Μπορεί να μη μιλάει ελληνικά, αλλά στις φλέβες του κυλάει ελληνικό αίμα. Ο λόγος για έναν από τους πιο πετυχημένους τενίστες όλων των εποχών, τον Πιτ (Πέτρο) Σάμπρας, ο οποίος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1971 στην Ουάσιγκτον. Οι γονείς του, ο Σαμ και η Γεωργία Σάμπρας, Ελληνες ομογενείς που αναζήτησαν μία καλύτερη ζωή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Το γεγονός πως ο Πιτ Σάμπρας ολοκλήρωσε την καριέρα του έχοντας στην τροπαιοθήκη του 14 τίτλους γκραν σλαμ (ήταν ρεκόρ έως το 2009, όταν και το «έσπασε» ο Ρότζερ Φέντερερ στο Γουίμπλεντον), δικαιολογεί απόλυτα όλους όσοι τον κατατάσσουν στην ελίτ του τένις. Συνολικά πήρε επτά Γουίμπλεντον, πέντε αμερικανικά Οπεν και δύο αυστραλιανά Οπεν. Μόνο το Ρολάν Γκαρός του «ξέφυγε», έχοντας ως καλύτερη παρουσία του μία συμμετοχή στον ημιτελικό γύρο. Βλέπετε, το χώμα δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη του επιφάνεια.
Ο Πιτ Σάμπρας απέκτησε πάθος για το τένις από πολύ μικρή ηλικία. Το «μικρόβιο», πάντως, δεν του το κόλλησε ο πατέρας του, ο οποίος από το πρωί έως το βράδυ έτρεχε για να ανταποκριθεί σε δύο δουλειές (μηχανικός το πρωί, εστιάτορας το βράδυ), προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειάς του που μετακόμισε από την Ουάσιγκτον στο Πάλος Βέρντες στην Καλιφόρνια.
Ως έφηβος προτιμούσε να μένει πίσω στο κορτ. Ενιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια παίζοντας από τη βασική γραμμή (την baseline). Το σχέδιο δράσης του άλλαξε όταν τον ανακάλυψε ο Πιτ Φίσερ. Ενας προπονητής, ο οποίος είδε στο πρόσωπο του έφηβου, τότε, Σάμπρας τον πρωταθλητή τού αύριο. Τον έπεισε, λοιπόν, να αφοσιωθεί σε ένα εντελώς διαφορετικό στιλ παιχνιδιού, το σερβίς – βολέ, πιστεύοντας πως του ταίριαζε περισσότερο. Και όντως έτσι ήταν, καθώς το εφήρμοσε με απόλυτη επιτυχία (καλύτερα από κάθε άλλον τενίστα στην ιστορία του αθλήματος), έχοντας εξαιρετικό πρώτο, αλλά και δεύτερο σερβίς, το οποίο ήταν επίσης άκρως αποτελεσματικό. Παράλληλα, άλλαξε τεχνική στο μπάκχαντ και από δύο χέρια άρχισε να το εκτελεί με το ένα.
Το 1988 έγινε επαγγελματίας σε ηλικία 17 ετών. Την επόμενη χρονιά έφθασε στον 4ο γύρο του αμερικανικού Οπεν, όπου αντιμετώπισε τον κάτοχο του τίτλου, τον Σουηδό, Ματς Βιλάντερ από τον οποίο έχασε στις λεπτομέρειες σε αγώνα που κρίθηκε στο πέμπτο σετ.
Με τον Φίσερ μέντορά του, ο Πιτ Σάμπρας έγινε το 1990 σε ηλικία 19 ετών ο νεότερος νικητής του αμερικανικού Οπεν, επικρατώντας στον τελικό του Αντρέ Αγκασι. Μάλιστα, στις κερκίδες δεν ήταν οι γονείς του την ημέρα του τελικού. Ο «θρύλος» λέει πως είχαν βγει μία βόλτα στο εμπορικό κέντρο του Πάλος Βέρντες και παρακολούθησαν από τις τηλεοράσεις που ήταν στις βιτρίνες τους πανηγυρισμούς του γιου του για την κατάκτηση του πρώτου γκραν σλαμ της καριέρας του.
Γενικότερα, οι γονείς του προτιμούσαν να μην τον παρακολουθούν από κοντά, επειδή θεωρούσαν ότι του προκαλούσαν νευρικότητα. Το «πάθημα» του 1992, όταν τον είδαν από κοντά να χάνει στον τελικό του αμερικανικού Οπεν από τον Στέφαν Εντμπεργκ, ήταν ο κύριος λόγος που αποφάσισαν να παρατηρούν από απόσταση την καριέρα του γιου τους.
Πάντως, τους είχε δίπλα του σε δύο πολύ ξεχωριστές στιγμές της καριέρας του. Πρώτα στον τελικό του Ντέιβις Καπ του 1995, όταν η Εθνική ομάδα των ΗΠΑ νίκησε την Τσεχία και έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο τένις. Και έπειτα, στον αξέχαστο τελικό του Γουίμπλεντον το 2000, όταν νίκησε τον Αυστραλό, Πατ Ράφτερ με 3-1 και έσπασε το ρεκόρ των 12 τίτλων γκραν σλαμ που κρατούσε ο θρυλικός Ρόι Εμερσον από το 1967.
