Η επιλογή του προσώπου που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποκλείεται να δοκιμάσει, εκ νέου, τη συγκατοίκηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Οι κ. Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλου έχουν καταλήξει, εδώ και καιρό, στις στρατηγικές επιλογές και μοιάζουν να έχουν κοινές προσεγγίσεις σε πολλά θέματα: από τη στάση έναντι της τρόικας και των δανειστών για το ζήτημα του χρέους έως το πρόσωπο του Ελληνα επιτρόπου στη νέα Κομισιόν. Ωστόσο, αυτή η συμφωνία κορυφής κάθε άλλο παρά διατρέχει κάθετα τους δύο κομματικούς μηχανισμούς. Και το πρόσωπο του επιτρόπου δεν αποκλείεται να ανοίξει νέο κεφάλαιο έντασης.
Πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος έχουν τηρήσει, προς στιγμήν, ενιαία στάση για το ζήτημα του επιτρόπου και έναντι της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, που διεκδικεί με θέρμη την εν λόγω θέση στις Βρυξέλλες. Κατά τη συνάντηση που είχαν, πριν από τον ανασχηματισμό, ο πρωθυπουργός απέφυγε να δεσμευθεί προς την κ. Μπακογιάννη για την τελική επιλογή του. Επικαλέστηκε δε, όπως σημειώνουν στελέχη που γνωρίζουν όσα διημείφθησαν μεταξύ των δύο, ότι «λόγο» στην επιλογή πρέπει να έχει και ο κ. Βενιζέλος. Μερικές ημέρες αργότερα, η κ. Μπακογιάννη επέστρεψε στα, γνωστά για εκείνη, γραφεία του υπουργείου Εξωτερικών για μία συνάντηση με τον κ. Βενιζέλο, η οποία κατέληξε, επίσης, χωρίς διά ταύτα.
Η πρώην υπουργός παραδέχεται σε συνομιλητές της ότι δεν έχει λάβει το «πράσινο φως». Την ίδια εικόνα μεταφέρουν και κυβερνητικές πηγές, αναγνωρίζοντας, ωστόσο, ότι το ενδεχόμενο επιλογής της κ. Μπακογιάννη «δεν είναι μεν το πιο πιθανό, αλλά όχι τόσο απίθανο όσο προ ολίγων μηνών». Καθοριστικό για το πρόσωπο που θα επιλεγεί θα είναι και το χαρτοφυλάκιο που θα καταφέρει να εξασφαλίσει η ελληνική πλευρά στη νέα Επιτροπή, καθώς είναι σαφές ότι δεν «χωρούν όλοι σε όλες τις θέσεις». Ο κ. Σαμαράς καλείται να σταθμίσει τις επιλογές του και με όρους εσωτερικού πολιτικού παιγνίου. Μία ενδεχόμενη επιλογή Μπακογιάννη μπορεί, φαινομενικά, να εξασφαλίσει ισορροπίες εντός Ν.Δ., ωστόσο θα προκαλέσει και αντιδράσεις σε μερίδα στελεχών του κόμματος.
Η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται από τα σενάρια για «βαρύνουσα εμπλοκή» του ΠΑΣΟΚ στη διαδικασία επιλογής. Η σχετική ονοματολογία περιλαμβάνει τον στενό συνεργάτη του Ευ. Βενιζέλου, υφυπουργό Εξωτερικών Δημ. Κούρκουλα (σ.σ. ο οποίος απολαμβάνει της εκτίμησης του Μαξίμου, και όχι βέβαια μόνον λόγω της προηγούμενης παρουσίας του στην Πολ.Αν.) και, εσχάτως, τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο. Για τον τελευταίο, στελέχη του ΠΑΣΟΚ σημείωναν ότι «έχει όλα τα προσόντα», ενώ υπέρ της παραμονής Προβόπουλου στην ΤτΕ επέμεινε, μέχρι την τελευταία στιγμή του ανασχηματισμού, ο κ. Βενιζέλος.
