Στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη 2 Απριλίου, οι βουλευτές άκουγαν, μάλλον έκπληκτοι, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη να περιγράφει σε γενικές γραμμές, την πορεία των διαπραγματεύσεων και τις δυσκολίες, αλλά να τονίζει ότι όλα θα κριθούν στο πολιτικό πεδίο, αποκλείοντας μια συμφωνία με Μνημόνιο.
Ακουσαν επίσης τον κ. Δραγασάκη, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, να καθησυχάζει τους βουλευτές για το πρόβλημα ρευστότητας, ενώ γενικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν μιλάει για μια τελική συμφωνία είτε τώρα είτε στις 24 Απριλίου είτε τον Ιούνιο, αλλά την παραπέμπουν σε βάθος χρόνου. Τώρα, γίνεται λόγος για μια ενδιάμεση ή μεταβατική συμφωνία που θα θέσει τις προϋποθέσεις για την επόμενη, φθινοπωρινή, ίσως, συμφωνία.
Αυτό είναι εν ολίγοις το κυβερνητικό αφήγημα, γύρω από το οποίο στροβιλίζεται η κυβερνητική πολιτική, τη στιγμή που η πίεση για δημοσιοποίηση των κυβερνητικών προθέσεων αυξάνεται και από τους εταίρους και από κομματικές δυνάμεις. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα μονομερές αφήγημα, που είναι αμφίβολο αν το γνωρίζουν και κυρίως αν θα το συνυπογράψουν οι θεσμικοί εταίροι τις επόμενες εβδομάδες. Η πολιτική λύση, όπως την εννοούν στο κυβερνητικό στρατόπεδο ή όπως την ερμηνεύουν κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες –γιατί ακριβές σχέδιο δεν υπάρχει– δεν έχει νέο Μνημόνιο, έχει «κόκκινες» γραμμές, έστω και αν στην πορεία διαβρωθούν προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του «έντιμου συμβιβασμού».
Οι δυσκολίες
Υπό αυτό το πρίσμα, σύμφωνα με έγκυρη κυβερνητική πηγή, η κατάσταση θα είναι ιδιαίτερα ρευστή, οι δυσκολίες δεδομένες και το πρόβλημα ρευστότητας στο «κόκκινο». Ωστόσο, διαβεβαιώνει ότι αδιέξοδο δεν θα υπάρξει.
Επεξηγώντας σε τι ακριβώς συνίσταται η πολιτική συμφωνία, οι ίδιες πηγές σημείωναν ότι τόσο κατά τις συνομιλίες Τσίπρα – Μέρκελ στο Βερολίνο όσο και στην επταμερή των Βρυξελλών, αλλά και στις συνεδριάσεις του Eurogroup, έχει καταστεί σαφές από ελληνικής πλευράς ότι η Αθήνα επιδιώκει μια συμφωνία με συμβιβασμούς, αλλά όχι με ένα διαφανές νεοφιλελεύθερο σχέδιο, το οποίο, ακόμη και αν δεχθεί η κυβέρνηση, δεν θα δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική συμφωνία έγκειται από κυβερνητικής πλευράς στη συνειδητή αλλοίωση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να γίνει το πρώτο βήμα που θα έχει σαφή στόχο τη δημοσιονομική πειθαρχία και –περίπου– όσα προβλέπονται στο κείμενο Βαρουφάκη. Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση ζητεί από τους θεσμικούς εταίρους να διαγράψουν τη λέξη Μνημόνιο και να συνδράμουν ώστε να υπάρξει στη συμφωνία ένα σαφές πλαίσιο αναπτυξιακής πολιτικής και μια υπόσχεση για ρύθμιση του χρέους.
Οι υποσχέσεις
Οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι η κυβέρνηση έχει αποσπάσει ήδη ανεπίσημες υποσχέσεις στα θέματα αυτά και για τον λόγο αυτό, ο πρωθυπουργός επανέφερε ήδη στον δημόσιο λόγο του το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους. Υψηλά ιστάμενες κομματικές πηγές μιλούν, μάλιστα, για διαρκή διαπραγμάτευση, καθώς, όπως τονίζει, «αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος και κανείς δεν θέλει να δώσει ένα βίαιο τέλος», άρα ο χρόνος θα είναι ο κριτής… Μέχρι ο χρόνος να δώσει τις απαντήσεις, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός θα πρέπει να δαμάσουν τις παραφωνίες που συχνά εξελίσσονται σε αντιπαραθέσεις και κλονίζουν τη δημόσια εικόνα και της κυβέρνησης και του ιδίου και προφανώς συν τω χρόνω θα επηρεάσουν και τη λήψη αποφάσεων.
Οι «εμφύλιοι»
Οσο και αν τηρούνται χαμηλοί τόνοι, είναι εμφανές ότι υπάρχει «θέμα Πανούση», τόσο με τις θεωρητικές προσεγγίσεις του για τη λειτουργία της αστυνομίας όσο και με την αντίληψη της κυβέρνησης για το τι σημαίνει ασφάλεια και διαχείριση κρίσεων. Οπως σημειώνει κυβερνητική πηγή, η διαχείριση εσωτερικών και εσωκομματικών κρίσεων αναδεικνύεται σε μείζον ζήτημα για τον πρωθυπουργό και πρέπει να παρέμβει γιατί, όπως και όλοι οι πρωθυπουργοί, έχει την ευθύνη για όλη την κυβέρνηση. Το πηγαινέλα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του αναπληρωτή υπουργού από το υπουργείο Εσωτερικών στο Δικαιοσύνης καταδεικνύει απουσία ψυχραιμίας και σχεδίου, αλλά και πολιτικού προβλήματος, πέρα από αποφάσεις που λαμβάνονται εν θερμώ.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σύμφωνα με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί ειδικό χειρισμό, καθώς με τις πρωτοβουλίες της προκαλεί αμηχανία, ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νίκος Φίλης, αντί να λειτουργεί πυροσβεστικά, πολύ συχνά επιτίθεται κατά κύματα είτε στην κ. Κωνσταντοπούλου είτε στον κ. Καμμένο για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, είτε στον κ. Πανούση, αλλά και σε άλλους υπουργούς.
Σαφής απόσταση στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων υπάρχει από την Αριστερή Πλατφόρμα, ενώ πολλοί βουλευτές διαμαρτύρονται για ελλιπή ενημέρωση και για προβλήματα συντονισμού. Αιχμές υπάρχουν και για την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά σε πληθώρα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί έντονος προβληματισμός για την πορεία των σχέσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΛΕΛ και προσωπικά για τον κ. Καμμένο. Εν κατακλείδι, υπάρχουν δύο ερωτήματα. Στο πρώτο ερώτημα, αν το κλίμα των διαπραγματεύσεων αντιστοιχεί με την πραγματικότητα, η απάντηση θα δοθεί σύντομα εκ των πραγμάτων. Το δεύτερο αφορά την εσωτερική εικόνα της κυβέρνησης και τη σταδιακή εξανέμιση της λαϊκής στήριξης. Τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν υποχρεωτικά, αλλά η μορφή της απάντησης δεν είναι γνωστή.