Σε λίγες ημέρες θα ανανεωθεί η σύνθεση του Κοινοβουλίου. Η νέα Βουλή θα έχει την ευκαιρία να διορθώσει τις ακραίες και διχαστικές πρωτοβουλίες της προέδρου Ζωής Κωνσταντοπούλου. Μία από τις απερίσκεπτες ενέργειες του συγκεκριμένου ατόμου ήταν η συγκρότηση της περίφημης Επιτροπής για την «Αλήθεια» επί του Χρέους.
Σκοπός των ηγητόρων της Επιτροπής ήταν να διχαστεί ο κόσμος μέσω μιας μανιχαϊστικής προσέγγισης επί της αποδοχής ή της απόρριψης των πορισμάτων της. Συζητήθηκε μάλιστα ότι τα στελέχη της Επιτροπής θα υπεδείκνυαν ανθρώπους που ενδεχομένως θα οδηγούνταν κατηγορούμενοι ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Στους επιτρόπους ανατέθηκε το «επαναστατικό» καθήκον να «αποκαλύψουν» ακατονόμαστες ενέργειες κυβερνητικών στελεχών, δημοσίων υπαλλήλων και άλλων κρατικών παραγόντων, που δημιούργησαν το δήθεν «αθέμιτο, παράνομο, επονείδιστο και μη βιώσιμο» χρέος.
Είναι θλιβερό ότι η Βουλή δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον εξευτελισμό της. Φροντίζω πάντως να ξεχωρίσω, μεταξύ των μελών της Επιτροπής, προσωπικότητες που προσπάθησαν να κατανοήσουν τα γεγονότα που διαχρονικώς οδήγησαν στην παγίδα χρέους και τα οποία με τιμιότητα χειρίστηκαν τα στατιστικά ή νομικά στοιχεία.
Πλην όμως, τόσο αυτοί όσο και τα άλλα μέλη της Επιτροπής υποτάχθηκαν σε εντεταλμένους οι οποίοι ποτέ δεν θα έπρεπε να έχουν αποκτήσει τη δυνατότητα να υβρίζουν τη χώρα μας.
Για παράδειγμα, επικεφαλής τέθηκε ο «cher Eric». Ο κ. Τουσέν δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ούτε καν μικρό μέρος των διαδικασιών, κανόνων και εξελίξεων που αφορούν στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Ούτε που είχε παρόμοια φιλοδοξία. Του δόθηκε μια ευκαιρία προβολής και την άδραξε. Για να μεταφέρει από το βήμα του τιμημένου Κοινοβουλίου τις ίδιες ακριβώς αριστερίστικες παλάβρες που περιέφερε σε έντυπα περιορισμένου ενδιαφέροντος και αναγνωστών ήδη από το 2010.
Ο εν λόγω ασχολείται με έναν οργανισμό (CADTM) ο οποίος ισχυρίζεται ότι επιδιώκει την ακύρωση του χρέους των κρατών του τρίτου κόσμου. Πρόκειται για μία από τις πάμπολλες οργανώσεις που φυτοζωούν επί του σώματος της αριστεράς των κινημάτων με σκοπούς αγαθούς αλλά πάντοτε επαρκώς χρηματοδοτημένους.
Ουδέν πρόβλημα έχω με όλα τούτα. Δεν δέχομαι όμως την προσβολή που μας έκανε η Ζωή Κ., όταν θέλει να μας υποχρεώσει να δεχτούμε ότι η χώρα μας έχει τα χαρακτηριστικά δημοκρατίας και διοίκησης υπό τα οποία λυγίζουν κάποια κράτη του κάποτε «τρίτου» κόσμου.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι πολιτικοί μας βαριούνται να συνομιλούν με την κυρία Ζωή. Ευπρεπείς και καλοπροαίρετοι άνθρωποι όμως μπερδεύονται. Ας ελπίσουμε ότι η Βουλή θα εξετάσει, με τη σοβαρότητα που έλειψε στην απερχόμενη πρόεδρο, τις εξελίξεις μέχρι και κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης μεγάλης κρίσης.
