Οταν κάποιος καταφέρνει να μετατρέψει ένα μειονέκτημα ή κάποιο σωματικό πρόβλημα, σε πλεονέκτημα, τότε σίγουρα θα βγει νικητής στη ζωή. Αυτό έκανε η δημοφιλέστερη γυμνάστρια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η Μέρι Λου Ρέτον. Γεννήθηκε με δυσπλασία ισχίου και, παρόλα αυτά, διέπρεψε σε ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό άθλημα, όπως η ενόργανη γυμναστική. Είναι η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό.
Η Μέρι Λου Ρέτον ήρθε στη ζωή στις 24 Ιανουαρίου 1968, στο Φέρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνιας από Ιταλούς γονείς. Ο πατέρας της, το αρχικό επίθετο του οποίου ήταν Ροτόντα, ήταν μεταφορέας εξοπλισμού σε εργοστάσιο με άνθρακα και, επίσης, έπασχε από δυσπλασία ισχίου. Η Μέρι από μικρό παιδί υπήρξε πεισματάρα. Δεν είχε σκοπό να αφήσει ένα ελάττωμα να τη θέσει στο περιθώριο. Εβλεπε ότι, σε σχέση με τις συνομήλικές της, υστερούσε σε ύψος. Ναι, αλλά σκαρφάλωνε στα δέντρα καλύτερα από όλες. Εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στο αθλητικό στερέωμα το «αστέρι» της Νάντια Κομανέτσι.
Κάποια ημέρα η μικρή είδε έναν αγώνα με τη Ρουμάνα γυμνάστρια στην τηλεόραση. Παρατήρησε ότι τα κορίτσια της ενόργανης δεν είναι ιδιαίτερα ψηλά και αμέσως βρήκε τι θέλει να κάνει. Με το ιταλικό ταμπεραμέντο να κυριαρχεί στο DNA της έπεισε τους γονείς της να τη γράψουν σε έναν σύλλογο γυμναστικής. Κάποια ημέρα μαθαίνει ότι οι προπονητές του ινδάλματός της, ο Μπέλα και η Μάρτα Κάρολι έφυγαν από τη Ρουμανία και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ. Το ζευγάρι των Ρουμάνων γυμναστών έμενε στο Χιούστον του Τέξας και είχε φτιάξει εκεί τον δικό του σύλλογο. Τίποτα δε μπορούσε να κρατήσει τη μικρή Ρέτον μακριά από το Τέξας και από το όνειρό της. Επεισε τους γονείς της να μετακομίσει εκεί ώστε να προπονείται από τους Κάρολι, οι οποίοι γύμνασαν την Κομανέτσι αλλά και τόσες άλλες κορυφαίες αθλήτριες της ενόργανης.
Οι Ρουμάνοι κατάλαβαν αμέσως ότι έχουν ένα κορίτσι πλασμένο για να ξεχωρίσει στο άθλημά τους. Αρχισαν να δουλεύουν μαζί της και η μικρή Μέρι Λου γρήγορα ξεχώρισε από τις υπόλοιπες Αμερικανίδες γυμνάστριες. Ηθελε να αποδείξει ότι μπορεί να πετύχει, παρόλο το πρόβλημα που είχε από την γέννησή της. Το πρώτο τρόπαιο που έβαλε στη συλλογή της ήταν το κύπελλο της Αμερικής του 1983. Ενας τραυματισμός όμως στον καρπό δεν την άφησε να πάρει μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο της ίδιας χρονιάς.
Παρά τους πόνους στο χέρι, η Μέρι Λου δεν έχασε το πρόγραμμα των προπονήσεων. Επανήλθε γρήγορα και θριάμβευσε στο κύπελλο «Τσουνίτσι» της Ιαπωνίας αλλά και σε όλες τις διοργανώσεις της Αμερικής του 1984. Τίποτα δεν μπορούσε να τη σταματήσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς. Και, όμως, συνέβη κάτι που δεν ήταν μέσα στους υπολογισμούς της μικρής γυμνάστριας. Ενώ υπέγραφε αυτόγραφα σε θαυμαστές της ένιωσε το γόνατο να υποχωρεί. Η μεγαλύτερη κατάρα για έναν αθλητή, αυτή του τραυματισμού, την είχε «χτυπήσει».
Ο δρόμος για το χειρουργείο αποτελούσε μονόδρομο. Εμεναν πέντε εβδομάδες μέχρι τους Ολυμπιακούς και ο γιατρός ξεκαθάρισε στη 16χρονη ότι έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση. Ποιος, όμως, μπορούσε να πείσει μία πεισματάρα Ιταλοαμερικανίδα που είχε μάθει από μικρή να αγωνίζεται για το δικαίωμά της στη ζωή; Οταν της έλεγαν ότι κινδυνεύει να μείνει ανάπηρη, αυτή γελούσε, ετοίμαζε την αθλητική τσάντα και πήγαινε στο προπονητήριο. Την ώρα που εκτελούσε ασκήσεις δεν ένιωθε ότι υστερούσε σε ύψος από τις συμμαθήτριες. Ενιωθε πανύψηλη, σαν τα άλματά της.
