Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Αναλαμβάνει την πρωθυπουργία σε νεαρή ηλικία και θα κινηθεί επί μακρόν σε πολιτικό κενό, αφού οι ηγεσίες των δύο παραδοσιακών κομμάτων, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, θα υποχρεωθούν σε αποχώρηση, εξέλιξη που θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να καλύψει την έλλειψη προετοιμασίας για διακυβέρνηση, ενώ Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα αντιμετωπίζουν τη δοκιμασία αλλαγής των ηγεσιών τους.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει υπό εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες στον κρισιμότατο τομέα των προσδοκιών. Ο λαός δοκιμάστηκε σκληρά και έχει κατανοήσει πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Αναγνωρίζει πόσο δυσκολότερη θα είναι η εκπλήρωση των ελπίδων που ασυλλόγιστα σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις η χθεσινή αντιπολίτευση. Επομένως, δεν περιμένει τα πάντα και αμέσως, αφού γνωρίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να τα καταφέρει στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις, πλέον.
Το κυριότερο, πάντως, είναι ότι ο κ. Τσίπρας ξεκινά τη δική του περίοδο διακυβέρνησης από ένα ασύγκριτα καλύτερο σημείο εκκίνησης. Ακόμη και όταν ανέλαβε ο Κώστας Καραμανλής, το 2004, υπήρχαν σοβαρότατες προκλήσεις και εμπόδια.
Πρώτο και κύριο σημείο είναι ότι η χώρα έχει βγει από την ύφεση, που ξεκίνησε πριν από το μνημόνιο και ανεξάρτητα απ’ αυτό. Η επίτευξη ρυθμού ανάκαμψης του ΑΕΠ στο 3% ή και παραπάνω αποτελεί κριτήριο επιτυχίας για τη νέα κυβέρνηση.
Μια χώρα βουτηγμένη στα πολυετή ελλείμματα, ανέκτησε τον δημοσιονομικό έλεγχο, που αποτελεί το βασικό κριτήριο ανεξαρτησίας της οικονομικής πολιτικής. Η κυβέρνηση μπορεί τώρα να ολοκληρώσει την αλλαγή των δημοσιονομικών δεδομένων σε τομείς, όπως η Κεντρική Διοίκηση και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Υγεία, το Ασφαλιστικό και η Αμυνα.
Το διεθνές έλλειμμα ανταγωνιστικότητας διορθώθηκε σε ιστορικά εντυπωσιακό βαθμό, χάρη στις θυσίες του ιδιωτικού τομέα, με το εμπορικό άνοιγμα να έχει εκμηδενιστεί.
Ο πληθωρισμός, που από τότε που μπήκαμε στο ευρώ δεν έπαψε να αφαιρεί πολύτιμους πόντους ανταγωνιστικότητας, έχει επίσης εξαφανιστεί σε υπερθετικό βαθμό. Η παραμικρή βελτίωση εισοδήματος, δεν θα υπόκειται σε αφαιμάξεις τιμών.
Το πιστωτικό σύστημα απέφυγε την κατάρρευση. Οι αποταμιεύσεις διεσώθηκαν, τα δάνεια συντηρήθηκαν και οι προοπτικές συμμετοχής των τραπεζών σε μια επόμενη φάση ανάκαμψης.
Κυρίως όμως, η χώρα αντιμετώπισε με επιτυχία τον κίνδυνο της διεθνούς πτώχευσης, που θα μας είχε θέσει σε τροχιά εξόδου από τη Ζώνη του Ευρώ και ήδη το χρέος είναι διαχειρίσιμο.
Με όλα αυτά ανά χείρας, ο νέος πρωθυπουργός θα κριθεί με τον πιο αυστηρό τρόπο στον πιο ευαίσθητο τομέα: πόσες νέες και ασφαλείς θέσεις εργασίας και πόσο γρήγορα θα δημιουργήσει.