Αυτό ακριβώς αναρωτιόταν φωναχτά κυρία-θεατής της παράστασης «Chopin in love» εξερχομένη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και μετά το πέρας του μπαλέτου της ΕΛΣ. Στο χέρι σφιχτά, μαζί με το τσαντάκι, κρατούσε και το πρόγραμμα του έργου. Ακριβώς αυτό που σημείωνα σε παρελθόν σημείωμά μου: «αν ο θεατής δεν διαβάσει το έντυπο θα νομίζει ότι ο Σοπέν ήταν ο μυθιστορηματικός Βέρθερος». Και γιατί να πρέπει να γνωρίζει τον Βέρθερο; Από Σοπέν όλο και κάτι θα έχει πιάσει το αυτί του. Στη χορευτική πρόταση το δράμα δεν επεξηγείται συχνά και παραμένει ακατανόητος, π.χ., ο τρόπος που ο ήρωας δανείζεται το περίστροφο με το οποίο θα αυτοκτονήσει από τον σύζυγο της γυναίκας που αγαπά παράφορα – περισσότερο με την αρρωστημένη φαντασία του παρά «εμπράκτως».
Οι πρωταγωνιστές μας υπήρξαν υπέροχοι. Θα στέκονταν άνετα και αξιοζήλευτα σε διεθνείς σκηνές. Ο Ντανίλο Ζέκα (Βέρθερος) ωρίμασε δραματικά και ήδη από την έναρξη, στο ντουέτο με τον φίλο του Βίλχελμ (τον πάντα και παντού έξοχο Ιγκορ Σιάτζκο) μας έστειλε κάποια ανατριχίλα. Να, μια επίδειξη και απόδειξη άδολης νεανικής αγάπης. Τεχνικά: υπερθετικός. Η Ευρυδίκη Ισαακίδου, όπως πάντα σε δραματικές εκφάνσεις, δεν χορεύει τον εκάστοτε ρόλο. «Είναι» ο ρόλος. Στην περίπτωση ως καλοπροαίρετη κυρία/φίλη, τρυφερή σύζυγος, αναστατωμένη στην εικόνα ενός ερωτικού πόθου που εκείνη ξυπνά αλλά δεν συμμετέχει. Και τεχνικά: άψογη. Αριστοκρατικός, αποστασιακός αλλά τα πάντα επιτηρών σύζυγος ο Θανάσης Σολωμός.
Ωραία κύλησαν τα ντιβερτισμάν και στις 2 πράξεις. Ομως οι υπεύθυνες δοκιμών κ.Ι. Ακριώτη – Κιλιουμπάκινα και Χ. Στεφάνου πρέπει να επιμείνουν στον συγχρονισμό των επιμέρους ή γενικότερων συνόλων. Υπήρξαν παραστρατήματα, το έχουμε ξαναγράψει. Βέβαια, με επικεφαλής τις Β. Κούρκουλου, Π. Σακελλαροπούλου, Ε. Ανδρεούδη και Α. Φράγκου και τους καβαλιέρους τους Α. Αγαπιάδη, Α. Κορούτη, Μ. Λατίφι και Μ. Φ. Παππά το χορευτικό κάλλος, και όχι μόνο, εξέπεμψε σπίθες απόλαυσης. Πίσω, μαζί, δίπλα στους σολίστ οι κορυφαίοι και το corps de bqllet έβαλαν τα δυνατά τους και παντού υπήρξε έντονη η σπουδή για την «ευγενική» (noble) μεγαλοαστική σειρά, την κοινωνική τάξη στην οποία εξελίσσεται το δράμα. Φάνηκε και στο comportement (τη συμπεριφορά) των μικρότερων εμφανίσεων: νοσοκόμα, σερβιτόρα, μητέρα. Τα παιδάκια, όπως πάντα, χάρμα. Φίσκα το ΔΘΠ και πού να βρεις να παρκάρεις κυριακάτικα στον Πειραιά; (12/10).