Το 2009 ο Γ. Παπανδρέου παραλάμβανε την οικονομία σε άθλια κατάσταση από τη N.Δ. Αυτά που είχε περιγράψει προεκλογικά ο Κ. Καραμανλής ήταν πολύ λίγα σε σχέση με την πραγματική εικόνα. Ο νέος πρωθυπουργός είχε στηρίξει την προεκλογική καμπάνια του στο «Λεφτά υπάρχουν». Οταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας, άρχισε να αντιλαμβάνεται πού πραγματικά βρίσκεται. Δέσμιος όμως των προεκλογικών του υποσχέσεων, ξεκίνησε να δίνει αυξήσεις και επιδόματα. Υστερα από 1-2 μήνες άρχισε να λαμβάνει τα πρώτα μέτρα, ενώ τα spreads άρχισαν να ανεβαίνουν. Τον Μάιο του 2010, η χώρα είχε βρεθεί εκτός αγορών και για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία προσέφυγε στους εταίρους μας στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ, οι οποίοι συμφώνησαν να μας δανείσουν επιβάλλοντας παράλληλα ένα Μνημόνιο δημοσιονομικών και διαρθρωτικών αλλαγών. Υστερα από πέντε χρόνια αιματηρών θυσιών κι αλλαγών, με πολλές δικές μας παλινωδίες και καθυστερήσεις και πολλά λάθη των δανειστών μας, έχουμε φθάσει στο σημείο που μπορούμε να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο και να καλύπτουμε πλέον τις ανάγκες μας από τις αγορές. Η κίνηση αυτή ενέχει μεγάλο ρίσκο, αφού εκείνοι που έχασαν τα χρήματά τους (εγχώριοι και διεθνείς επενδυτές) αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα, δύσκολα θα το ξανακάνουν. Οι αγορές τιμωρούν. Οσοι θα επενδύσουν πρέπει να είναι βέβαιοι ότι δεν ρισκάρουν ένα νέο «κούρεμα» και τα επιτόκια να είναι ελκυστικά γι’ αυτούς. Η επιθυμητή απεμπλοκή από το Μνημόνιο σημαίνει ότι το κόστος δανεισμού θα είναι υψηλότερο και ότι οι αγορές θα σε επιτηρούν αυστηρότερα και από την τρόικα και θα περνούν από μικροσκόπιο κάθε σου κίνηση. Σε περίπτωση παροχών μέσω αύξησης των ελλειμμάτων και αναίρεσης διαρθρωτικών αλλαγών, η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στην κατάσταση που βρέθηκε τον Απρίλιο του 2010: να τεθεί εκτός αγορών. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας για το 2015, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Alpha Bank, ανέρχονται στα 46,1 δισ. ευρώ. Αν γίνουν λαϊκίστικες επιλογές, το χρηματοδοτικό έλλειμμα το 2015 (που δεν θα μπορεί να καλυφθεί από πουθενά) μπορεί να υπερβεί κατά πολύ τα 15 δισ. ευρώ.
Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «μια πολιτική που θα επιδιώξει την ανεξέλεγκτη ανατροπή του ΜΠΔΣ 2015-2018 θα σύρει αναπόφευκτα τη χώρα σε μια νέα ύφεση πολύ πιο οδυνηρή από αυτή της περιόδου 2010-2013 και αναγκαστικά στην υπογραφή νέων Μνημονίων, τα οποία θα έχουν αναπόφευκτα πραγματικά αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά αυτή τη φορά».
Με τις πρώτες κινήσεις, αντίστοιχες εκείνες του Οκτωβρίου 2009 κι αν βρεθούμε ξανά εκτός αγορών, οι επιλογές που θα έχουμε θα είναι ξανά δύο: η μία να κηρύξει η Ελλάδα στάση πληρωμών και να οδηγηθεί εκτός ευρώ (αυτή τη φορά το ρίσκο μιας ελληνικής χρεοκοπίας θα έχει πολύ μικρότερες διεθνείς επιπτώσεις) και η άλλη να προσφύγει σε νέο πρόγραμμα στήριξης, το οποίο θα έχει πράγματι «αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά», και μέτρα που ο ελληνικός λαός, ύστερα από μια πενταετία επίπονης προσπάθειας, δεν θα μπορεί να αντέξει. Οσοι εξακολουθούν να αγνοούν την πραγματικότητα και να τρέφουν αυταπάτες, ακόμη κι αν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων, ενδέχεται να οδηγήσουν σε καταστάσεις πολύ χειρότερες από τις σημερινές.