«Πάω για να κολλήσω…»
Και η ώρα που περίμενε η Μέρι Λου Ρέτον αλλά και όλοι οι Αμερικανοί, οι οποίοι ενημερώνονταν για την προσπάθειά της, έφτασε. Ηταν 3 Αυγούστου του 1984. Βασική αντίπαλο η Ρέτον είχε την Ρουμάνα, Εκατερίνα Σάμπο.
Η μάχη ανάμεσα στις δύο αθλήτριες στο σύνθετο ατομικό υπήρξε μεγάλη και οι διαφορές τους στη βαθμολογία μικρές. Η Ρουμάνα προηγείτο αλλά το μυαλό της Αμερικανίδας σκεφτόταν μόνο το χρυσό μετάλλιο. Η Σάμπο ήταν μπροστά με 0,5. Για να τη νικήσει η Μέρι Λου έπρεπε στο άλμα να πάρει «δέκα». Στη σκέψη της ήρθε το τέλειο δεκάρι της Νάντια Κομανέτσι.
Ο προπονητής της, Μπέλα Κάρολι, την πλησίασε για τις τελευταίες συμβουλές. «Πάω για να κολλήσω…», του είπε με ένα χαμόγελο η μικρή και εννοούσε ότι θα κάνει μία καλή προσγείωση.
Εκείνη την ώρα δεν σκέφτηκε το δεξί της γόνατο που χρειαζόταν αρθροσκόπηση. Είχε γυρίσει τον χρόνο πίσω, στο 1976. Καθόταν στο πάτωμα του δωματίου της και έβλεπε τη Νάντια να αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ. «Το θέλω με όλο μου το είναι» θα πει μετά ότι σκέφτηκε και ξεκίνησε την προσπάθεια. Οι 9.023 φίλαθλοι, που βρίσκονταν στο στάδιο, κράτησαν την αναπνοή τους. Η τούμπα, η στροφή και η τέλεια προσγείωση. «Δέκα» φώναζε το πλήθος και οι κριτές το επιβεβαιώνουν. Το στάδιο γέμισε από φωνές. Η πρώτη Αμερικανίδα, που κατέκτησε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο σύνθετο, βρισκόταν μπροστά τους. Και η Μέρι Λου ζούσε το όνειρό της. Επρεπε, όμως, να διακόψει τους πανηγυρισμούς γιατί ο κανονισμός επιβάλει δύο άλματα από τα οποία επικρατεί αυτό με τη μεγαλύτερη βαθμολογία. Η μικρή ήθελε να επαναλάβει την επιτυχία της και εκτέλεσε ένα ανάλογο με το πρώτο άλμα. Ξανά 10…
Η αρχή και το τέλος στο Ολυμπιακό Λος Αντζελες
Από τη διοργάνωση του Λος Αντζελες, η Μέρι Λου Ρέτον έφυγε με ένα χρυσό, δύο ασημένια και δύο χάλκινα μετάλλια. Η συνέχεια, όμως, στο άθλημα δεν ήταν ανάλογη για την Ιταλοαμερικανίδα διότι η επιβάρυνση που είχε δεχτεί το σώμα της αθλήτριας σε συνδυασμό με το πρόβλημα που αντιμετώπιζε εκ γενετής, ήταν μεγάλη. Ετσι, δε κατάφερε να διακριθεί σε καμιά άλλη μεγάλη διοργάνωση. Εξάλλου τον στόχο της, τον είχε πραγματοποιήσει.
Στα 18 σταμάτησε τον πρωταθλητισμό και τότε έφαγε για πρώτη φορά πίτσα. «Εκείνη τη στιγμή ένιωθα ότι είναι το πιο σπουδαίο πράγμα που έχω κάνει», θα ομολογήσει αργότερα σε συνέντευξή της. Στην ιδιωτική της ζωή παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα κορίτσια. Μία από τις κόρες της, η Μακένα ακολουθεί τα βήματα της μητέρας της στην ενόργανη.
Η Ολυμπιονίκης συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές, έχει πάρει μέρος και σε διαφημίσεις ενώ εργάστηκε και ως ρεπόρτερ – σχολιαστής της ενόργανης κατά τη διάρκεια ολυμπιακών διοργανώσεων. Υπήρξε φανατική οπαδός του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Το 2005 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο ισχίο και από τότε οι πόνοι αποτελούν παρελθόν για τη μικρόσωμη γυμνάστρια.
Παρόλο που έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια, η Μέρι Λου εξακολουθεί να αποτελεί ίνδαλμα στις ΗΠΑ. Αποτελεί ενεργό μέλος στο κίνημα των Special Olympics και, μάλιστα, είχε πάρει μέρος σε καμπάνια εταιρείας, η οποία έδωσε χρήματα για τη στήριξη αθλητών που αγωνίστηκαν στους Παγκόσμιους Αγώνες της Αθήνας (2011). Πολύ συχνά πραγματοποιεί ταξίδια σε όλο τον κόσμο προκειμένου να πάρει μέρος σε εκδηλώσεις για να προωθήσει την υγιεινή διατροφή και την άθληση. Οσοι την έχουν γνωρίσει μιλάνε για μία γυναίκα που συνδυάζει την ισχυρή προσωπικότητα με τα χαρακτηριστικά του κοριτσιού της «διπλανής πόρτας».
