«Παιδιά, ο πατέρας μου ανοίγει Μουσείο Φυσικής!», λέει ο 13χρονος Αποστόλης στην τάξη δύο μήνες πριν. «Ναι, καλά…», η απάντηση από τους δύσπιστους φίλους του – μέχρι που το είδαν με τα μάτια τους: «Είναι φοβερό!», «Ποτέ δεν περίμενα η φυσική να είναι σαν παιχνίδι», οι πρώτες αντιδράσεις.
Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο γιος του κ. Κωνσταντίνου Τριαντάφυλλου το «παράτολμο» εγχείρημα του 38χρονου. «Παράτολμο», επειδή σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο ύστερα από 20 χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό να παραιτείται κάποιος προκειμένου να ακολουθήσει το όνειρό του: «Αν δεν το έκανα, θα ήμουν δυστυχισμένος! Hμουν πλωτάρχης, υπηρέτησα σε θέσεις ευθύνης, αποφάσισα όμως να συμβάλω στην κοινωνία από διαφορετικό πόστο. Από μικρός ονειρευόμουν να γίνω φυσικός. Oταν μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το Ναυτικό, πήγα σχεδόν δυόμισι χρόνια στην Αμερική για MSc in Physics. Το προσωπικό όραμα υπερίσχυσε της στρωμένης καριέρας – σημειωτέον πως παρόλο που είμαι πατέρας δύο παιδιών, δεν φοβήθηκα να στερηθώ τη σύνταξη. Αλλωστε, δούλευα τρία χρόνια για να στήσω το μουσείο. Πούλησα ένα διαμέρισμα, εγκρίθηκε ΕΣΠΑ, του οποίου έχουμε εισπράξει ένα τμήμα… Ηξερα, όμως ότι υφίσταται η ανάγκη για ένα τέτοιο χώρο, οπότε στη σκέψη μου δεν υπήρχε κανένα ρίσκο» εξομολογείται ο ίδιος ο κ. Τριαντάφυλλος, ο οποίος ξεκινώντας την ξενάγηση στον νεοσύστατο χώρο (800 τ.μ.) στα Βριλήσσια, θα πει: «Φιλοδοξία μου; Να κάνω "το μουσείο της γειτονιάς", ένα μουσείο διαδραστικό: που θα έρθει η οικογένεια, θα περιηγηθεί στους χώρους – ξεναγήσεις πραγματοποιούνται κάθε ακέραια ώρα – θα παρακολουθήσει ένα πειραματικό «κύκλο» εφόσον το επιθυμεί, θα χαλαρώσει στον χώρο του cafe, ενώ τα μικρότερα αδέρφια, θα απασχοληθούν στον παιδότοπο ή στον κήπο».
Βασικό πρότυπο; «Το μουσείο Εxploratorium στην Καλιφόρνια, ακολούθησε μεγάλη διαδικτυακή έρευνα σε science centers ανά τον κόσμο, ενώ η κατασκευή των εκθεμάτων έγινε εξ ολοκλήρου εδώ». Οσο για τους σταθμούς της έκθεσης; «Μηχανική, Μηχανική των Ρευστών, Ηλεκτρομαγνητισμός, θέματα σχετικά με Μαθηματικά, Οπτική Αντίληψη, Εργαστήριο Πειραμάτων, Οπτική, μία γωνιά με Μικροσκόπια και τέλος, Σκοτεινό Δωμάτιο – αυτό εντυπωσιάζει πολύ τα παιδιά». Σύμφωνα δε με τον εμπνευστή, «δόθηκε μεγάλη προσοχή ώστε το εκπαιδευτικό κομμάτι να μην επισκιάζει την πρόκληση εντύπωσης».
Η γνώση, βιωματική. Η έννοια του κέντρου βάρους αποδίδεται από το «ρομπότ-ακροβάτη». Εμπρακτο παράδειγμα ροπής, η τραμπάλα που ισορροπεί, με τον μπαμπά των 80 κιλών από τη μια και τη μικρή Αννούλα να κάθεται στη σωστή απόσταση από το κέντρο. Το τσουνάμι με τα ίδια τα παιδιά να δημιουργούν το κύμα – «Μπορούμε να κάνουμε και σερφ;», ρωτούν χαριτολογώντας. Το θέρεμιν – το μοναδικό μουσικό όργανο στον κόσμο που παίζει χωρίς να το ακουμπάμε – «Ακούγεται σαν… εξωγήινοι», σχολιάζει ένα κοριτσάκι. Το «σιδηρομαγνητικό υγρό», όπου αυξομειώνοντας τις αποστάσεις μεταξύ του πάνω και του κάτω μαγνήτη, το μαύρο υγρό παίρνει ιδιαίτερα εντυπωσιακά σχήματα από τις μεταβολές του μαγνητικού πεδίου – «Είναι σαν αχινός!», η εύστοχη παρατήρηση από την ομάδα που ξεναγείται. Ο «τετράγωνος τροχός», που αν και δεν κυλάει στον κανονικό δρόμο, όταν το έδαφος είναι κατάλληλα διαμορφωμένο με ειδικές καμπύλες, δεν διαφέρει από τον κλασικό τροχό. Το «σιντριβάνι του χρόνου» με τις σταγόνες του νερού να ανεβαίνουν προς τα πάνω, καθώς απομονώνοντας ένα στιγμιότυπο με βάση ειδικό φωτισμό, δημιουργείται η οφθαλμαπάτη. Η μπάλα plasma – «Να είχα μία σπίτι μου!», αναφωνεί η μικρή δίπλα. Τα ολογράμματα, δωρεά του Ελληνικού Ινστιτούτου Ολογραφίας, ξεγελούν πραγματικά το μάτι.
Στο αυθόρμητο ερώτημα «τελικά, "κλέβετε" εσείς από τους μάγους ή εκείνοι από εσάς;», ο κ. Τριαντάφυλλος απαντά γελώντας: «Δεν υπάρχει μαγεία. Υπάρχει μόνο η Φυσική και … τα κόλπα». Μαγεία ή όχι, ο νεαρός Αποστόλης διαπιστώνει: «Με έχει ήδη βοηθήσει πολύ στο σχολείο το μουσείο, η φυσική είναι πολύ πιο εύκολη πια, γιατί τα βλέπω όλα εδώ μέσα. Αν έρθεις, σίγουρα έχεις να μάθεις πολλά!».