Λίγες ώρες πριν κλείσουν οι κάλπες για τις ευρωεκλογές του 2014, στην κεντρική προεκλογική ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ομόνοια, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας, σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε κάτι που ξεσήκωσε τα συγκεντρωμένα πλήθη: «το ευρώ δεν είναι φετίχ». Ηταν μια κορυφαία στιγμή της ομιλίας, ήταν και μια σπάνια στιγμή ειλικρίνειας, έμμεσης έστω δήλωσης των αληθινών προθέσεων της Αριστεράς. Το μήνυμα ήταν απλό: θα δώσουμε τη μάχη να μείνουμε στο ευρώ, αλλά με τους δικούς μας όρους…
Η Αριστερά κατέκτησε για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία την πρώτη θέση σ’ εκείνες τις εκλογές αλλά το ποσοστό της, μόλις 26,56%, δεδομένης της χαλαρής ψήφου των ευρωεκλογών, ήταν μάλλον απογοητευτικό και πάντως δεν έφτανε επ’ ουδενί για κατάκτηση της εξουσίας στις εθνικές εκλογές. Ο μηχανισμός προπαγάνδας ανασκουμπώθηκε, η μελέτη των στοιχείων έδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων ήθελε την Ελλάδα εντός Ευρωζώνης κι έτσι άρχισαν τα ψέματα. Ο μηχανισμός των ψευδαισθήσεων πήρε μπρος, εκπονήθηκαν δήθεν επιστημονικά τεκμηριωμένα προγράμματα παροχών, όλοι ορκιζόντουσαν στο ευρώ, στην ανάπτυξη, στη διαπραγμάτευση, στην άμεση ανακούφιση των ταλαιπωρημένων Ελλήνων. Ο κ. Τσίπρας είπε ψέματα προεκλογικά ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και ταυτοχρόνως θα επιτύχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Δεν έκανε κανένα από τα δύο. Προσποιήθηκε ότι στη σκληρή διαπραγμάτευσή του με τους εταίρους έχει συμμάχους ηγέτες άλλων ταλαιπωρημένων λαών, υπαινίχθηκε ότι έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ, απεδείχθη ότι είμαστε απολύτως μόνοι απέναντι σε όλους. Ορκιζόταν κάθε τρεις και λίγο ότι το ευρώ είναι το πεπρωμένο μας, στο τελευταίο του διάγγελμα είπε ότι κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από την Ευρωζώνη. Είπε ψέματα, γιατί δεν θα μας διώξει μεν κανείς, αλλά θα εκλιπαρούμε να φύγουμε γιατί χωρίς συμφωνία και χωρίς χρήματα θα έχουμε ανάγκη το εθνικό νόμισμα για να υπάρξουμε. Υποσχέθηκε προχθές ότι την ερχόμενη εβδομάδα, αν επικρατήσει το όχι, θα υπογράψει μια καλύτερη σύμβαση δανεισμού. Ξέχασε να αναφέρει ότι όλοι οι άλλοι με τους οποίους θα υπογράψουμε ισχυρίζονται ότι οι όροι θα είναι χειρότεροι. Είπε ότι οι ξένοι έκλεισαν τις τράπεζες, ενώ οι τράπεζες έκλεισαν γιατί έχουμε αποσύρει τις καταθέσεις μας, δεν έχουν ρευστό και ρευστό στις τράπεζες δεν δανείζει στη χρεοκοπημένη Ελλάδα η ΕΚΤ εάν δεν είμαστε σε πρόγραμμα… Το ήξερε, αλλά έφυγε αιφνιδίως από τη διαπραγμάτευση και προκήρυξε δημοψήφισμα. Ο παλιός ακτιβιστής ξύπνησε, η Αριστερά έτριξε τα δόντια της… Είμαστε στη χειρότερη μεταπολεμική στιγμή μας. Απομονωμένοι, με ανέμπνευστες πολιτικές ελίτ, ουσιαστικά συνένοχες για την κατάντια. Θα ψηφίσουμε, όχι με το χέρι στην καρδιά όπως παρακαλούν οι δημαγωγοί, αλλά με το μυαλό στις κλειστές τράπεζες, στην επερχόμενη ολοσχερή κατάρρευση. Και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδοκούμε το στοιχειώδες: ενότητα ηγεσίας και λαού ως αντίδοτο στην καταστροφή.