Η πρώτη φορά που προσπάθησα να του μιλήσω ήταν μέσα στις γιορτές, μεταξύ πρώτης και δεύτερης ψηφοφορίας για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μου είχαν μιλήσει για το fund του (ένα από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, που επενδύει μακροπρόθεσμα σε ελληνικές επιχειρήσεις) και η ενδιαφέρουσα πληροφορία ήταν ότι ενώ το 2012 είχε πάρει το ρίσκο να στοιχηματίσει στην Ελλάδα, πλέον είχε «στρατηγική εξόδου». Σε εκείνη την πρώτη τηλεφωνική μας συνομιλία, μου είπε πως είναι σε αναμονή των πολιτικών εξελίξεων και ότι δεν επιθυμεί να κάνει κάποια δήλωση.
Βρεθήκαμε τελικά μετά τις εκλογές, εν μέσω των κρίσιμων συνεδριάσεων του Eurogroup. Δεν ήθελε να τοποθετηθεί επώνυμα, αλλά δέχθηκε να μιλήσει στην «Κ» για τα επενδυτικά του σχέδια: «Δεν σκοπεύω να φύγω από την Ελλάδα», μου είπε. Εχοντας προλάβει να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τη ζημία που έφερε η πολιτική αβεβαιότητα των τελευταίων μηνών, είχε αρχίσει να «ξαναχτίζει» θέσεις. Ομως, δεν είναι «ο κανόνας», αλλά μάλλον η εξαίρεση.
Τη στιγμή που τα ξένα funds φεύγουν το ένα μετά το άλλο, εκείνος επιμένει να στοιχηματίζει στην Ελλάδα. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Η ιδέα να δημιουργήσει αυτό το hedge fund στη χώρα μας ήρθε ύστερα από μια μακρά καριέρα αρχικά ως επενδυτικός σύμβουλος και στη συνέχεια ως στέλεχος σε fund ελληνικής τράπεζας. Λίγο μετά την υπογραφή του πρώτου Μμνημονίου, ξεκίνησε μαζί με τον συνεταίρο του ένα ιδιότυπο road trip σε όλη την Ελλάδα, ψάχνοντας επενδυτικές ευκαιρίες σε «νοικοκυρεμένες» –όχι απαραίτητα γνωστές– επιχειρήσεις με σταθερές αποδόσεις, που σύμφωνα με δική του εκτίμηση είχαν μεγάλες προοπτικές. Οι εταιρείες που βρήκε τον ενθουσίασαν. Τον ενθουσιασμό του, όμως, δεν συμμερίζονταν άλλοι επενδυτές σε εκείνη τη φάση.
Οταν ξεκίνησε το δεύτερο κομμάτι του road trip, αυτή τη φορά στο εξωτερικό για να βρει χρηματοδότηση, έπεσε κυρίως σε πόρτες κλειστές. Με την Ελλάδα ένα βήμα πριν από τον γκρεμό και με τον φόβο ενός Grexit, οι περισσότεροι τον θεωρούσαν τρελό όταν τους μιλούσε για «μεγάλη ευκαιρία». «Ημουν πράγματι από τους λίγους αισιόδοξους τότε, αλλά τελικά μου βγήκε». Το fund πήγε εξαιρετικά καλά τα επόμενα χρόνια, μέχρι που το περασμένο φθινόπωρο όλα άρχισαν να αλλάζουν.
Ο ίδιος αισθάνθηκε πως το κλίμα αλλάζει όταν στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου ο Σαμαράς συναντήθηκε με τη Μέρκελ στο Βερολίνο. Αμέσως μετά την κοινή συνέντευξη Τύπου, ενημέρωσε τους επενδυτές του πως ξεκινούσε περίοδος πολιτικής αστάθειας και ότι άμεσα θα ξεκινούσε να πουλάει μετοχές. Και αυτό, όπως λέει, ξένισε κάποιους από αυτούς: «Δεν σε πληρώνουμε για να αποταμιεύεις τα χρήματά μας», του είπαν. Τους εξήγησε πως δεν θα χρέωνε καμία υπηρεσία όσο οι επενδύσεις τους βρίσκονταν σε αυτό το καθεστώς «παγώματος».
