Στην ευαίσθητη αυτή περιοχή του δημόσιου βίου μας, ευτυχώς ή δυστυχώς, στην εκπαίδευση, οι δανειστές δεν παρεμβαίνουν. Για τη λειτουργία των σχολείων μας, των πανεπιστημίων μας και των λοιπών ιδρυμάτων αποκλειστικός αρμόδιος είναι ο πατριωτισμός των ιθυνόντων. Κοινώς το σύμπλεγμα των εμμονών και των ιδιαιτεροτήτων που ονομάζεται πατριωτισμός στην πατρίδα όπου κάθε μέρα ανακαλύπτεται η Αμερική και εφευρίσκεται η πυρίτις.
Ναυαρχίς του εκπαιδευτικού προγράμματος της νέας κυβέρνησης είναι η κατάργηση της «αριστείας», ή μάλλον όπως το προσδιόρισε ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς -μαρξιστής και αντισυμβατικός υπουργός Παιδείας- η μετακύλιση της σημασίας της λέξης «αριστεία» στη σημασιολογική περιοχή της «ρετσινιάς». «Η αριστεία είναι ρετσινιά» είπε και ελάλησε, «και οι έσχατοι έσονται πρώτοι» συμπλήρωσε, αφού εκτός από την αριστεία έδειξε αποφασισμένος να καταργήσει τις διαφορές ανάμεσα στις πρώτες και τις τελευταίες σειρές των θρανίων στη σχολική τάξη. Εμαθα πως τα θρανία τα τελευταία χρόνια παρατάσσονται σε σχήμα «πι» στις τάξεις όμως αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Οταν είσαι αποφασισμένος να μεταρρυθμίσεις τα κακώς κείμενα δεν θα σε σταματήσουν οι ποταπές λεπτομέρειες της πραγματικότητας.
Εκτοτε εγράφησαν πολλά όπως είναι φυσικό. Στη χώρα που τα ηνία της τα κρατούν οι άριστοι, από την παραγωγή προηγμένης τεχνολογίας ώς την παραγωγή κωμωδίας και επεξεργασία κοιλιακών μυών, είναι πολύ φυσικό το στραβοπάτημα της λέξης να μην περάσει απαρατήρητο. Πώς θα ζήσουμε χωρίς τους άριστους, πώς θα διαπρέψουμε στην παγκόσμια σκηνή χωρίς αυτούς; «Λευτεριά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί» που θα έλεγε και ο εθνικός μας ποιητής. Ο ιστορικός και βασανισμένος αυτός λαός έχει κουρασθεί από τις προσπάθειες που κατέβαλλαν γενεαί επί γενεών προκειμένου να αριστεύσουν σε όλους τους τομείς, μηδέ των ΤΕΙ ανθοκομίας εξαιρουμένων, ως εκ τούτου τι σόι αριστερά θα ήμασταν αν δεν τον αφήναμε να αναπαυθεί επ’ ολίγον, να πάρει μιαν ανάσα και να κάνει κάνα μπάνιο χωρίς να σκέφτεται ότι πρέπει να πρωτεύσει στο κρόουλ.
Αρωγός στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κ. Μπαλτά, ο οποίος κουράστηκε να εξηγεί σε μας τους αδαείς αυτά που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, εμφανίστηκε επί το θεωρητικότερον ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, αντισυμβατικός βουλευτής επικρατείας. Σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (24/2/2015) εξήγησε γιατί η αριστεία είναι μια βλαβερή συνήθεια που προσπαθεί να μας επιβάλλει ο σύγχρονος φιλελευθερισμός και από την οποία πρέπει να απαλλαγούμε το συντομότερο. Οπως αναφέρει δε, αφού έχει περιηγηθεί διάφορες γενικότητες περί κοινωνικής ανισότητας και λοιπά φοντανάκια της μαρξιστικής ηθικολογίας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αριστεία είναι ένα εφεύρημα που συνδέει την εκπαίδευση με την «παραγωγή» και ως εκ τούτου τα επίμαχα ζητήματά της όπως «οι αιώνιοι φοιτητές, η λειτουργία των πρότυπων σχολείων και ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένα διακυβεύματα». Εψαχνα τη λέξη «διακύβευμα» σε όλο το άρθρο, την βρήκα τρεις παραγράφους πριν το τέλος και επιτέλους ησύχασα. Ουάου! που θα έλεγε και ο κ. Βαρουφάκης.
Ουάου δις! Διότι και ο μεν και ο δε δεν είναι απλώς σοβαροί άνθρωποι. Είναι κάτι παραπάνω, είναι καθηγητές με το κάπα όσο γίνεται πιο κεφαλαίο, τα μαλλιά τους άσπρισαν στις έδρες και οι καβάλοι τους τρίφτηκαν διορθώνοντας γραπτά και μετά από τόσα χρόνια και τόσα άστεα που αντίκρισαν τα μάτια τους, κι άλλα αστεία, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το πρόβλημα του ημετέρου εκπαιδευτικού συστήματος είναι οι αιώνιοι φοιτητές, η λειτουργία των πρότυπων σχολείων και ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ. Και εννοείται η σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, με τις πολυάριθμες πολυεθνικές που ψαρεύουν υποψήφια θύματα σε όσες πανεπιστημιακές αίθουσες ανά την επικράτεια δεν τελούν υπό κατάληψη από τους αντισυμβατικούς φοιτητές των αντισυμβατικών καθηγητών.
Ας σοβαρευτούμε όμως, με μέτρο γιατί αν τους πάρουμε και πολύ στα σοβαρά ανεβαίνει η πίεση. Είναι γνωστό ότι η μόνη σύνδεση του ελληνικού πανεπιστημίου με την παραγωγή ήταν μέχρι προχθές η δυνατότητα πρόσληψης των αποφοίτων του από το ελληνικό Δημόσιο. Πας όστις είχε μεταφράσει σε κακά ελληνικά μισό διάλογο του Πλάτωνα στο τρίτο έτος είχε το δικαίωμα να διδάσκει στα παιδιά αρχαία. Αυτό επανέφερε ο σεμνός κ. Κουράκης, διά της καταργήσεως του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις καθηγητών. Είναι επίσης γνωστό, αν και όχι κοινώς παραδεκτό, πως το υπάρχον σύστημα της αριστείας έχει την ίδια σχέση με την αριστεία με αυτήν που έχει η σημερινή αριστερά με την ιστορική αριστερά την οποία επικαλείται. Είναι ένα σύστημα οργανωμένο με επιμέλεια για την επιβράβευση της μετριότητας και την ισοπέδωση της κριτικής σκέψης. Είναι τέλος γνωστό ότι το ημερολόγιο δείχνει 2015 και όχι 1981.
Θα μου πείτε η μετάφραση της αριστείας σε ρετσινιά είναι ολόκληρο πολιτικό πρόγραμμα που δεν αφορά μόνον την εκπαίδευση. Η τυραννία της μετριότητας είναι η πιο δημοφιλής κοινωνική σύμβαση στη χώρα όπου κανείς δεν ενδιαφέρεται για την παιδεία που παρέχει η εκπαίδευση, όλοι όμως λιγουρεύονται τα απολυτήριά της. Κι αν οι αντισυμβατικοί κύριοι καθηγητές επιθυμούν όντως να διασώσουν τον «δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης», όπως διατείνονται, ας φροντίσουν να αποκαταστήσουν το κύρος της αριστείας στην παιδεία και μετά το καταργούν. Ομως αυτό απαιτεί δουλειά και ο κ. Μπαλτάς δείχνει μάλλον βαριεστημένος.