Σε αντίθεση με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου δεν διακυβεύεται τίποτα σημαντικό. Το τρίτο μνημόνιο έχει δικλείδες που δεν είχαν τα προηγούμενα δύο. Οι εταίροι μας έγιναν σοφότεροι και φρόντισαν να μπορούν να παρεμβαίνουν μόλις αντιληφθούν ότι πάμε πάλι να τους τη σκάσουμε από τους στόχους που υπογράψαμε. Οι δε στόχοι δεν είναι πλέον μόνο οικονομικοί. Μας απαγορεύουν αλλαγές ακόμα και στην παιδεία, αν δεν τις εγκρίνουν εκ των προτέρων.
Τα 6 χρόνια κρίσης, με 5 βουλευτικές εκλογές, 7 πρωθυπουργούς και 10 υπουργούς οικονομικών απέδειξαν την ανικανότητά μας να αυτοκυβερνηθούμε και να πετύχουμε την απαραίτητη για την οικονομία μας σταθερότητα. Παράδειγμα τα 4 εκατ. Ελλήνων που έχουν την ατυχία να κατέχουν ακίνητα. Πληρώνουν διαδοχικά ΦΜΑΠ, ΕΤΑΚ, ΕΕΤΗΔΕ, ΕΕΤΑ, ΦΑΠ και, τέλος, τον εφιαλτικό ΕΝΦΙΑ που για πολλούς υπερβαίνει το εισόδημά τους. Τώρα έχουμε, επιτέλους, σταθερή κυβέρνηση, μόνο που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Απόδειξη της σταθερότητας, οι δηλώσεις που φέρουν το βάρος τόσο της Κομισιόν όσο και της κυρίας Μέρκελ, που αποτίμησε της εκλογές ως «μέρος της λύσης, όχι της κρίσης», με οποιαδήποτε κυβέρνηση δώσουν. Ο μόνος φόβος είναι να μη δώσουν καν κυβέρνηση. Είμαστε ικανοί ακόμα και γι’ αυτό.
Οι 7 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πρόσθεσαν πολλά δισ. ευρώ στο χρέος, ωστόσο είχαν ένα καλό: οι «αγανακτισμένοι» μεταμορφώθηκαν σε πολίτες που σε ποσοστό 73% πιστεύουν ότι ο χαρακτηρισμός «μνημονιακός» ή «αντιμνημονιακός» δεν έχει ουσία. Οτι ο μόνος δρόμος για να απαλλαγούμε από το μνημόνιο είναι να το εφαρμόσουμε. Περιέργως δε, όλα τα κόμματα, με εξαίρεση τη ΛΑΕ, έγιναν αιφνιδίως φιλοευρωπαϊκά. Μέχρι και το ΚΚΕ και ο κ. Μιχαλολιάκος μίλησαν υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Με τι κριτήρια λοιπόν θα ψηφίσουμε για κυβέρνηση που θα διαχειριστεί όσα ζητήματα παραμένουν εκτός μνημονίου; Εδώ χρειάζεται προσοχή:
Πρώτον, προσοχή στα κόμματα που επαγγέλλονται «ισοδύναμα μέτρα». Συνήθως, πίσω από τα «ισοδύναμα» κρύβονται συντεχνίες.
Δεύτερον, προσοχή στα κόμματα που σεμνύνονται ότι «εκπροσωπούν το νέο». Δεν είναι νέο ένα κόμμα που στεγάζει το βαθύ ΠΑΣΟΚ και που επαινεί τη συνεργασία του με τον εθνολαϊκιστή Καμμένο. Δεν είναι νέο ένα κόμμα που τον αρχηγό τον χρίζει ο προηγούμενος αποτυχημένος αρχηγός για να τον ελέγχει. Δεν είναι νέο ένα κόμμα που πουλιέται ως «νέο» αλλά είναι πιο προσωποπαγές από οποιοδήποτε άλλο. Δε φέρνει κάτι νέο μία πρόεδρος Βουλής που ασχολείται με το πού αφοδεύει το προσωπικό της. Και δεν φέρνει τίποτα νέο ένας παλιός αυριανιστής που πούλησε στον Κουρή το κανάλι του και που τώρα παριστάνει τον κεντρώο προφήτη.
Τρίτον, προσοχή σε όσους πενθούν για την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας. Πενθούν για την απώλεια της (κατάχρησης) εξουσίας.
Επειδή μοιραία κάποιο από αυτά τα κόμματα θα ψηφίσουμε, τουλάχιστον ας το κάνουμε με προσοχή και μετά λόγου γνώσεως. Προσωπικά πιστεύω πως όσο πιο μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός επιτευχθεί, τόσο μειώνεται η αθλιότητα.