Εν αρχή ην ο Eρνστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν, Γερμανός μυθιστοριογράφος, μουσικοκριτικός, συνθέτης και αρχιμουσικός! Τα γοητευτικά, γοτθικά, «τρομακτικά» παραμύθια του ενέπνευσαν ουκ ολίγους συνθέτες του 19ου αλλά και του 20ού αι. Στη συνείδηση ενός ευρύτερου φιλόμουσου κοινού άμεσα συνδεδεμένος με τον Ε. Τ. Α. Χόφμαν είναι ο Γερμανογάλλος Εβραίος συνθέτης και τσελίστας Ζακ Oφενμπαχ. Ο οποίος συνέθεσε έργα για το τσέλο, βαφτίστηκε χριστιανός και η φήμη του εξαπλώθηκε με τις… χορευτικές του μουσικές σαλονιού αλλά, κυρίως, με τις οπερέτες του. Το αριστούργημά του, η «φανταστική» όπερα «Τα παραμύθια του Χόφμαν», έμεινε ημιτελές με τον θάνατό του (1880). Θα παρουσιαστεί το 1881 με ποικίλες προσθαφαιρέσεις διαφόρων στην «Οπερά Κομίκ» και έκτοτε πολλοί δρουν επί του πρωτοτύπου και επιδρούν θετικά ή αρνητικά.
Το 1951 γυρίστηκε από την αγγλική εταιρεία London και το περίφημο ζεύγος Πάουελ και Πρεσμπούργκερ (υπεύθυνων για τα θαυμαστά μπαλετικά «Κόκκινα παπούτσια») η ομότιτλη ταινία σε μορφή Opera Ballet ή Ballet Theatre. Σε χορογραφίες Λεονίντ Μασίν, τον κύριο ρόλο είχε η υπέροχη μπαλαρίνα Μόιρα Σίρερ (ως «άπιαστη αγαπημένη» Στέλλα – χορεύτρια αλλά και ως ανδρείκελο Ολυμπία) και κοντά της η extravagante σέξι μπαλαρίνα Λουντμίλα Τσερίνα ως Τζουλιέτα. Η κριτική υπήρξε συγκαταβατική. Για μας, τότε, απλούστατα: εξωπραγματικό αριστούργημα.
Αν ένας Μπεζάρ επιμελήθηκε σκηνοθεσία και χορογραφία για το Theatre de la Monnaie των Βρυξελλών (1961), στην Αθήνα δεν λησμονώ τη «μοντέρνα» των Σ. Βαφειάδη (σκηνοθεσία) και Α. Γριμάνη (χορογραφία) με την μπίρα και το κρασί ως χορευτικό ντουέτο στον πρόλογο, «αστροναύτες» ως κούκλες στην α΄ πράξη και «χίπις» με περούκες και παιδιά των λουλουδιών στη Βενετία με εξάρχουσα τη σούπερ σταρ που ήταν η Σάσα Ντάριο (1968-69). Για την παράσταση της Μet (που είδαμε HD live με άφθονες διακοπές και «σπασίματα» λόγω καιρικών συνθηκών στο Μέγαρο Μουσικής, 31/01), ο σκηνοθέτης και ο (η;) χορογράφος Dou Dou Huang συνεργάστηκαν έξοχα κινώντας και μετακινώντας ήρωες, χορωδία, χορευτές και κομπάρσους για ένα μοναδικό σκοτεινό «γοτθικό» μουσικό παραμύθι. Theatre Ballet (είχε και pointes!), Dance Theatre, το πλήρες μουσικοχορευτικό θέατρο στην απογείωσή του;
