Μια τεράστια ουρά σχηματίζεται καθημερινά στην πόρτα από ανθρώπους που περιμένουν υπομονετικά να καθίσουν στο τραπέζι τους. Σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας, τα δύο Carnegie Diner & Cafe τόσο στην 57η οδό και την 7η λεωφόρο όσο και στην Τάιμς Σκουέαρ, αλλά και το τρίτο στο Νιου Τζέρσεϊ, πολιορκούνται από πελάτες για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό αλλά και για φαγητό στο χέρι. Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστή αυτήν την αλυσίδα η οποία επεκτείνεται αυτήν την περίοδο και με άλλα μαγαζιά τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ;
Σήμα κατατεθέν της η διακόσμηση, εμπνευσμένη από το διάσημο Κάρνεγκι Χολ, τον χώρο όπου έχουν εμφανιστεί οι σπουδαιότεροι σολίστ, συνθέτες, μαέστροι, αλλά και μορφές όπως η Μαρία Κάλλας και ο Φρανκ Σινάτρα. «Νομίζω ότι αυτό που μας δίνει ξεχωριστή δύναμη μέσα στο πλήθος των εστιατορίων στο Μανχάταν είναι η αίσθηση της φιλοξενίας που ξέρουν να προσφέρουν οι Ελληνες, με επαγγελματισμό αλλά και με ζεστασιά. Κάνουμε όποιον περνάει το κατώφλι να πιστεύει ότι είναι καλεσμένος σε σπίτι όπου κάποιος θα τον περιποιηθεί σαν να είναι δικός του άνθρωπος», λέει στη στήλη ο executive chef Στάθης Αντωνακόπουλος, που είναι και συνιδιοκτήτης της αλυσίδας μαζί με τον Παναγιώτη Ξενόπουλο.
Εχει δίκιο, τέσσερις νέοι Ελληνες, ο Στέφανος, ο Νίκος, ο Τάσος και ο Δημήτρης, υποδέχονται τον κόσμο στα δύο μαγαζιά του Μανχάταν χαμογελαστοί και προσηνείς. Εξ απαλών ονύχων στη δουλειά, ο Αντωνακόπουλος ξεκίνησε να εργάζεται από παιδί στο εστιατόριο και το ξενοδοχείο του παππού του στην Κορινθία, τόπο καταγωγής της οικογένειάς του. Οταν βρέθηκε στην Αμερική για σπουδές σε ηλικία 21 ετών, το 1999, συνέχισε να δουλεύει ως γκαρσόνι σε ταβέρνες της Αστόρια ώστε να κερδίζει τα προς το ζην και να μην επιβαρύνει τους δικούς του. Σταδιακά, και προτού αποφοιτήσει από το Baruch College, πέρασε από όλα τα πόστα ενός εστιατορίου, ακόμη και από την κουζίνα. Αυτό τον βοήθησε να έχει μια βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση για το πώς στήνεται ένα μαγαζί, τι πρέπει να σερβίρει, πώς να φέρεται στους πελάτες του, τι προμηθευτές πρέπει να διαθέτει και κυρίως πώς θα ξεχωρίσει.
Σήμερα έχει κλείσει 25 χρόνια στη Νέα Υόρκη και διάγει την καλύτερή του περίοδο ως εστιάτορας. Η πορεία στηρίχθηκε στη σκληρή δουλειά και κυρίως στο πείσμα του, που βοήθησε να μην τον κάμπτουν τα εμπόδια, ώστε να μπορεί να ξαναξεκινήσει ακόμη και όταν όλα είναι αντίξοα: «Ανοίξαμε το πρώτο μας μαγαζί δίπλα στο διάσημο Κάρνεγκι Χολ λίγους μήνες πριν από την καραντίνα. Πάνω που είχαμε αρχίσει να καθιερωνόμαστε, ήρθε η πανδημία και έκλεισαν όλα. Ηταν μια εξαιρετικά ρευστή περίοδος για ένα καινούργιο εγχείρημα, όμως δεν το βάλαμε κάτω», λέει στην «Κ».
«Σε μια εποχή που ο κόσμος κινείται με βάση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι σημαντικό ένας χώρος να έχει ως προτεραιότητα την επαφή με τους ανθρώπους. Μπορεί να μας βρίσκει κάποιος μέσα από το Διαδίκτυο ή από στόμα σε στόμα, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να τον κερδίσουμε από την πρώτη ώρα που θα μπει στο μαγαζί. Για εμάς τους Ελληνες το φαγητό δεν είναι μόνο να τρως. Είναι να αισθάνεσαι οικεία, άνετα και ευχάριστα», λέει ο συμπατριώτης μας, που όταν μπήκε στο αεροπλάνο για να πάει πρώτη φορά στην Αμερική, είχε πάρει μαζί του (όντως) μια μαύρη πέτρα για να τη ρίξει πίσω του και μην ξαναγυρίσει ποτέ στην Ελλάδα.
Σήμερα έρχεται μία φορά τον χρόνο για διακοπές με τα παιδιά του, Ηλία και Δήμητρα, και την Ελληνοαμερικανίδα σύζυγό του Χρύσα: «Στις ΗΠΑ, χάρη στην αξιοκρατία μπορείς με την αφοσίωση στη δουλειά να βρεις την ευκαιρία που θα κάνει τα όνειρά σου πραγματικότητα. Αυτό ζω τώρα».