Σέλτικς εναντίον Λέικερς
Η παγκόσμια τενιστική κοινότητα γνώρισε τον Πιτ Σάμπρας το 1990, όταν κατακτούσε το Αμερικανικό Οπεν σε ηλικία 19 ετών, νικώντας τους κορυφαίους εκείνης της εποχής, Ιβάν Λεντλ (στον προημιτελικό) και Τζον ΜακΕνρο (στον ημιτελικό), πριν επικρατήσει του Αντρέ Αγκασι στον τελικό. Ενός τενίστα που έμελλε να γίνει το αντίπαλο δέος στα χρόνια της κυριαρχίας του. «Οι Σέλτικς είχαν τους Λέικερς, ο Μποργκ τον ΜακΕνρο. Εγώ απλά είχα τον Αντρέ ορισμένες φορές» θα πει όταν είχε πια αποχωρήσει από την ενεργό δράση στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Γυρνώντας πίσω στον χρόνο και σταματώντας στις αρχές της δεκαετίας του ’90, θα διαπιστώσουμε ότι μετά τον θρίαμβο στο Αμερικανικό Οπεν του 1990, χρειάστηκε να κυλήσουν τρία χρόνια προκειμένου ο Σάμπρας να κατακτήσει ξανά ένα γκραν σλαμ. Μέχρι να τα καταφέρει, οι Αμερικανοί άρχισαν να πιστεύουν πως η πρώτη του επιτυχία ήταν απλώς μία φωτοβολίδα. Και δεν θα μπορούσε να την επαναλάβει. Τότε ήταν που ο Σάμπρας αποφάσισε να αλλάξει προπονητή. Ηταν ένα «ηλεκτροσόκ» για τον ίδιο. Και το είχε ανάγκη. Ελυσε τη συνεργασία του με τον Φίσερ και στράφηκε στον Τιμ Γκούλισον το 1992. Οι επιτυχίες δεν άργησαν. Ο δεύτερος τίτλος σε γκραν σλαμ ήρθε το 1993 στο Γουίμπλεντον, νικώντας στον τελικό τον καλό του φίλο, Τζιμ Κούριερ. Πλέον, ο Σάμπρας άρχισε να κυριαρχεί παντού, εκτός από το Ρολάν Γκαρός.
Το 1995 ενώ έπαιζε στον ημιτελικό του Αυστραλιανού Οπεν, ξέσπασε και άρχισε να κλαίει. Δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως οι γιατροί είχαν διαγνώσει στον προπονητή του μη αναστρέψιμης μορφής καρκίνο στον εγκέφαλο. «Ο,τι έχω από αυτόν είναι αναμνήσεις. Με έφερε στο κατώφλι της επιτυχίας» θα πει αργότερα ο Ελληνοαμερικανός για τον Γκούλισον που «έφυγε» νωρίς, χάνοντας την άνιση μάχη με τον καρκίνο τον Μάιο του 1996.
Παγκόσμια αναγνώριση και… άρωμα γυναίκας
Ο Πολ Ανακον έγινε ο νέος προπονητής του Πιτ Σάμπρας μετά τον θάνατο του Τιμ Γκούλικσον. Εχοντάς τον στο πλευρό του από το 1995 έως το 2002 (με ένα μικρό διάλειμμα το 2001), ο Ελληνοαμερικανός βελτιώθηκε περισσότερο και έμοιαζε ανίκητος. Ολοκλήρωσε την καριέρα του έχοντας κερδίσει 64 επαγγελματικούς τίτλους και περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια. Παρέμεινε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης από το 1993 έως και το 1998. Συνολικά ήταν νούμερο 1 στον κόσμο για 286 εβδομάδες.
Το 2003 δεν μετείχε σε κανένα τουρνουά, ανακοινώνοντας τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, καθώς δεν μπορούσε να παίξει πια στο ίδιο υψηλό επίπεδο, κυρίως εξαιτίας των συχνών τραυματισμών που αντιμετώπιζε. Οι Αμερικανοί τον τίμησαν σε μία άκρως συγκινητική εκδήλωση στο κεντρικό στάδιο του «Φλάσινγκ Μίντοους», όπου διεξάγεται το αμερικανικό Οπεν.
Ο Σάμπρας παντρεύτηκε την ηθοποιό, Μπρίτζετ Γουίλσον (Mis Teen USA) τον Σεπτέμβριο του 2000. Νωρίτερα, είχε συνδεθεί το όνομά του και με άλλες ηθοποιούς. Γνωστότερο όλων ήταν το ειδύλλιό του με την Γκαμπριέλ Ανγουορ (ήταν η παρτενέρ του Αλ Πατσίνο στο ταγκό της ταινίας, «Αρωμα Γυναίκας»). Μάλιστα, για χάρη της προχώρησε στην παραγωγή μιας ταινίας, ενώ αγόρασε και ιδιωτικό τζετ προκειμένου να βρίσκεται συχνότερα κοντά της. Οταν ήταν παιδί, παρακολουθούσε πάντα την κυριακάτικη λειτουργία στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, μετά το τέλος της οποίας «εξερευνούσε» το πατρικό του σπίτι. Κάπως έτσι ανακάλυψε μία ημέρα στην αποθήκη μία ξύλινη ρακέτα. Αυτό ήταν. Αμέσως, άρχισε να δοκιμάζει αμέτρητα κτυπήματα με μπαλάκια στον τοίχο του σπιτιού. Ηταν η ανατολή ενός από τους μεγαλύτερους αστέρες όλων των εποχών στην ιστορία του τένις.
