Αντιγράφω από τη χθεσινή «Καθημερινή»: «Ενα ενιαίο νόμισμα με 18 διαφορετικά δημόσια χρέη, 18 διαφορετικά επιτόκια, 18 διαφορετικά φορολογικά συστήματα που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο είναι ένα σύστημα που δεν λειτουργεί ούτε θα λειτουργήσει ποτέ».
Πρόκειται για μια φράση από την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Ξένιας Κουναλάκη με τον διεθνούς φήμης Γάλλο οικονομολόγο Τομά Πικετί, καθηγητή και συγγραφέα του παγκόσμιου μπεστ σέλερ «Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα». Ειδικευμένος στη συγκέντρωση πλούτου και στις ανισότητες ο Πικετί, το βιβλίο του οποίου υμνήθηκε από νομπελίστες, όπως ο Κρούγκμαν και ο Στίγκλιτζ, έως δισεκατομμυριούχους όπως ο Γκέιτς, μιλά με έναν ήπιο μεν αλλά κατηγορηματικό τρόπο για τις δυσλειτουργίες και τις αγκυλώσεις της Ευρωζώνης. Θύμα των οποίων θεωρεί ότι είναι μερικώς και η Ελλάδα.
Θα μου πείτε εμείς εδώ καταστρεφόμαστε, ο Πικετί μας μάρανε; Από το ύψος της αυθεντίας του μπορεί να εκφράζει θεωρίες, να κρίνει, να προτείνει ακόμη και θεσμοθέτηση Κοινοβουλίου στην Ευρωζώνη, αλλά εμείς εδώ σε λίγους μήνες μπορεί να ψάχνουμε για δανεικά και να μη βρίσκουμε… Σωστό κι αυτό, ωστόσο θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ότι η ανάγνωση αυτής της συνέντευξης μου προσέφερε μεγάλη χαρά.
Πήρε λίγο το μυαλό μου από τα νταούλια της αντιπολίτευσης κι από τις ψευδαισθήσεις των success stories. Από τη θλιβερή αριθμητική της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και τις προφητείες καταστροφής. Αισθάνθηκα ισορροπημένος ξανά, στον αληθινό κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι ρόδινο αλλά και τίποτα δεν είναι απελπιστικό.
Διάβασα αντιρρήσεις για το παρόν της Ευρωζώνης αλλά και προτάσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Αυστηρή τεκμηριωμένη κριτική για γεγονότα και πρακτικές και όχι ιαχές και συνθήματα που εντέλει αναιρούν το όποιο δίκιο. Μου έδωσε η ανάγνωση αυτή στοιχεία, γνώση και ιδέες για να σκεφτώ όσα δεν μου δίνει σε ένα μήνα η σχολαστική, επαγγελματική παρακολούθηση του δημόσιου πολιτικού διαλόγου. Τη συνιστώ ενθέρμως στην κυβέρνηση μήπως και μετριάσει τις βεβαιότητές της και στην αντιπολίτευση μήπως αντικαταστήσει τις ευκολίες της…