Θυμάστε που νομίζαμε ότι τα capital controls θα διαρκέσουν καμιά βδομάδα; Ο δε πρώην υπουργός Οικονομικών (προτιμώ να μην προφέρω το όνομά του επί ματαίω) διαρρήγνυε τα ιμάτιά του στα τέλη Ιουνίου ότι δεν πρόκειται να επιβληθούν; Ε, λοιπόν, ο σημερινός κάτοχος του υπουργείου, Γιώργος Χουλιαράκης, εξήγησε χθες πως αν όλα πάνε καλά οι περιορισμοί θα αρθούν το πρώτο εξάμηνο του 2016. Θα έχουν συμπληρώσει δηλαδή σχεδόν ένα χρόνο. Μας προειδοποιούσαν, άλλωστε, οι ομοιοπαθείς Κύπριοι ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση η κατάργησή τους. Μόνο στη μερική και σταδιακή χαλάρωσή τους μπορούμε να ελπίζουμε, έλεγαν.
Στην αρχή κάθε εβδομάδας νιώθω κάπως σαν να παίζω Μονόπολη, σπάω το κεφάλι μου πώς θα μοιράσω έξυπνα τα 420 ευρώ μου. Η διαχειρίστρια είναι μεγάλης ηλικίας, δεν μπορώ να της εξηγήσω ότι δεν είναι δυνατόν να την πληρώνω σε ρευστό. Οι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα δεν θέλουν καταθέσεις στον λογαριασμό τους, ίσως επειδή δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν. Σε πολλά καταστήματα το μηχάνημα για τις κάρτες χαλάει ως διά μαγείας τη στιγμή που πατάω το πόδι μου εκεί μέσα. Στα πάρκινγκ της Αθήνας, ακόμη και σε κεντρικά σημεία, δεν δέχονται κάρτες. Η δημιουργική λογιστική έχει μπει στην καθημερινότητά μου. Γράφτηκα στο ebanking, χρησιμοποιώ πλέον όλο και συχνότερα κάρτες με Pin –ντιρεκτίβα λέει της ΤτΕ–, πληρώνω λογαριασμούς ΔΕΚΟ, εφορίες κ.λπ. με πλαστικό χρήμα, αλλά πάλι η κατάσταση μοιάζει με μια αέναη σπαζοκεφαλιά. Στο τέλος της εβδομάδας ψάχνω ξεχασμένα κέρματα σε τσάντες. Πληρώνω τη «γενναιοδωρία» της Δευτέρας γαρ.
Στα ταξίδια αγωνιώ: θα περάσει η πιστωτική ή θα με προδώσει; Σαν να παίζω ρώσικη ρουλέτα με τη διαπόμπευση. «Α, η Ελληνίδα με την πιστωτική κάρτα…», θα πρέπει να σκέφτεται ειρωνικά ο Γερμανός ρεσεψιονίστ, παρόλο που δεν λέει τίποτα. Μερικές φορές μπορώ να αγοράσω πράγματα από το Amazon, άλλες όχι, δεν ξέρω αν εξαρτάται αυτό από τα κέφια του Τζεφ Μπέζος, αλλά τη μια νιώθω αποκλεισμένη από τον έξω κόσμο και τον καπιταλισμό, την άλλη όχι.
Η πλάκα είναι ότι μόλις πριν από λίγες μέρες διάβαζα πόσο σημαντική είναι η συμβολή των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων για την πάταξη της φοροδιαφυγής και την αύξηση των φορολογικών εσόδων. Και αισθάνθηκα λίγο περήφανη που ταλαιπωρούμαι μεν, αλλά πατάσσω τη φοροδιαφυγή τουλάχιστον. Χθες πάλι το υπουργείο Οικονομικών ισχυρίστηκε ακριβώς το αντίθετο. Οτι η αύξηση στα ληξιπρόθεσμα χρέη του Σεπτεμβρίου κατά περίπου 1,5 δισ. ευρώ οφείλεται στα capital controls, επειδή το Δημόσιο δεν μπορεί να λάβει μέτρα αναγκαστικής είσπραξης.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν, για να μην ξεχνιόμαστε, επειδή ο σημερινός πρωθυπουργός είχε αυτήν την υπέροχη ιδέα να διενεργήσει το πιο ακατανόητο δημοψήφισμα στην ιστορία και να ακολουθήσει στη συνέχεια ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτήν που του υπέδειξαν οι ψηφοφόροι.
