Η επιλογή της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, χθες, να επιτεθεί δημοσίως και με σφοδρότητα έως και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με αφορμή τη διαχείριση της υπόθεσης των διερευνητικών εντολών, δείχνει τουλάχιστον δύο πράγματα: Πρώτον, ότι η απερχόμενη πρόεδρος της Βουλής θα αξιοποιήσει στο έπακρον την ισχύ που της προσδίδει η θεσμική της ιδιότητα προκειμένου ώς και την τελευταία στιγμή να προωθήσει το περιεχόμενο της προσωπικής πολιτικής της ατζέντας. Δεύτερον, ότι είναι επιτακτική η ανάγκη, ξεκάθαρη πλέον σε κάθε κατεύθυνση, παράλληλα με την όποια λύση στο οξύ πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, το πολιτικό προσωπικό της «επόμενης ημέρας» άμεσα, με βήματα σαφή και ουσιαστικά, να αναβαθμίσει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου.
Ο Ναός της Δημοκρατίας για πολλά χρόνια, εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών, βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο σε ένα τέλμα αναξιοπιστίας. Η «βύθιση» αυτή επιταχύνθηκε κατά την περίοδο των Μνημονίων, καθώς το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο οποίο περιήλθε η χώρα συνολικά συνέβαλε ώστε τα όποια αρνητικά χαρακτηριστικά της κοινοβουλευτικής ζωής, να αναδειχθούν ακόμη περισσότερο. Η κυβερνητική αλλαγή στις αρχές του έτους έδωσε σε αρκετούς προς στιγμήν την αίσθηση πως η αρνητική πορεία θα μπορούσε να αντιστραφεί. Η κ. Κωνσταντοπούλου, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης, όχι μόνον είχε καταδείξει πως γνώριζε τα κακώς κείμενα (ανεπάρκειες Κανονισμού, λανθασμένη εφαρμογή διατάξεών του, παραβιάσεις), αλλά και διαδήλωνε στην κάθε ευκαιρία την απόφασή της να συμβάλει στην αλλαγή τους. Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε ως πρόεδρος της Βουλής, ωστόσο, απέδειξε σχεδόν σε κάθε βήμα, πως από θέση ισχύος πια, επέλεξε να αξιοποιήσει όλα τα αρνητικά που κατήγγελλε.
Ακόμη χειρότερα, με άλλους χειρισμούς της συνέβαλε ώστε να απαξιωθούν πλήρως και τα όποια «θετικά», υποτασσόμενα σε άγραφους κανόνες εξυπηρέτησης προσωπικού χαρακτήρα τακτικισμούς και στρατηγικές.
Το θεσμικό πλαίσιο, συνεπώς, πρέπει κατεπειγόντως να θωρακιστεί έναντι προσωποκεντρικών και αυταρχικού χαρακτήρα αυθαιρεσιών, πριν η κατάσταση στον χώρο εντός του οποίου νομοθετείται το παρόν και το μέλλον του τόπου καταστεί ανεπιστρεπτί αρνητική για μεγάλο χρονικό διάστημα.
