Με μία μεγάλη έκθεση, που περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της επανάχρησης και της μεταμόρφωσης και τιτλοφορείται, όχι τυχαία, «Κάθε τέλος είναι μια αρχή», το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης αποχαιρετά την προσωρινή στέγη του στο κτίριο του Ωδείου Αθηνών λίγο πριν από τη μετεγκατάστασή του στο Φιξ. Στα πρωτότυπα έργα του Ανδρέα Αγγελιδάκη, το μέλλον εμπεριέχει στοιχεία από ένα πρωτόγονο παρελθόν -όπως οι μακέτες φουτουριστικών σπιτιών κατασκευασμένων από βράχους και κοχύλια- ενώ τα κτίρια αλλάζουν μορφές και χρήσεις – όπως η πολυκατοικία που μεταμορφώνεται σε βουνό στο βίντεο «Troll», το σύννεφο που γίνεται «Συννεφόσπιτο» ή το «Κτίριο που περπατάει», μία εναλλακτική πρόταση για ένα υβριδικό μουσείο.
Το αφιέρωμα έχει αναδρομικό χαρακτήρα και περιλαμβάνει δείγματα της δουλειάς του Αγγελιδάκη ως καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα, αλλά και την «Καλύβα από τσιμεντοσανίδες», κατασκευασμένη για τις ανάγκες της έκθεσης «System of Objects», την οποία επιμελήθηκε το 2013. Ορισμένα από τα έργα παρουσιάζονται για πρώτη φορά: ανάμεσά τους, ένα βίντεο και μία εγκατάσταση για τη βίλα του Αλέξανδρου Ιόλα, βασισμένα σε αρχειακό υλικό και ευρήματα από το σπίτι του συλλέκτη. Η γοητεία, που ασκεί ο κόσμος του Ιντερνετ στον καλλιτέχνη είναι εμφανής σε μεγάλο μέρος του έργου του και ιδιαίτερα στο «Building an Electronic Ruin», ένα βίντεο animation για την κατάρρευση και την εγκατάλειψη του ψηφιακού σύμπαντος, που παραπέμπει στο «Second Life» και συνοδεύεται από τα «μαλακά ερείπια» του συνόλου «Soft Ruin». Η έκθεση πραγματοποιείται στο Ωδείο Αθηνών ώς τις 13 Ιουλίου.
