Η εικόνα ήταν χαρακτηριστική: μέσα σε μια συστάδα από σκούρα ανδρικά κοστούμια, η Αμάλ Αλαμουντίν ξεχώριζε από το ύψος της αλλά και το κομψό μπεζ της σακάκι, που ήταν στον ίδιο χρωματικό τόνο με τις αρχαϊκές κόρες, που τόσο την εντυπωσίασαν. Ορισμένες φορές μάλιστα, είχε το αινιγματικό μειδίαμά τους, την ώρα που τις παρατηρούσε. Παρακινούμενη από θαυμασμό και περιέργεια έσπευσε να αγγίξει ορισμένα γλυπτά.
Περικυκλωμένη από τον πρόεδρο του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρη Παντερμαλή, ο οποίος πραγματοποίησε την ξενάγηση χθες το μεσημέρι, τον πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής για την Επανένωση των Γλυπτών, Ντέιβιντ Χιλ, τους άλλους δύο διακεκριμένους Βρετανούς Νομικούς της Εταιρείας Doughty Street Chambers, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ, τη Γενική Γραμματέα του ΥΠΠΟ, Λίνα Μενδώνη καθώς και τον γνωστό Ελληνοαμερικανό συγγραφέα Νίκολας Γκατζογιάννης, η σύζυγος του Τζορτζ Κλούνεϊ περιηγήθηκε για 20 λεπτά μπροστά από τα εντυπωσιακά εκθέματα. Στάθηκε ιδιαίτερα στον 3ο όροφο, με την ανεμπόδιστη θέα προς τον Παρθενώνα, όπου είναι τοποθετημένη η ζωφόρος με τα αυθεντικά τμήματα και τα αντίγραφα.
Υποδοχή σταρ
Η υποδοχή της στο Μουσείο της Ακρόπολης, ήταν αντίστοιχη σταρ. Η έλευσή της προκάλεσε ένα μικρό χάος, με τους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ να χυμούν επάνω της και τους τουρίστες που βρίσκονταν στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη Μέγαρο Μαξίμου, όπου η ομάδα των Βρετανών νομικών συνομίλησε με τον Αντώνη Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός, ως βαθύς γνώστης του θέματος, άκουσε με προσοχή τις θέσεις τους για το εθνικής σημασίας ζήτημα. Ενα μέρος της επιχειρηματολογίας τους, υπέρ της προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια, πληροφορήθηκαν και οι δημοσιογράφοι στη συνέντευξη Τύπου, που δόθηκε μετά την ξενάγηση. Εκεί, η Αμάλ Αλαμουντίν υπογράμμισε ότι η συνάντηση με την ελληνική πλευρά ήταν πολύ παραγωγική, ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει δίκιο να ζητεί την επανένωση των γλυπτών με το μνημείο και ότι θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση, σύμφωνα με την οποία η Βρετανία να επιστρέψει τα γλυπτά και η Ελλάδα να στείλει άλλες αρχαιότητες στο Λονδίνο. Τι αξίζει να κρατήσει κανείς από τη χθεσινή ημέρα; Κυρίως τις επισημάνσεις που εξέφρασαν οι δύο άλλοι νομικοί, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ. Ο πρώτος, με φωνή γεμάτη δικηγορική θεατρικότητα, είπε πως τα γλυπτά είναι σαν «πτώματα σε νεκροτομείο κάτω από το ψυχρό φως του Βορρά», ενώ ο δεύτερος υπογράμμισε πως ο νόμος δεν είναι κάτι άκαμπτο αλλά προσαρμόζεται στις ανάγκες των καιρών.
Αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα παραδείγματα, τα οποία κατά τη γνώμη του, αποδεικνύουν ότι η διεθνής νομική συγκυρία έχει αλλάξει. Και οι δυο τους πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια να μπορέσει η Ελλάδα να προσφύγει σε διεθνή δικαστήρια, διεκδικώντας με αξιώσεις την επιστροφή των Γλυπτών με βάση τη μοναδική σχέση τους με το μνημείο. Ετσι, αν κερδίσουμε θα είναι μια εξαίρεση, δεν θα δημιουργηθεί προδεδικασμένο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δεκάδες άλλες διεκδικήσεις από τρίτα κράτη. Ενα ενδεχόμενο, που θα έπληττε βάναυσα τις συλλογές των μουσείων της Δύσης, οι οποίες αποτελούνται από αρπαγέντες πολιτιστικούς θησαυρούς. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και ο Ντέιβιντ Χιλ. Αφού δήλωσε -στα ελληνικά μάλιστα!- ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι «παλικάρι» και ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνη στον αγώνα της διεκδίκησης, συμπλήρωσε ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δοκιμάσει πολλές άλλες εναλλακτικές, υπονοώντας ότι ήρθε η ώρα της δικαστικής προσφυγής.
Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Κώστας Τασούλας, ωστόσο, απέκλεισε προς το παρόν κάθε πιθανότητα να προκριθεί η λύση της δικαστικής οδού, τη στιγμή που η Ελλάδα πέτυχε την εξασφάλιση της διαμεσολάβησης της UNESCO. Η στήριξη του διεθνούς οργανισμού είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα και είμαστε ακόμα στην αρχή της διαδικασίας διευθέτησης για να «κάψουμε» αυτό το πολύτιμο χαρτί, που θα μπορούσε να έχει αποτελέσματα. Με την άποψη αυτή, συμφωνούν άλλωστε και πολλοί άλλοι ειδικοί, τονίζοντας ότι αν χάναμε μια δίκη, θα ήταν το τέλος του μακροχρόνιου αγώνα για την πολυπόθητη επιστροφή.
