Η με χαρακτηριστικά «πονηρού πολιτευτή» μερική αναδίπλωση που επιχείρησε η νέα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας, Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, μετά τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε η επιλογή της να αγνοήσει κατά την ορκωμοσία της την επίσημη ονομασία της χώρας της, αφήνει ορθάνοιχτο το ζήτημα που προκλήθηκε. Η κ. Σιλιάνοφσκα επικαλέστηκε ατομικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού, το οποίο, προφανώς και παρά τον θεσμικό ρόλο της, θεωρεί ότι υπερτερεί του συντάγματος, που ορίζει την επίσημη ονομασία της χώρας της. Μάλιστα, παρέπεμψε στις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, προφανώς σε απάντηση στις επικρίσεις των Βρυξελλών για τη στάση της. A λα καρτ σεβασμός σε αξίες και αρχές.
Είναι εύλογη η ανησυχία ότι η επιλογή της νέας προέδρου να αρχίσει τη θητεία της με αυτόν τον τρόπο δεν αποτελεί μεμονωμένη κίνηση, αλλά πιθανόν πρόκειται για μια τακτική που θα υιοθετήσει ευρύτερα το εθνικιστικό VMRO, το οποίο κέρδισε τις εκλογές στη Βόρεια Μακεδονία. Η αφωνία του VMRO για τη στάση της νέας προέδρου και τις διεθνείς αντιδράσεις που προκλήθηκαν, προφανώς σχετίζεται με την ανάγκη να εξασφαλίσει τη συνεργασία τουλάχιστον ενός από τα δύο αλβανικά κόμματα της Βόρειας Μακεδονίας για να σχηματίσει κυβέρνηση. Τα δύο αλβανικά κόμματα που αποδοκίμασαν την επιλογή της Σιλιάνοφσκα.
Είναι η επίκληση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού η πρακτική που θα υιοθετήσει στο σύνολό της η νέα ηγεσία της γειτονικής χώρας, προκειμένου να ακυρώσει στην πράξη τα προβλεπόμενα της συμφωνίας των Πρεσπών; Καθόλου απίθανο να επιδιωχθεί ολική επαναφορά στην κατάσταση «διπλής ονομασίας» και την τακτική που και στο παρελθόν εφαρμόστηκε για την ονομασία ΠΓΔΜ. Αλλωστε, το VMRO έχει αρνηθεί να αναγνωρίσει τη νέα ονομασία της χώρας και είναι το κόμμα που συστηματικά επένδυσε στον αλυτρωτισμό.
Μια τέτοια προοπτική, όμως, όπως κατέστη σαφές από την αντίδραση του διεθνούς παράγοντα, εκλαμβάνεται ως σημαντικό πισωγύρισμα, που κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτο και αποδεκτό είναι. Γιατί, πολύ απλά, τροφοδοτεί, συντηρεί και αναπαράγει στο εσωτερικό της Βόρειας Μακεδονίας τη λογική του αλυτρωτισμού.
Με αυτά τα δεδομένα, όσες συμφωνίες και να γίνουν, όποιες δεσμεύσεις και να αναληφθούν στα χαρτιά, το ζήτημα δεν πρόκειται ποτέ να κλείσει. Θα παραμένει ανοιχτό, μια εκκρεμότητα που ανά πάσα στιγμή, για μικροπολιτικούς ή άλλους λόγους, ακόμα και για την εξυπηρέτηση βλέψεων τρίτων στην περιοχή, θα αναμοχλεύεται και θα παράγει εντάσεις.
