Μπορεί η αγαπημένη του παροιμία να είναι εκείνη με το σπίτι του κρεμασμένου, αλλά το… παροιμιώδες χιτ ο Αλ. Τσίπρας το έκανε με τα σκυλιά που γαβγίζουν και το καραβάνι που προχωρά. Καθώς όμως στον ΣΥΡΙΖΑ όλοι αγαπούν τις παροιμίες, πριν ακόμη έρθει ο Β. Σόιμπλε με τη δική του παροιμία περί γερμανικής στάμνας να σταματήσει το καραβάνι, είχε προλάβει να επιβιβαστεί στο κάρο ο πιο θυμόσοφος απ’ τους θυμόσοφους υπουργούς, ο Ν. Κοτζιάς, ο άνθρωπος δηλαδή που είπε στον Τ. Ερντογάν μια ινδική παροιμία για τις πέτρες, στην Ντ. Μπακογιάννη μια κινεζική παροιμία για τους φίλους, και που στην αρχή κάθε μήνα στέλνει αυτοσχέδιες παροιμίες με ομαδικό sms. Τον Ιούνιο, ας πούμε, ο κ. Κοτζιάς έγραψε πως «ζεστές καρδιές χαμογελούν στα δύσκολα κύματα ελπίδας», ή μπορεί απλώς να έβαλε το fortune cookie του στον μεταφραστή της Google.
Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός από καιρό είχε κουκέτα στο καραβάνι, αφού πριν απ’ τον Αλ. Τσίπρα μπλόγκαρε πως «οι ύαινες γαβγίζουν πεινασμένες στο σκοτάδι, αλλά τα καραβάνια συνεχίζουν την πορεία τους». Για το πώς μεταλλάχθηκαν τα σκυλιά σε ύαινες, θα μπορούσε ίσως να μιλήσει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι παραλλαγές στις παροιμίες, βλέπετε, αποτελούν και δικό του αγαπημένο χόμπι.
Πάρτε για παράδειγμα την ατάκα με τον κρεμασμένο που στο σπίτι του δεν μιλάνε για σχοινί. Ο Αλ. Τσίπρας πρόβαρε την παροιμία τον Ιανουάριο στη Θεσσαλονίκη για να πικάρει τον Αντ. Σαμαρά, την έδωσε δανεική στον Γ. Σακελλαρίδη για να προπαγανδίσει, τον Μάιο, τον ΕΝΦΙΑ, την ξαναπήρε πίσω τον Σεπτέμβριο για να «στολίσει» τον Β. Μεϊμαράκη στη Λιβαδειά, και τον Οκτώβριο, που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο των ακινήτων του Γ. Σταθάκη, την εκτόξευσε στη Βουλή. Και όλ’ αυτά, χωρίς ποτέ να εξηγήσει ποιο θα ήταν το πρέπον θέμα συζήτησης στο σπίτι του κρεμασμένου τώρα που αποκλείστηκε το σχοινί. Είναι, βλέπετε, το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει και το συριζικό καραβάνι: αν ο Αλ. Τσίπρας εκτός απ’ την παροιμία μάς έλεγε και τον προορισμό του, μάλλον θα δείχναμε περισσότερη συμπάθεια στ’ αλαφιασμένα σκυλιά.
