Μια επιστολή περιμένει εδώ και κάτι μήνες την υπογραφή του κ. Φίλη. Η επιστολή αυτή απευθύνεται στο υπουργείο Παιδείας της Κίνας και αφορά την ιδιωτική μεταλυκειακή εκπαίδευση στην Ελλάδα. Ζητάει να αναγνωρισθούν τα διπλώματα που δίνουν τα εδώ θυγατρικά των ευρωπαϊκών και αμερικανικών πανεπιστημίων, αφού η Κίνα αναγνωρίζει μόνον τα «μητρικά». Είναι μάλλον σαφές πως τη στιγμή που η μεγάλη χώρα έχει συνάψει τόσο ισχυρούς εμπορικούς δεσμούς με τη μικρή, πλην όμως ευρωπαϊκή τουλάχιστον προς το παρόν Ελλάδα, η προσέλκυση φοιτητών και σπουδαστών από τον αχανή πληθυσμό της είναι μια προφανής δυνατότητα. Στην Τουρκία, ο ετήσιος κύκλος εργασιών των ιδιωτικών μεταλυκειακών ιδρυμάτων ανέρχεται σε 110 δισ. ευρώ, απασχολούν δε περί τους 750.000 εργαζομένους.
Αντιλαμβάνομαι τον φόρτο εργασίας που μπορεί να καταπονήσει ακόμη και έναν υπερδραστήριο αγωνιστή σαν τον κ. Φίλη. Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τις επιστημονικές του έρευνες για το ποντιακό ζήτημα και τον καθημερινό του αγώνα για να μη διαβρωθεί το βαθύ κράτος της εκπαίδευσης από την αξιολόγηση, εύκολα αντιλαμβάνεται γιατί έπειτα από τόσους μήνες δεν έχει δεήσει να βάλει την τζίφρα του. Δεν πρέπει, εξάλλου, να ξεχνάμε ότι η προσέλκυση Κινέζων φοιτητών αφορά ιδρύματα τα οποία είναι μεν εκπαιδευτικά, είναι όμως και ιδιωτικά. Και, ως γνωστόν, ο δεύτερος αυτός επιθετικός προσδιορισμός προκαλεί αλλεργικά συμπτώματα σε όποιον, όπως ο κ. Φίλης, έχει αποφοιτήσει από τα ΤΕΙ Κομμουνιστικής Τέχνης, τα κομματικά ιδρύματα που έχουν εκπαιδεύσει τους περισσότερους σημερινούς υπουργούς.
Είναι θέμα «προτεραιοποίησης», όπως πολύ εύστοχα διατύπωσε τις προάλλες η κυρία Φωτίου με τα ζαρζαβατικά και τα υπόλοιπα ραδίκια της. Προχθές, στο πλαίσιο του διαλόγου για την παιδεία –έλεος πια με τους διαλόγους– στη Βουλή είχαν κληθεί μορφωτικοί ακόλουθοι των χωρών της Ευρωζώνης για να εκθέσουν στους βουλευτές μας τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών τους. Η «προτεραιοποίηση» των καθηκόντων των δικών μας τους επέβαλε να ασχολούνται με τα κινητά τους όση ώρα τους μιλούσαν οι ξένοι – φαντάζομαι στα ξένα. Τι στην ευχή «δικοί μας» θάσαντε αν δεν έπαιζαν με τα κινητά; Και τι «δικοί μας» θάσαντε αν δεν σηκώνονταν να φύγουν μόλις τέλειωναν τον δικό τους δεκάρικο;
Ανθολογώ την παρέμβαση του Κ. Δουζίνα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που είπε ότι οι Ελληνες ερευνητές αποτελούν σε σχετικά «νούμερα» τη μεγαλύτερη ομάδα στη Βρετανία. Από «νούμερα», έστω και σχετικά, η Ελλάδα πάει καλά. Στους αριθμούς πάσχουμε λίγο, αλλά κι αυτό θα διορθωθεί. Και δεν μπορώ να μην ανθολογήσω τη διατύπωση του κ. Παπαχριστόπουλου από τους ΑΝΕΛ, που καλωσόρισε τους μορφωτικούς ακολούθους από χώρες «που είναι ή θεωρούνται πως είναι πολιτισμένες». Ενημερώνω διά παν ενδεχόμενο ότι ο κύριος είναι δερματολόγος.
Δοθέντος δε ότι ο κ. Φίλης δεν είναι ένας απλός στρατιώτης της επανάστασης, αλλά έχει στρατηγικά καθήκοντα, σαν τον κ. Καρανίκα και τον κ. Φλαμπουράρη, δεν μπορεί να μην έχει μιαν αίσθηση των νούμερων. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να αποδοθεί σε ολιγωρία ή κακή πρόθεση η άρνησή του να βοηθήσει τα ιδιωτικά ιδρύματα να προσελκύσουν φοιτητές από τη μακρινή Κίνα.
Είναι θέμα προτεραιοποίησης.
