Μεγάλη Δευτέρα, και η αναζήτηση δωματίων για το πασχαλινό τριήμερο έχει μόλις ξεκινήσει. Μέχρι το 2012, η προσπάθεια αυτή θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Τον παλιό καιρό, πριν η Ελλάδα καταλάβει τι σημαίνει κρίση, για να κάνεις Πάσχα μακριά απ’ το σπίτι σου θα έπρεπε να είχες προνοήσει τουλάχιστον ένα μήνα νωρίτερα. Αλλά τώρα, όλα έχουν αλλάξει. Κι έτσι, ξεκινάμε δειλά την αναζήτηση στο Ιντερνετ, από το www.booking.com, για να διαπιστώσουμε πολύ σύντομα πως τώρα πλέον, σε σχετικά λογικές τιμές, μπορείς να κλείσεις δωμάτιο ακόμη και την τελευταία στιγμή.
Τα ξενοδοχεία κοντά στην Αττική, ας πούμε, έχουν σχεδόν όλα ελεύθερα δωμάτια. Πληκτρολογώ «Βουλιαγμένη» και στην οθόνη μου εμφανίζεται πρώτο πρώτο ένα τετράστερο ξενοδοχείο με 85 ευρώ ανά διανυκτέρευση, ενώ αν αλλάξω τα οικονομικά κριτήρια και αφήσω μόνο του το σύστημα να επιλέξει ό,τι καλύτερο υπάρχει, ανοίγει ο διαδικτυακός μου δρόμος για τα πεντάστερα συγκροτήματα της περιοχής, που όμως απαιτούν 220 ευρώ για κάθε νύχτα πασχαλινής πολυτέλειας που προσφέρουν. Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι πως από την παλιά εποχή, που τα πάντα ήταν ρεζερβέ τέτοιες μέρες, τώρα όλα έχουν αλλάξει. Στα sites αναζήτησης δωματίων η προσφορά είναι τόσο μεγάλη, που σου δίνει την εντύπωση πως στους κοντινούς προορισμούς της Αθήνας η πληρότητα κυμαίνεται πολύ χαμηλά. Κι έτσι, συνεχίζω την αναζήτηση σε πιο κλασικούς πασχαλινούς προορισμούς. Εκεί όπου μέχρι πρόπερσι θα έμοιαζε με θαύμα αν έβρισκες τέτοιες μέρες κατάλυμα.
Τα ορεινά σημεία της Ελλάδας σύντομα αποδεικνύεται πως δεν έχουν την πληρότητα που θα περίμενε κανείς. Αναζητώντας μέρος για να μείνω από τη Μεγάλη Παρασκευή έως τη Δευτέρα του Πάσχα, ανακαλύπτω πως στο Μέτσοβο ένα τετράστερο ξενοδοχείο δέχεται να μου κλείσει δίκλινο δωμάτιο με 70 ευρώ τη βραδιά, ενώ στην Αράχωβα χωρίς κόπο εντοπίζω ένα ξενοδοχείο τριών αστέρων στον κεντρικό δρόμο της πόλης, στο οποίο η διανυκτέρευση θα μου στοιχίσει μόλις 55 ευρώ. Καθώς η εύρεση δωματίου σε ορεινή περιοχή αποδεικνύεται εξαιρετικά εύκολη αποστολή, αποτολμώ το απίθανο: στο κουτάκι «προορισμός» πληκτρολογώ «Κέρκυρα» και πατάω το έντερ, σίγουρη πως αυτή τη φορά θα λάβω το μήνυμα «δεν υπάρχει διαθεσιμότητα για τις μέρες που επιλέξατε». Αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.
Αντιθέτως, από τα 802 καταλύματα της Κέρκυρας τα 192 έχουν ακόμη δωμάτια. Με την πληρότητα στο 76%, υπάρχουν επιλογές για όλα τα βαλάντια στις περισσότερες περιοχές του νησιού. Βρίσκω δωμάτιο με θέα στη θάλασσα σε πεντάστερο ξενοδοχείο μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη Σπιανάδα, όπου πέφτουν τα κανάτια από τα μπαλκόνια το Μεγάλο Σάββατο, με 120 ευρώ ανά διανυκτέρευση. Στην Παλαιοκαστρίτσα, πάλι, μπορώ να κλείσω ξενοδοχείο τριών αστέρων με μόλις 60 ευρώ το βράδυ. Συνεχίζω αναζητώντας κατάλυμα στη Χίο, όπου οι ταξιδιωτικοί πράκτορες επιμένουν πως η πληρότητα αγγίζει το 100%. Η διαδικτυακή πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Βρίσκω ξενοδοχείο ακόμη και στον Βροντάδο, στο χωριό με τις δύο εκκλησίες που τα βεγγαλικά τους αποτελούν παγκόσμιο αξιοθέατο. Διαμέρισμα με θέα στη θάλασσα, δωρεάν Wi-Fi και δική του μικρή κουζίνα, προς 75 ευρώ. Και σουίτα 2 υπνοδωματίων με υδρομασάζ, με 110 ευρώ για κάθε βράδυ που θα περάσετε σ’ αυτήν.
Οπότε, φτάνει η ώρα για το απόλυτο τεστ διαθεσιμότητας: στην Υδρα, που έχει ελάχιστα ξενοδοχεία, υπήρχε μια εποχή που για να κάνεις Πάσχα, έπρεπε να το έχεις αποφασίσει από τα Χριστούγεννα. Η εποχή αυτή, όμως, πέρασε. Κατόπιν αυτού, οι ευχές για «Καλό Πάσχα» περιττεύουν. Γιατί αν ακόμη έχετε 450 ευρώ να διαθέσετε για ένα τριήμερο μακριά από την Αθήνα, τότε το Πάσχα σας θα είναι σίγουρα καλό.