Το Μαξίμου επ’ ουδενί επιθυμεί να εμφανιστεί ότι παραχωρεί την επιλογή στο ΠΑΣΟΚ, καθώς ήδη στο εσωτερικό της Ν.Δ. υπάρχει δυσφορία για τις «παραχωρήσεις» προς τη Χαριλάου Τρικούπη. Αν και άπαντες αναγνωρίζουν ότι αυτές είναι δικαιολογημένες λόγω της εσωτερικής αμφισβήτησης στο πρόσωπο του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και των κινδύνων αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης εξαιτίας του λόγου αυτού, η «επικοινωνιακή καταιγίδα» του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα της Μικρής ΔΕΗ ήταν ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της γαλάζιας δυσαρέσκειας έναντι των πράσινων «κοινωνιστών».
Βέβαια και η κατάσταση στο γαλάζιο εσωτερικό δεν είναι καλύτερη, καθώς το κόμμα εμφανίζεται δημοσίως να χωρίζεται σε «μεταρρυθμιστές» και «μη». Ενδεικτικά, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης, επανειλημμένως, ζήτησε από όσους υπουργούς –όχι μόνον «πράσινους»– δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κυβερνητικούς ρυθμούς να αποχωρήσουν, ενώ, μόλις προχθές, ο κ. Αδ. Γεωργιάδης αντιπαρατέθηκε με αρκετούς από τους συναδέλφους του στη γαλάζια Κ.Ο. που υποστηρίζουν την ανάγκη επαναπρόσληψης, χωρίς τελεσίδικη απόφαση, των καθαριστριών, ενώ η κ. Φωτεινή Πιπιλή δεν απέφυγε, επικρίνοντας τις αρχικές θέσεις του Ανδρ. Λοβέρδου, να ρίξει και μερικά βέλη προς το εσωτερικό. Οσο, πάντως, ο πολιτικός χρόνος προς την προεδρική εκλογή εξαντλείται, τόσο οι «ανήσυχοι» των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων θα αυξάνονται και μαζί η προσπάθεια διαφοροποίησης των δύο κομμάτων που όχι μόνον θα κατέβουν χώρια στις κάλπες, αλλά θα διεκδικήσουν ψήφους και από μία, εν μέρει, κοινή δεξαμενή.
Οι «καραμανλικοί» και ο Αβραμόπουλος
Τα νεύρα του Μεγάρου Μαξίμου δοκίμασαν, τις τελευταίες ημέρες, οι αναφορές στελεχών της Ν.Δ. σε«μεγάλο συνασπισμό» ή ακόμη και σε «οικουμενική κυβέρνηση» με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Η δήλωση του κ. Δημ. Αβραμόπουλου για συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, αν σε αυτό κατατείνει το αποτέλεσμα της κάλπης, είχε ως αποτέλεσμα την άμεση επικοινωνία του πρωθυπουργικού γραφείου με τον υπουργό Αμυνας και την, έπειτα από λίγες ώρες, εκ μέρους του διευκρινιστική δήλωση. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε, καθώς η συνεπής γραμμή Αβραμόπουλου υπέρ συνεργασιών αντιστρατευόταν, εν προκειμένω, δύο βασικές επιδιώξεις του Μαξίμου: αφενός να καταδείξει την «τυχοδιωκτική» τακτική της Κουμουνδούρου ενόψει και του νομοσχεδίου για τη Μικρή ΔΕΗ, αφετέρου να «κλείσει» τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών.
Λίγες ώρες αργότερα ήρθε ο πρώην υπουργός Ευρ. Στυλιανίδης να ρίξει νερό στον μύλο, όχι τόσο λόγω της αναφοράς του σε «οικουμενική κυβέρνηση» αλλά κυρίως λόγω του σαφούς υπαινιγμού του για τον ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
Εν μέσω αυτών των σεναρίων, πάντως, τμήμα του Μαξίμου μετακομίζει! Συγκεκριμένα, στο κτίριο του υπ. Εσωτερικών αναμένεται να μεταφερθεί ο «προσωπάρχης» του Μαξίμου κ. Δημ. Κανελλόπουλος. Στο ίδιο κτίριο εδρεύει η, υπό τον Δημ. Βαρτζόπουλο, Γραμματεία Συντονισμού, ο οποίος αναμένεται να παραιτηθεί προκειμένου να πολιτευθεί (σ.σ. για τη θέση του ακούγεται ο Δημ. Πτωχός). Στα γραφεία που θα εκκενωθούν στο Μέγαρο Μαξίμου θα εγκατασταθούν συνεργάτες του υπ. Επικρατείας, ενώ δεν αποκλείεται να βρουν χώρο εργασίας και οι Στ. Παπασταύρου και Δ. Πτωχός.
