«Γνωρίζουμε πώς να οδηγήσουμε τη δημοκρατική παράταξη προς το μέλλον» ανέφερε σε πρόσφατη δήλωσή του ο Γ.Παπανδρέου στην οποία διευκρίνιζε «ήμουν, είμαι και θα είμαι ΠΑΣΟΚ». Ο πρώην πρωθυπουργός, λοιπόν, ξεκαθαρίζει πως δεν πιστεύει ότι το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του έχει κλείσει τον κύκλο του και πρέπει να δώσει τη θέση του σε νέο σχήμα. Επίσης δηλώνει ότι γνωρίζει κάτι που αποτελεί ζητούμενο για ολόκληρη την Κεντροαριστερά: πως θα ανασυγκροτηθεί και θα διεκδικήσει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο. Οντως ξέρει ο Γ. Παπανδρέου αυτό που ψάχνουν πολλοί ή απλώς επιθυμεί τη διατήρηση με κάθε τρόπο της «οικογενειακής επιχείρησης» προκειμένου να έχει ο ίδιος ρόλο;
Είναι πολύ πιθανόν ότι για το ΠΑΣΟΚ θα προκύπτει η εξής αντίφαση στις κάλπες της 18ης και της 25ης Μαΐου: στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα καταγραφεί ισχυρή παρουσία του. Στελέχη του ή πρόσωπα που υποστηρίζονται από αυτό, θα κερδίσουν περιφέρειες και δήμους. Ταυτόχρονα, από την κάλπη των ευρωεκλογών αναμένεται χαμηλό ποσοστό της «Ελιάς» (αν ισχύουν αυτά που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις). Θα προκύπτει, λοιπόν, το συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει στην κοινωνία, όμως αυτή η δύναμη δεν καταγράφεται σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Κι αυτή η αντίφαση πιθανόν να επιχειρηθεί να επιλυθεί ζητώντας κάποιοι από τον Ευ. Βενιζέλο να παραιτηθεί. Το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ δεν προβλέπει διαδικασία αμφισβήτησης του προέδρου, όμως αν η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ή της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ζητήσει αλλαγή αρχηγού, θα είναι πολύ δύσκολο για τον Ευ. Βενιζέλο να παραμείνει. Είναι επίσης ισχυρό ενδεχόμενο να τεθεί ταυτόχρονα ζήτημα παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση υπό τον Α. Σαμαρά. Ηδη πολλά στελέχη εκφράζουν την άποψη ότι το κόμμα τους έχει γίνει «ουρά της Ν.Δ.» γι’ αυτό ετοιμάζονται να ζητήσουν νέα κυβέρνηση από τη σημερινή Βουλή στην οποία θα μετέχουν και ευρύτερες δυνάμεις (ΔΗΜΑΡ, ανεξάρτητοι), πρόταση την οποία έχει διατυπώσει κατά καιρούς και ο Φ. Κουβέλης.
Ακόμη και αλλαγή ηγεσίας και ανασύνθεση της κυβέρνησης δεν οδηγούν στην αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα υπάρχουν όσο εκφράζουν κοινωνικές δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου δεν έγινε κόμμα εξουσίας λόγω της επιθυμίας του ιδρυτή του, αλλά επειδή συνδέθηκε με εκείνους που είχαν τεθεί στο περιθώριο μετά τον εμφύλιο και με κοινωνικά στρώματα που βρίσκονταν εκτός εξουσίας την οποία μονοπωλούσε η Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται επειδή συνδέθηκε με τη διαμαρτυρία των πολιτών και με εκείνους που πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν πίσω αυτά που έχασαν στη διάρκεια της κρίσης.
Σήμερα υπάρχει πολιτικό κενό. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ενδέχεται η Ν.Δ. να αντικατασταθεί από τη Νέα Ελλάδα), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει κι όλοι αυτοί που πιστεύουν σε μια σύγχρονη, δημοκρατική, ευρωπαϊκή Ελλάδα, που κοιτάζει με αυτοπεποίθηση τον κόσμο, αναζητούν το πολιτικό σχήμα που θα μας οδηγήσει στη νέα εποχή. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διατηρεί μηχανισμούς στις τοπικές κοινωνίες, όμως δεν μπορεί να εκφράσει την Ελλάδα του αύριο. Εκτός αν ο Γ. Παπανδρέου ξέρει τη συνταγή και περιμένει το αποτέλεσμα των εκλογών για να την αποκαλύψει.