Τις επόμενες εβδομάδες, ήταν κυριολεκτικά κολλημένος στις οθόνες του γραφείου του. Από τη μια παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα σε πολιτικό επίπεδο, από την άλλη τις άμεσες επιπτώσεις που είχαν στο χρηματιστήριο. Μία από τις βασικές του προτεραιότητες ήταν να είναι οι πελάτες του fund πάντα ενημερωμένοι: «Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να προλάβει να σε πάρει ο πελάτης ανήσυχος και να σε ρωτήσει “Μα τι στο καλό συμβαίνει εκεί;”. Εκεί έχεις χάσει το παιχνίδι».
Πριν από τις εκλογές, η συμβουλή προς την ομάδα του ήταν μία: «Ψυχραιμία». Και αυτό γιατί λίγες εβδομάδες μετά τις συναντήσεις «φιάσκο» στο Λονδίνο μεταξύ στελεχών ΣYΡΙΖΑ και εκπροσώπων διαφόρων hedge funds, ο ίδιος πήρε μέρος σε μια (άγνωστη μέχρι σήμερα) κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση με το οικονομικό επιτελείο του κόμματος. Σε μια προσπάθεια να «αντιστραφεί» το κακό κλίμα, εκπρόσωποι των μεγαλύτερων funds –κυρίως από Αγγλία και Αμερική– συνομίλησαν επί ώρες με στενό συνεργάτη του κ. Γιώργου Σταθάκη, αρχικά σε μια αίθουσα της Μεγάλης Βρετανίας και τέσσερις ημέρες αργότερα στα γραφεία μεγάλης χρηματιστηριακής.
Κάθε εβδομάδα κάτι συμβαίνει…
Ο «άνθρωπος από την Αθήνα» –που κατά γενική ομολογία μιλούσε τη γλώσσα της αγοράς– τους μίλησε ανοικτά, όπως χαρακτηριστικά είπε, για τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εάν γινόταν κυβέρνηση. Από αυτή τη συνάντηση οι περισσότεροι επενδυτές έφυγαν ξελαφρωμένοι και με τη «δέσμευση» πως στόχος του ΣΥΡΙΖΑ –ασχέτως με ό,τι προεκλογικώς έλεγε– ήταν όχι η ρήξη, αλλά η απόλυτη συμφωνία με την τρόικα. Επειτα από εκείνες τις συναντήσεις, αλλά και με την πεποίθηση πως οι εταιρείες στις οποίες έχει επενδύσει είναι δυνατές και σε θέση να ξεπεράσουν σε ένα μεγάλο βαθμό την όποια δυσκολία, ο διαχειριστής του fund αποφάσισε να ξαναγοράσει κάποιες μετοχές, επωφελούμενος και από τις χαμηλές τιμές του χρηματιστηρίου.
Οι εβδομάδες που ακολούθησαν, με τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον κυβέρνηση, τον βρήκαν να παρακολουθεί και πάλι τις εξελίξεις μέρα-νύχτα. «Εγώ διάβασα και τα δύο Μνημόνια από την πρώτη ώς την τελευταία σελίδα. Το ίδιο κάνουμε και τώρα. Διαβάζουμε οτιδήποτε έχει συμφωνηθεί, όλα τα νομοσχέδια. Ετσι καταλαβαίνουμε ποια είναι τα επενδυτικά σχέδια της κάθε κυβέρνησης και κυρίως τι μπορεί να “περπατήσει” και τι όχι. Παρακολουθώ τις εξελίξεις, το χρηματιστήριο, τα νούμερα και έτσι θα πάρω και τις τελικές αποφάσεις για το τι έκθεση θέλω να έχω στη χώρα». Βεβαίως, ο βασικός προβληματισμός του δεν είναι τόσο τι θα γίνει τον Ιούνιο, αλλά το ότι κάθε εβδομάδα συμβαίνει και κάτι. «Αυτό είναι που δυσκολεύει την κατάσταση, είμαστε συνεχώς σε μια αναμονή και αυτό είναι που έχει “παγώσει” την αγορά».
