Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά. Ομως ποιος ήταν ο Εσταυρωμένος; Χίλια παιδόπουλα, ηλικίας 5-12 ετών (το θρήσκευμα δεν διερευνήθηκε) είναι ασφαλές δείγμα για να καταγραφεί η εικονική τους πραγματικότητα, συμβατή με την ειλικρίνειά τους. Τη φαεινή ιδέα είχαν ιθύνοντες μεγάλου εμπορικού κέντρου της Βρετανίας, από αυτά που ευωδιάζουν ασφυκτικά καπιταλισμό. Η σωστή επιλογή ήταν σχετικά εύκολη: α) Υιός του Θεού β) Αστροναύτης γ) Ποδοσφαιριστής της Τσέλσι δ) Τηλεπαρουσιαστής ε) Διαγωνιζόμενος του X Factor. Το 20% των πιτσιρικάδων -μπάλα έχουν για κεφάλι;- απάντησαν ότι ο Ιησούς Χριστός αγωνίζεται κάνοντας θαύματα στην Τσέλσι (προσθέτω εγώ: υπό τις οδηγίες του αντιπαθέστατου βρωμονίκη Ζοζέ Μουρίνιο). Οι μικροί τίναξαν την μπάνκα των μεγάλων στον αέρα. Ενα άλλο 25% είπε ότι οι τρεις μάγοι (θυμάστε τα ονόματά τους;) βρήκαν τη φάτνη της Βηθλεέμ με τη βοήθεια του Google maps.
Εχοντας εμπειρία παρατηρητή κι από διηγήσεις φίλων, διαπιστώνω κι εγώ κάτι: ότι στο σύγχρονο τεχνολογικό, αεικίνητο θαύμα, αρχίζουν να μετέχουν λίγο μετά τον απογαλακτισμό τους, νήπια του χορτάτου δυτικού κόσμου, ψαύοντας (εξ απαλών ονύχων το λένε;) ηλεκτρονικά παιχνίδια, κομπιουτεράκια κ.λπ. Υπάρχουν πεντάχρονα αφιονισμένα με κάθε τι που διαθέτει κουμπιά, οθόνη με πίστες, αθλούμενα εξ ενστίκτου στις πρώτες τεχνικές της μοναξιάς. Τα αντισώματα αποξένωσης από το χαρτί εμβολιάζονται κυρίως από τους νεότερους γονείς, ας πούμε 40άρηδες, η ηδονή της ανάγνωσης, αφής (και όσφρησης…) σελίδων τείνει να γίνει απαγορευμένος καρπός. Και οι γονείς αγάλλονται για το μέλλον των παιδιών τους με αυτά τα πρώτα δειλά βήματα ευφυΐας και προσήλωσης. Στους ηλεκτρονικούς στόχους. Αλλωστε, το τρόχισμα της κριτικής σκέψης, το πατροπαράδοτο βάθεμα και πλάτεμα της γνώσης, τα αναλαμβάνει κατόπιν αυστηρά το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών βεβαίως. Πάει που λέτε η αγαπημένη μας συγγραφέας Αλκη Ζέη (συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών») σε σχολείο και δέχεται επίθεση υποψιασμένου μαθητή: «Γιατί στον “Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου” σκοτώσατε τον Σωτήρη; Εγώ σκέφτηκα δικό μου τέλος». «Τι εννοείς παιδί μου;». «Βγάζει ο Γερμανός το όπλο να σκοτώσει τον Σωτήρη, χτυπάει το κινητό του, το σηκώνει, του πέφτει το πιστόλι, γλιτώνει ο Σωτήρης». «Μα, έχει ο Γερμανός κινητό;». «Αν δεν έχει ο Γερμανός τότε ποιος θα έχει;» η απάντηση. Κάγκελο η κ. Ζέη.
Διαυγές το κίνητρο αυτού του ρηχού σχολίου για τους αγχώδεις αναγνώστες. Απόπειρα φευγαλέας απαγκίστρωσης από το εναρκτήριο λάκτισμα της προεδρικής εκλογής και των επικείμενων αλυσιδωτών αντιδράσεων, καθοριστικών για τη ζωή ανιστόρητων και μη, αμνημόνων και μη, φαντασιοκόπων και μη. Επιτρέψτε μου κάτι ίσως άσχετο. Ξέρατε ότι παλαιότερα τα νταούλια κατασκευάζονταν και από δέρμα λύκου (σπανίζουν πια αυτά τα υπέροχα ζώα) ή γαϊδουριού; Μας δόθηκε η ευκαιρία να το μάθουμε κι αυτό. Κάγκελο (και) οι αγορές.