται επιβράδυνση, ίσως και αναστροφή της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Είναι σαφές ότι τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις περιορίζουν τις θριαμβολογίες και την πεποίθηση ότι βρίσκεται μία ανάσα πριν από την πολιτική κυριαρχία, προκαλούν εσωτερικό προβληματισμό και οδηγούν σε αλλαγές τακτικής. Τα περί χαρακτήρα δημοψηφίσματος που ήθελε να δώσει στις ευρωεκλογές το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξασθενούν, η πιθανότητα πλήρους αποτυχίας στις αυτοδιοικητικές εκλογές παίρνει διαστάσεις μέρα με τη μέρα και η ενεργοποίηση του Αλ. Τσίπρα για να αρχίσει περιοδείες σε όλη την επικράτεια είναι στοιχείο ανησυχίας. Γιατί αν για άλλη μία φορά διαψευστούν οι προσδοκίες, η πίεση μεταφέρεται στην πλευρά του.
Αυτές οι ενδείξεις, όμως, δεν σημαίνουν ότι η Ν.Δ. αυξάνει τα ποσοστά που παραμένουν χαμηλά. Αλλά αν τα πάει καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και δεν χάσει με διαφορά ή έλθει πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές (δύσκολο), η κυβέρνηση θα δείξει σημάδια αντοχής, ακόμη και αν ο δεύτερος εταίρος βυθιστεί. Θα ανακουφιστεί επίσης από την αναμενόμενη μείωση της δύναμης των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής. Συμπέρασμα: ο πολιτικός χάρτης τείνει να αλλάξει, αλλά η νέα διαμόρφωσή του δεν θα είναι οριστική. Θα αλλάξει πάλι ώς τις εθνικές εκλογές.