Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε ήδη φύγει από την αίθουσα, όπως και η ελληνική αντιπροσωπεία. Στο πάνελ που ακολούθησε τη γνωστή συνομιλία του κ. Τσίπρα με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ήταν, εκτός από τον κ. Κλίντον, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, ο επενδυτής Τζορτζ Σόρος και ο δημοσιογράφος του CNN Φαρίντ Ζακάρια. Το θέμα ήταν η ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά η συζήτηση άγγιξε όλα τα μεγάλα ζητήματα της Ευρώπης.
Σε αντίθεση με τη συνομιλία με τον Ελληνα πρωθυπουργό, που επικεντρώθηκε στην ελληνική ιδιαιτερότητα, ο Ματέο Ρέντσι εμφανίσθηκε ως συνδιαμορφωτής του ευρωπαϊκού μέλλοντος. Τα αγγλικά του δεν ήταν πολύ καλύτερα από του κ. Τσίπρα – μάλιστα η προφορά του ήταν χειρότερη. Είναι αλήθεια όμως ότι η συμμετοχή του σε ένα πολυπληθέστερο πάνελ ήταν λιγότερο απαιτητική από μία διμερή συνομιλία με τον Αμερικανό πρώην πρόεδρο. Καλύτεροι γνώστες της αγγλικής γλώσσας από τον κ. Τσίπρα επίσης θα είχαν δυσκολία να ανταποκριθούν με επάρκεια.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο κ. Ρέντσι κέρδισε το κοινό με το καθαρό του μήνυμα και το πάθος του. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να είπε ότι η Ελλάδα γέννησε τη δημοκρατία και θέλει να τη φέρει ξανά στην Ευρώπη, δημιουργώντας ερωτήματα καθώς δεν εξήγησε τι ακριβώς εννοούσε, αλλά ο κ. Ρέντσι ήταν πιο πειστικός όταν μίλησε για την ανάγκη ενός ευρωπαϊκού οράματος, ότι δεν μπορεί η Ευρώπη να είναι συνώνυμη μόνο με τη λιτότητα. Η συζήτηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό επικεντρώθηκε στην οικονομική κρίση, ενώ ο κ. Ρέντσι άδραξε την ευκαιρία να τονίσει την υποχρέωση της Ευρώπης να αντιμετωπίσει από κοινού το προσφυγικό πρόβλημα, στηλιτεύοντας την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Πρόσφερε μάλιστα στο κοινό και ένα ανέκδοτο από τις Συνόδους Κορυφής, όταν ένας πρωθυπουργός τη μία ημέρα αρνιόταν τη βοήθεια στην Ιταλία λέγοντάς του ότι είναι δική της ευθύνη και την επομένη εμφανιζόταν συγκινημένος στα μίντια να ανοίγει τη χώρα του στους πρόσφυγες. Επιπλέον, σημείωσε την ανάγκη να συμπεριληφθεί η Ρωσία σε όλα τα διεθνή ζητήματα, τονίζοντας ότι θα είναι τραγικό λάθος για την Ευρώπη να καθορίσει την ταυτότητά της αρνητικά, σε αντιδιαστολή με τη Ρωσία.
Ο κ. Κλίντον ήθελε πάντως να βοηθήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό. Με τις αρχικές του ερωτήσεις, του έδωσε την ευκαιρία να στραφεί εναντίον της λιτότητας, να τονίσει την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους και να εκφράσει τη δέσμευσή του στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Αλλά όταν, με τον άμεσο αμερικανικό τρόπο, τον ρώτησε αν η Ελλάδα είναι ασφαλής επενδυτικός προορισμός, ο κ. Τσίπρας απάντησε «αυτή είναι μία καλή ερώτηση», προκαλώντας γέλια. Αν δημιουργήσουμε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον, αν αλλάξουμε το φορολογικό σύστημα και καταπολεμήσουμε τη διαφθορά, αν μεταρρυθμίσουμε τη δημόσια διοίκηση, άρχισε να εξηγεί. «Τι συμβαίνει με τις επενδύσεις στην ενέργεια, μπορούν οι επενδυτές να βγάλουν λεφτά;» επανήλθε ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος. «Μετά τις μεταρρυθμίσεις», είπε μεταξύ πολλών «εάν» ο κ. Τσίπρας. Βλέποντας ότι η συζήτηση δεν εξελισσόταν όπως ήλπιζε, ο κ. Κλίντον στράφηκε κάποια στιγμή στο κοινό, στο οποίο υπήρχαν πολλοί Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες: «Λέτε λοιπόν ότι δεν είναι απαραίτητο να περιμένουν μέχρι την τελευταία ρύθμιση… το μήνυμα σας είναι “μην περιμένετε άλλο μέχρι να επενδύσετε”», είπε, και κάποιοι στο κοινό ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Αν είχε μείνει μέχρι το τέλος, ο Ελληνας πρωθυπουργός θα άκουγε επίσης τον κ. Κλίντον να λέει σε ένα πηγαδάκι στον οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς ότι αν οι Γερμανοί ήθελαν πράγματι να τονώσουν την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, θα προωθούσαν ένα ταμείο που θα επένδυε στις αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης. Νωρίτερα, κατά τη συζήτηση είχε προτείνει στον πρωθυπουργό τη δημιουργία ενός ταμείου για επενδύσεις στη νέα τεχνολογία όπου θα συμμετείχαν δύο εκατομμύρια Ελληνοαμερικανοί. Η στήριξή του ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ελπίζει ο κ. Τσίπρας, αλλά δεν ήταν αρκετή. Το μήνυμα του πρωθυπουργού πρέπει να γίνει πιο ξεκάθαρο και πιο πρακτικό, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ελληνικά.