Η «Μαργαρίτα» με βοήθησε να μάθω να αυτοεξυπηρετούμαι, να ψωνίζω, να κυκλοφορώ στον δρόμο», λέει ο παλαιότερος -όπως συστήνεται στο επετειακό βίντεο- σπουδαστής του «Εργαστηρίου Ειδικής Αγωγής Μαργαρίτα». «Είμαι πολύ καλός στο να σηκώνω τα τηλέφωνα, κάτι που κάνω εδώ στο γραφείο του διευθυντή, όταν αυτός λείπει», προσθέτει έτερος σπουδαστής που φοιτά εδώ και 12 έτη. Ονειρο όλων όσων εκπαιδεύονται στη «Μαργαρίτα», που αριθμούν γύρω στα 100 άτομα με Ειδικές Ανάγκες, είναι η αυτόνομη διαβίωση και η επαγγελματική αυτονομία – στο μέτρο του δυνατού. «Αν δεν υπάρχει η Μαργαρίτα, εγώ θα καταστραφώ», δηλώνει αφοπλιστικά μπροστά στην κάμερα ένας άλλος. Το εν λόγω βίντεο παρουσιάστηκε με αφορμή τον εορτασμό των 35 ετών λειτουργίας της πρότυπης μονάδας που αποτέλεσε το όραμα μιας μητέρας παιδιού με σύνδρομο down, η οποία διαπίστωσε τότε την παντελή έλλειψη δομών για ΑμεΑ.
Το εορταστικό, όμως, κλίμα έχει ήδη επισκιαστεί από τα δυσβάσταχτα χρέη της Πολιτείας προς τη «Μαργαρίτα», τα οποία θέτουν σοβαρά εμπόδια στη συνέχιση της λειτουργίας της. «Το χρέος φθάνει τα 300.000 ευρώ», εξηγεί στην «Κ» ο διευθυντής, κ. Γιάννης Μπίστας. Το μεγαλύτερο μέρος, 170.000, αφορούν νοσήλεια τεσσάρων ετών, που ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει ακόμα καταβάλει. Σε άλλα 130.000 ευρώ υπολογίζεται η επιχορήγηση, «βάσει των περυσινών δεδομένων», που η Περιφέρεια οφείλει να αποδώσει στη «Μαργαρίτα» για το 2015. Εκκρεμεί, τέλος, η αποπληρωμή κάποιου ευρωπαϊκού προγράμματος, στο οποίο συμμετείχε η «Μαργαρίτα», ύψους περίπου 40.000 ευρώ.
Οι παραπάνω οφειλές «μεταφράζονται» αντίστοιχα σε χρέη προς τους 35 εργαζόμενούς της που δεν έχουν πληρωθεί έξι με οκτώ μήνες τώρα. Την προηγούμενη Πέμπτη η «Μαργαρίτα» διοργάνωσε μια ημέρα δράσης, με στόχο τη δημοσιοποίηση και συζήτηση των λειτουργικών προβλημάτων με όλους τους εμπλεκομένους. «Παρών» έδωσαν οι σπουδαστές και οι εκπαιδευτές, τα μέλη του Δ.Σ. και οι γονείς των σπουδαστών. Εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας παρευρέθη ο κ. Βαγγέλης Αυγουλάς που άκουσε από σύσσωμη την Κοινότητα τα αιτήματά της. Ο προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι εκφράστηκε δημιουργικά: άλλοι έγραψαν, άλλοι τοιχοκόλλησαν, άλλοι αυτοσχεδίασαν θεατρικά δρώμενα. «Η αρχή μας για τη μη οικονομική συμμετοχή των οικογενειών είναι απαρέγκλιτη» καταλήγει ο ίδιος προβληματισμένος, «αν χρειαστεί, θα κάνουμε περικοπές στον τρόπο λειτουργίας μας», λέει ο κ. Μπίστας.
