Η αναρρίχηση του κ. Ευ. Μεϊμαράκη σε ποσοστά περί το 40% αποτέλεσε ανακούφιση για τα στελέχη του επιτελείου του που, παρά την αισιοδοξία των προεκλογικών ημερών, δεν έκρυβαν τον προβληματισμό τους για τις συνέπειες δύο γεγονότων στην εκλογική επίδοση του τέως προέδρου του κόμματος: της διαχείρισης του εκλογικού φιάσκου της 22ας Νοεμβρίου, αλλά και του «θορύβου» περί των διαύλων καραμανλικών – κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που κυριάρχησε τις προηγούμενες ημέρες.
Ο κ. Μεϊμαράκης πέτυχε, τελικά, να εκφράσει τα καραμανλικά – παραταξιακά αντανακλαστικά της βάσης του κόμματος και να εξασφαλίσει την πρωτιά στην κούρσα της Κυριακής. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, απέναντί του συγκροτήθηκε ένα μέτωπο –μη ομοιογενές απόλυτα, αλλά με κοινά χαρακτηριστικά– που έχει δύο βασικές συνιστώσες: το αίτημα για ανανέωση του κόμματος, αλλά και μια κριτική στάση έναντι της ισχυρής καραμανλικής πτέρυγας.
Το στοίχημα, πλέον, για τον έμπειρο πολιτικό είναι να αξιοποιήσει το προβάδισμα που του έδωσε η προχθεσινή ψηφοφορία προκειμένου να διασφαλίσει, στις 10 Ιανουαρίου, όταν και θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος, την ηγεσία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η προσέγγισή του θα στηριχθεί σε συγκεκριμένους άξονες:
• Στην ανάδειξη της δικής του υποψηφιότητας ως αυτής που μπορεί να εγγυηθεί την «καραμανλικού» τύπου σύνθεση στο εσωτερικό του κόμματος. «Ο Μεϊμαράκης εκφράζει το όλον, εν αντιθέσει με τον Μητσοτάκη που έχει ένα συγκροτημένο πλαίσιο θέσεων, που όμως είναι υποσύνολο της όλης κεντροδεξιάς», λένε οι συνεργάτες του.
• Στην εκμετάλλευση των υπαρκτών διαφοροποιήσεων μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και όσων τυχόν προσχωρήσουν στην υποψηφιότητά του, όπως π.χ. ο κ. Aδ. Γεωργιάδης. Η επιχειρηματολογία δεν θα αφορά μόνο το οικονομικό πεδίο, αλλά, κατεξοχήν, τα εθνικά θέματα και το κοινωνικό πεδίο, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, οι σχέσεις με την Εκκλησία κ.ο.κ.
• Στην, εξ αντανακλάσεως, επιμονή στη γραμμή του «μεσαίου δρόμου» (σ.σ. κατά τον «καραμανλικό» μεσαίο χώρο) ως την κυρίαρχη τάση στην ευρωπαϊκή κεντροδεξιά και στο μεταρρυθμιστικό κέντρο, με εξασφάλιση όμως της κοινωνικής συνοχής. Δεν είναι τυχαία η χθεσινή αναφορά του κ. Ευρ. Στυλιανίδη, εκ των πρωτεργατών της υποψηφιότητας Μεϊμαράκη: «Για μένα το δίλημμα που τίθεται ενόψει του δεύτερου γύρου είναι ότι οι νεοδημοκράτες θα πρέπει επιλέξουν τι Ν.Δ. θέλουν. Θέλουν μια νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. η οποία θα πάει στο ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο ουσιαστικά, κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μια οικονομική αριστοκρατία, σε μια οικονομική ελίτ; Ή θέλουν μια παράταξη η οποία θα είναι λαϊκή και μεταρρυθμιστική, ευρωπαϊκή και πατριωτική, όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα;».
Ο κ. Μεϊμαράκης, έχοντας ήδη ένα σημαντικό προβάδισμα από την πρώτη Κυριακή, θα επιδιώξει να κρατήσει το σύνολο των δυνάμεών του και να εκμεταλλευτεί την απογοήτευση –μη συμμετοχή ψηφοφόρων– ειδικών κοινών των κ. Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη που, ενδεχομένως, δεν επιστρέψουν στις κάλπες του Ιανουαρίου. Μία τέτοια εξέλιξη θα τον φέρει, αυτομάτως, πιο κοντά στο όριο του 50%. Επιπλέον, θα επιδιώξει να προσεταιριστεί τους καραμανλικών αισθημάτων ψηφοφόρους της B. Ελλάδος που ενδεχομένως στήριξαν Τζιτζικώστα προχθές, αλλά και να κερδίσει πόντους σε συγκεκριμένους νομούς, π.χ. Κρήτη.