Ακραία πόλωση, σκληρά διλήμματα, σύγκρουση κορυφής επί προσώπων και στο βάθος ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Στην τελευταία στροφή πριν από τις εκλογές οι παράγοντες αυτοί φαίνεται ότι θα καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, όχι μόνο τον νικητή, ο οποίος, με βάση το εκλογικό σύστημα και το μπόνους των 50 εδρών, «τα παίρνει όλα», αλλά και το εύρος της νίκης, όπως και την τελική σύνθεση της Βουλής –ποια κόμματα θα εισέλθουν και ποια θα μείνουν εκτός– από την οποία θα προκύψει η επόμενη κυβέρνηση. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κρύψει στις δημόσιες τοποθετήσεις του αλλά και στις συζητήσεις με τους στενούς συνεργάτες του ότι ιδανικά την επομένη των εκλογών θα επιθυμούσε να επαναλάβει το κυβερνητικό μοντέλο της προηγούμενης πρωθυπουργικής θητείας του, τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.
Ωστόσο, το ενδεχόμενο το κόμμα του κ. Π. Καμμένου να μείνει εκτός Βουλής ή ακόμα και αν μπει στη Βουλή το άθροισμα των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να μην επαρκεί για τον σχηματισμό κυβέρνησης πλειοψηφίας ενεργοποιεί άλλα σενάρια. Ετσι, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται να εξετάζει πολύ σοβαρά, στην περίπτωση βεβαίως που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, να μην αναζητήσει κυβερνητική συνεργασία προς άλλες κατευθύνσεις, αλλά να πορευθεί για τους επόμενους μήνες ως κυβέρνηση μειοψηφίας με την ψήφο ανοχής των υπολοίπων κομμάτων, ακυρώνοντας στην πράξη το σκεπτικό που ο ίδιος επικαλέσθηκε για να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Τι θα επικαλεστεί
Αυτό θα γίνει με επίκληση του επείγοντος των περιστάσεων, της έναρξης υλοποίησης του νέου μνημονίου, του πιεστικού χρονοδιαγράμματος για την πρώτη αξιολόγηση, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την εκταμίευση δόσεων, δεδομένα τα οποία, θα πουν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιτρέπουν μακροχρόνιες διαδικασίες προγραμματικών συμφωνιών για τον σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας με τη συμμετοχή κάποιου ή κάποιων από τα υπόλοιπα κόμματα.
Εφόσον επιλέξει να κινηθεί με τον τρόπο αυτό, ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να κερδίσει την ψήφο ανοχής των υπολοίπων, αναμένεται να διατηρήσει στη νέα κυβέρνηση ορισμένους υπουργούς της υπηρεσιακής, όπως τον κ. Αντώνη Μανιτάκη, τον κ. Γιάννη Μουζάλα, τον κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, ακόμα και τον κ. Νίκο Χριστοδουλάκη, τον κ. Γιώργο Χουλιαράκη, τον κ. Δημήτρη Μελά, να μη σχηματίσει, δηλαδή, μιαν αυτούσια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας επιλογής εντάσσεται και η αναφορά του κ. Τσίπρα, σχετικά με την επομένη των εκλογών, ότι δεν φαντάζεται ότι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θα επιλέξουν να αφήσουν τη χώρα ακυβέρνητη.
Στην Κουμουνδούρου αναγνωρίζουν ότι η προσφυγή στις κάλπες δεν εξελίχθηκε στον υγιεινό περίπατο που ανέμεναν. Τα δημοσκοπικά ευρήματα, που ακόμα και τις πρώτες ημέρες μετά την υπογραφή της νέας συμφωνίας με τους εταίρους από τον κ. Αλέξη Τσίπρα έδειχναν σαφή υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν άρδην μετά την απόφαση για πρόωρες εκλογές. Ο εκλογικός αιφνιδιασμός που επέλεξε ο τέως πρωθυπουργός αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, μια περισσότερο δύσκολη και σύνθετη διαδικασία από αυτήν που οι εμπνευστές της ανέμεναν. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποδίδουν τη σύνθετη εικόνα και το στοιχείο του απρόβλεπτου που απέκτησε η εκλογική αναμέτρηση σε τέσσερις παράγοντες: στην επίπτωση του νέου μνημονίου στους ψηφοφόρους που τον Ιανουάριο πίστεψαν ότι είναι εφικτό ένα διαφορετικό αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης, στην επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων στις τράπεζες, στη διάσπαση του κόμματος και, τέλος, στη μεγάλη συσπείρωση που κατάφερε να πετύχει σε σύντομο χρονικό διάστημα ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης στους δεξιούς ψηφοφόρους.
Στην ανάλυση που κάνουν οι επιτελείς της Κουμουνδούρου, θεωρούν ότι δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση η κατάκτηση της πρώτης θέσης. Ωστόσο αναγνωρίζουν ότι η αυτοδυναμία δεν είναι εφικτή. Μάλιστα, κεντρικό κομματικό στέλεχος σχολίαζε σχετικά ότι «ποτέ δεν ήταν η αυτοδυναμία ορατή, από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας». Ετσι, το επιδιωκόμενο είναι, εφόσον η πρωτιά θεωρείται δεδομένη, η διεύρυνση της διαφοράς από τη Ν.Δ. Η επιλογή της πόλωσης στην τελική ευθεία προς την κάλπη είναι δεδομένη και απολύτως ξεκάθαρη. Ο κ. Τσίπρας θέτει εμφατικά το δίλημμα ότι οι πολίτες θα επιλέξουν ανάμεσα στον ίδιο και τον κ. Μεϊμαράκη, και έχει πάρει επάνω του την προεκλογική εκστρατεία, με περιοδείες και συνεντεύξεις, καθώς παραμένει το «ισχυρό χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως κεντρικό ερώτημα, επί του οποίου οι πολίτες θα πρέπει να απαντήσουν, προκειμένου να αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν, ο κ. Τσίπρας θέτει τη διαπραγμάτευση της επομένης των εκλογών για το θέμα του χρέους και πτυχές της συμφωνίας που δεν έχουν κλείσει ακόμα, όπως η φορολόγηση των αγροτών. Επιπλέον, επαναλαμβάνει διαρκώς τον χαρακτηρισμό «παλιό πολιτικό σύστημα», στο οποίο εντάσσει όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του, και προβάλλει τα σημεία εκείνα στα οποία θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτερεί, δηλαδή στο περισσότερο «κοινωνικό» προφίλ του κόμματος και, βεβαίως, στην «ηθική υπεροχή» έναντι σε σκάνδαλα.
Σε αυτό το σημείο ήρθε τις τελευταίες ημέρες να ρίξει σκιά η υπόθεση Φλαμπουράρη, την οποία, αν είχαν επιλογή, στην Κουμουνδούρου θα ήθελαν να έχουν αποφύγει παραμονές εκλογών. Η θολή εικόνα για τη σχέση του με την εταιρεία ΔΙΑΤΜΗΣΗ, η οποία δεν ξεκαθάρισε απόλυτα με τις εξηγήσεις που ο τέως υπουργός έδωσε, προκάλεσε πολιτική θύελλα και αφήνει σκιές, ιδιαίτερα καθώς ο κ. Φλαμπουράρης είναι πρόσωπο πολύ κοντά στον κ. Τσίπρα.
