Τα 5,8 Ρίχτερ την Τετάρτη 24 Μαΐου του 1978 και τα 5,3 τη Δευτέρα 19 Ιουνίου είχαν στείλει ισχυρά μηνύματα στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, που είχαν θορυβηθεί. Ωστόσο, ουσιαστικά ήταν απροστάτευτοι από τον επερχόμενο σεισμό, σε μια χώρα που έως τότε είχε κάνει πολύ λίγα για την προληπτική προστασία των κατοίκων της από τους σεισμούς. Με εξαίρεση μηχανικούς που πήγαν στο Βουκουρέστι για να μελετήσουν τα αποτελέσματα του εκεί καταστροφικού σεισμού, η τεχνογνωσία αντιμετώπισης των σεισμών ήταν απλώς ατελής.
Μία ημέρα αργότερα, την Τρίτη 20 Ιουνίου, στις 11.04 το βράδυ, 6,5 Ρίχτερ συγκλόνισαν τη Θεσσαλονίκη. Ο απολογισμός ήταν 49 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, χιλιάδες άστεγοι και εκατοντάδες κτίρια που κατέρρευσαν ή «πληγώθηκαν». Τα περισσότερα θύματα προκάλεσε η κατάρρευση της πολυκατοικίας στην πλατεία Ιπποδρομίου. Εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, ένα ερευνητικό ίδρυμα με στόχο τη συλλογή και ταξινόμηση όλων των πηγών που αναφέρονται στην ιστορία και την ταυτότητα της πόλης. Τέτοιες πηγές είναι και οι σπάνιες και εντυπωσιακές φωτογραφίες από τον σεισμό των 6,5 Ρίχτερ, που τραβήχτηκαν από τον αείμνηστο καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνο Σολδάτο, και παρουσιάστηκαν χθες από το ΑΠΘ.
Ο καταστροφικός σεισμός στις 20/6/1978 υπήρξε ο βασικός λόγος της κατασκευής του κεντρικού σεισμολογικού σταθμού Θεσσαλονίκης και επτά περιφερειακών σταθμών. «Στη συνέχεια, το σεισμογραφικό δίκτυο αναπτύχθηκε και σήμερα περιλαμβάνει 34 σταθμούς οι οποίοι καλύπτουν όλη την Ελλάδα και άλλους 11 σε ειδικό δίκτυο παρακολούθησης του ηφαιστείου της Σαντορίνης», αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας ΑΠΘ, Βασίλειος Παπαζάχος. Η ιστορική μνήμη είναι πάντα απαραίτητη, ιδίως σε έναν λαό όπως οι Ελληνες που ελάχιστα διδάσκεται από τα παθήματά του.
