Οχι, δεν μ’ αρέσει που ο Ντόναλντ Τουσκ είπε, αν το είπε, στον πρωθυπουργό της χώρας μου «το παιχνίδι τέλειωσε». Δεν μ’ αρέσει καθώς είναι ανάρμοστο να μιλάει ένας γραφειοκράτης έτσι σε έναν πρωθυπουργό, είναι θεσμικά και αισθητικά απρεπές. Δεν ταιριάζει στα δημοκρατικά ήθη της Ευρώπης. Και βεβαίως, ανατριχιάζω στην ιδέα ότι για κάποιους, πολλούς υποθέτω, όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι, επιβολής της μιας πλευράς πάνω στην άλλη. Φρίττω γιατί για ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων αυτό το παιχνίδι είναι ολέθριο, τους έχει οδηγήσει σε απόγνωση, ξεθεμελιώνοντας όλες τις σταθερές της ζωής τους. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες της πολιτικής τάξης, οι Ελληνες έχουν «ματώσει» και αυτό ο αξιωματούχος μιας ένωσης που ιδρύθηκε με όρκους ισότητας και αλληλεγγύης έπρεπε να το ξέρει. Δεν προεδρεύει μιας χρηματιστηριακής, ώστε να εκσφενδονίζει χαριτωμένους αφορισμούς στο τέλος μιας μέρας με πολλά σκαμπανεβάσματα στο ταμπλό, αλλά ενός οργάνου της Ενωσης που ιδρύθηκε με στόχο την ευημερία των λαών της Ευρώπης. Το ύφος Τουσκ μαρτυρεί πολλά για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ωστόσο, όλοι αυτοί που είναι απέναντί μας ή απλώς δεν τολμούν να είναι μαζί μας, όλες οι χώρες της Ευρωζώνης τη Δευτέρα το πρωί, έχουμε δεν έχουμε συμφωνία, δεν θα βρουν τις τράπεζές τους κλειστές, δεν θα πλέει η χώρα τους σε αχαρτογράφητα νερά. Και χίλια δίκια να αναγνωρίσω σ’ αυτήν την τελική φάση της διαπραγμάτευσης στον Αλέξη Τσίπρα και πάλι, είναι υποχρεωμένος να καταπιεί την οργή του, να παραμερίσει το συμφέρον του κόμματός του, να ξεχωρίσει το κύριο από το δευτερεύον, να κρατήσει τη χώρα όρθια, με τον καλύτερο τρόπο από τους υπάρχοντες.
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο καναβάτσο γιατί φταίνε οι άλλοι, οι κακοί ξένοι. Μόνοι μας χρεοκοπήσαμε, μόνοι μας υπογράψαμε ακατάλληλα Μνημόνια που μάλιστα δεν τα είχαμε διαβάσει, μόνοι ξανά υπογράψαμε, εμείς κοροϊδεύαμε κάνοντας πως τα εφαρμόζουμε. Τώρα είναι, επιτέλους, η ώρα να αρθούμε πάνω από τις παθογένειες της ελληνικής δημοκρατίας. Είναι κάλεσμα της Ιστορίας να βρει ο ηγέτης της Αριστεράς το κουράγιο για εθνική συμφιλίωση, για αναμέτρηση όλων μας με το μέλλον. Ειναι αδύνατον να σηκώσει μόνη η κυβέρνηση το βάρος της συγκυρίας.
