Μέχρι πρότινος πίστευα ακράδαντα ότι η κριτική που δεχόταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν σεξιστική. «Τι φοράει, πώς μιλάει έτσι, γιατί είναι τόσο υστερική;». Πολλοί φίλοι και γνωστοί αναρωτιούνταν: «Καλά, είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι την Κωνσταντοπούλου;». Το έκανα και θα το ξανακάνω, για να υποστηρίξω οποιαδήποτε γυναίκα υφίσταται ανοίκειες επιθέσεις από ένα πολιτικό σύστημα που θεωρεί ότι οι γυναίκες είναι ένα διακοσμητικό φύλο και δεν δικαιούται να είναι ένα ενοχλητικό φύλο. Το διαπίστωσα στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής. Η πρόεδρος του σώματος είναι εκνευριστική, τω όντι. Είναι νάρκισσος, έχει αποφασίσει να μονοπωλεί όλες τις συνεδριάσεις, παρεμβαίνει άνευ λόγου και αιτίας και σχολιάζει τις ομιλίες, βαράει το καμπανάκι με ένα παρανοϊκό Schadenfreude, λες κι έχει αναλάβει μία ιερή φεμινιστική αποστολή εξευτελισμού όλων των ανδρών συναδέλφων της. Σαν να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με το άλλο φύλο. Επιπλήττει με ειρωνική ασέβεια πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς, τους «βγάζει από τα ρούχα τους» και τους εξωθεί να αποχωρήσουν από την αίθουσα. Απαιτεί παροιμιώδη νηφαλιότητα και ψυχραιμία ο διάλογος μαζί της.
Αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είχε εσχάτως αποκτήσει περισσότερες εξουσίες, αν δεν είχε αναδειχθεί σε δυνάμει αντικαταστάτρια του Προέδρου της Δημοκρατίας, του ανώτατου πολιτειακού θεσμού και μάλιστα με ευρεία διακομματική πλειοψηφία, θα μπορούσαμε να αράξουμε στις πολυθρόνες μας και να παρακολουθήσουμε –τρώγοντας ποπ κορν– το θέαμα «Η μονομαχία της Ζωής με τους παντελονάτους συναδέλφους της». Μόνο που, πλέον, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι θύμα, αλλά θύτης, δεν χρήζει υπεράσπισης αλλά σοβαρής κριτικής. Στην τελευταία συνεδρίαση, έμπειροι κοινοβουλευτικοί αμφισβήτησαν την ορθότητα των αποφάσεών της: το γεγονός, π.χ., ότι έδωσε τον λόγο σε υπουργό, παρόλο που η συζήτηση πραγματοποιείτο σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών και ότι ζήτησε από αρχηγό κόμματος αίτημα με δύο υπογραφές, για να μπορέσει εκείνος να μιλήσει επί του κανονισμού. Υπάρχει όμως κι ένα ευρύτερο πολιτικό ζήτημα με τη συμπεριφορά της προέδρου της Βουλής. Επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο έναντι όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πλην της Χρυσής Αυγής. Εγκάλεσε, για παράδειγμα, με σκαιότατο τρόπο τον Αντώνη Σαμαρά για ρατσισμό και σεξισμό, ενώ φέρθηκε με περισσή ευγένεια στον άρτι αποφυλακισθέντα ηγέτη του φιλοναζιστικού κόμματος. Επίσης, έχει αφήσει υπόνοιες ότι τίθεται ζήτημα εγκυρότητας σε όσα νομοσχέδια ψηφίστηκαν εν τη απουσία των βουλευτών της ΧΑ, οι οποίοι –να θυμίσουμε– δεν ήταν πως ξέχασαν να τους ειδοποιήσουν: ήταν προφυλακισμένοι-κατηγορούμενοι ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης. Η προσπάθεια νομιμοποίησης είχε κορυφωθεί πριν από δύο εβδομάδες, όταν αποδέχθηκε πρόταση της ΧΑ για ονομαστική ψηφοφορία στο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση. Το οξύμωρο, βέβαια, είναι πως παρά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξελέγη χθες πρόεδρος της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας, με τουλάχιστον πέντε ψήφους από βουλευτές άλλων κομμάτων, πλην του ΣΥΡΙΖΑ.
