Η T.V. στο σταθμό του μετρό των Αμπελοκήπων ανακοίνωνε: «Ιβάν Βασίλιεφ, ο μεγαλύτερος χορευτής στον κόσμο». Μπα; Έχω κάποια χρόνια, που δεν έχω ταξιδέψει στον κόσμο και πολλά χρόνια, που στο Φεστιβάλ Αθηνών -από την ανάληψη της Διεύθυνσης από τον Γ. Λούκο- που δεν ήρθε ούτε ένα ‘μεγάλο’ συγκρότημα μπαλέτου ή μια εκλεκτή ομάδα, πολύ λιγότερο κάποιος από τους ‘μεγαλύτερους’ χορευτές. Οπότε δεν ξέρω ποιοί μπορεί να είναι εκείνοι, όχι μόνο οι ‘μεγαλύτεροι’ αλλά ούτε καν οι ‘μεγάλοι’. Άσε πια τα συγκροτήματα. Μικρή εξαίρεση το μπαλέτο του Κιέβου στην «Βασίλισσα των Πάγων» προ τριετίας στο Μέγαρο Μουσικής.
Φίλη γυναίκα πανικόβλητη μου τηλεφώνησε να μου ανακοινώσει ότι στην T.V. είδε τον Βασίλιεφ να χορεύει συναρπαστικά και ότι τον …φέρνουν και στην Αθήνα στο άμεσο μέλλον … ‘Μα καλά ζει και χορεύει ακόμη;’ ‘Ζει και βασιλεύει χωρίς να χορεύει καθότι είναι δύο, τρία χρόνια πιο μικρός μας’, την καθησύχασα. ‘Και δεν τον λένε Ιβάν αλλά Βλαντιμίρ. Εξάλλου, Βασίλιεφ στη Ρωσία είναι κάτι σαν … Παπαδόπουλος στην Ελλάδα!’
Ήρθε, λοιπόν, ο Ιβάν και μαζί του 11 ακόμη υπέροχοι χορευτές, που μας προσέφεραν ένα τυπικό ρωσικό Γκαλά με 10 πασίγνωστα, πολυαγαπημένα, δύσκολα pas de deux και μας χάρισαν μια βραδιά ευτυχίας. Ο ίδιος ο σταρ -λίγο στρουμπουλός μου φάνηκε- μετά από ένα χιουμοριστικό σόλο σε παραδοσιακή μουσική, περιορίστηκε όπως και οι ομόλογοί του σε δύο ακόμη νούμερα. Εκτίμησα τις ‘γραμμές’ κυρίων και κυριών, τόσο των danseurs nobles («Ωραία Κοιμωμένη», «Λίμνη των Κύκνων», «Ζιζέλ», «Καρυοθραύστης»), όσο και το μπρίο και την εξωστρέφεια των danseurs characters («Άρτεμης και Ακταίον», «Κουρσάρος», «Σπάρτακος», «Δον Κιχώτης»). Όλα άψογα, ‘καθαρά’, μια πολύ μεγάλη Σχολή (οι χορευτές ανήκουν στο Μπολσόι και το Μαριίνσκι), η οποία ύστερα από μια μικρή κάμψη κάποιων χρόνων ανέκαμψε και επιστρέφει στην κορυφή. Και ευχαριστούμε τη διοργάνωση ΛΑΒΡΥΣ. (Μέγαρο Μουσικής, 21/5)