Εξοπλισμένοι με μικροσκόπιο ισχυρότερο κι από των μικροβιολόγων, οι προκατειλημμένοι εξετάζουν με πείσμα και την παραμικρή πράξη και φράση τού υπό έλεγχον πληθυσμού: των προσφύγων. Για να βρουν το κακό, το παραβατικό, το αντικανονικό. Και να το καυτηριάσουν. Να το διατυμπανίσουν. Να το παραστήσουν σαν πειστήριο των πεποιθήσεών τους. Σίγουροι για την υψηλή ποιότητα των δικών τους γονιδίων και απολύτως βέβαιοι ότι τα προσφυγικά, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, είναι χαμηλότατης αξίας, διογκώνουν το ασήμαντο και νοθεύουν το αυθεντικό. Μετατρέπουν, λ.χ., μια παρεξήγηση σε βιασμό ανηλίκου και σε μαζική σύρραξη φυλών έναν καβγά πέντε ανθρώπων, ή ανακαλύπτουν βίαιες αποκαθηλώσεις ιερών εικόνων, όπως ο κ. Γεωργιάδης. Για να αυτοεπιβεβαιωθούν. Να δικαιωθούν στα μάτια του κοινού τους: «Είδατε; Εμείς σας τα λέγαμε…». Μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιον ότι θα δυσφόρησαν όλοι αυτοί προ ημερών, ακούγοντας τις ντόμπρες δηλώσεις του καπετάνιου του πλοίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», που φτάνει κάθε τόσο στο λιμάνι του Πειραιά, αποβιβάζοντας χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που οι τρύπιες βάρκες τους τούς έβγαλαν στη Λέσβο ή τη Χίο. «Δεν μας έχουν σκίσει ούτε μισή καρέκλα. Δεν έχουν πάρει ούτε για δείγμα ένα ποτήρι ή ένα μαχαίρι. Σε αυτά τα δρομολόγια με τους 2.500 Σύρους δεν έχουμε χάσει τίποτα», είπε ο κ. Ανδρέας Γασπαράτος. Αντίθετα, πρόσθεσε, «σ’ ένα ταξίδι με προορισμό την Ιταλία και με 150 Ελληνες οδηγούς φορτηγών, από την Πάτρα για την Ανκόνα, χάνουμε περίπου πενήντα μπουρνούζια».
Υπερβολή; Πιθανόν. Αλλωστε την αντίθεση ήθελε να υποδείξει ο πλοίαρχος. Ούτε να καταδικάσει συλλήβδην τους Ελληνες φορτηγατζήδες ήταν ο σκοπός του (πάμπολλοι άλλωστε το θεωρούμε φυσικό δικαίωμά μας να συναποκομίσουμε ένα «αναμνηστικό» από το ξενοδοχείο ή από την καμπίνα του πλοίου) ούτε να εκδώσει μαζικά απαλλακτικά βουλεύματα. Και στο ίδιο αποσκοπούσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, όταν έλεγε, επίσης με τον τρόπο της ενεπίγνωστης υπερβολής, πως οι πρόσφυγες δεν έχουν κλέψει ούτε κότα, παρά τις στερήσεις τους.
Και ποτήρια ή πετσέτες θα χάθηκαν και μικροκλοπές έχουν γίνει και ενδοπροσφυγικοί καβγάδες στο λιμάνι ή στην Ειδομένη. Μιλάμε άλλωστε για μεγάλες συγκεντρώσεις ανθρώπων (πέντε ή δεκαπέντε χιλιάδων), με διαφορετική πατρίδα, γλώσσα, κουλτούρα και θρησκεία (ή δόγμα). Η γενική συμπεριφορά τους, το ήθος που κυριαρχεί, αχρηστεύει τους μεγεθυντικούς φακούς των προκατειλημμένων, αφήνoντας τους κιτρινιστές ιδιοκτήτες τους να μηρυκάζουν την ξενοφοβική τους μικρότητα. Δεν έχουμε άλλωστε παρά να φανταστούμε πέντε ή δεκαπέντε χιλιάδες Ευρωπαίους στην ουρά για το πιάτο της επιβίωσης, ή στις λάσπες της Ειδομένης, με τα κουτσούβελα να κρυώνουν και να πεινάνε. Και να σκεφτούμε πόσο θα άντεχαν στη δεινή περίσταση οι «καλοί τρόποι» τους, αυτό το τεκμήριο τάχα της πολιτισμικής τους ανωτερότητας.
