Η κυβέρνηση έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου με τους φόρους και επιδίδεται σε ασκήσεις επί χάρτου, αλλάζοντας τους φορολογικούς συντελεστές κατά το δοκούν, χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την επίδραση στη λειτουργία της οικονομίας και την επίπτωση στο οικονομικό κλίμα και την επιχειρηματική εμπιστοσύνη. Η παραπάνω άποψη διατυπώνεται στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία του ΣΕΒ με τον εύστοχο τίτλο «Η ανταγωνιστικότητα, τα εισοδήματα και η απασχόληση, όμηροι της υπερφορολόγησης!». Οι αναλυτές του ΣΕΒ επικρίνουν και τους «τεχνοκράτες της τρόικας», οι οποίοι φαίνεται, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «να συμπλέουν με τις κυβερνητικές προτάσεις για ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση, στο πλαίσιο του σεβασμού των επιλογών μιας κυρίαρχης κυβέρνησης, ανήμποροι (έως μοιραίοι) να αντιδράσουν στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας, που συντελείται».
Το δημοσιονομικό κενό, κατά τον ΣΕΒ, προκύπτει ως αποτέλεσμα αδυναμίας περικοπής δαπανών (π.χ. άμυνα, άχρηστοι οργανισμοί Δημοσίου) και εξεύρεσης εσόδων (π.χ. τυχερά παιγνίδια, καθολική χρήση πλαστικού χρήματος για την είσπραξη ΦΠΑ κ.ο.κ.). Με τον τρόπο αυτό, καταλήγουμε να ξαναφορολογηθούν τα συνήθη υποζύγια των μισθωτών και συνταξιούχων και των συνεπών φορολογουμένων, με πρόσθετα μέτρα ύψους περίπου 1,5 δισ.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σημειώνουν οι αναλυτές του ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία, τείνει να υποβαθμίζεται η σημασία οποιασδήποτε συζήτησης για την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η ενίσχυση των οποίων, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Αξιολογώντας και το εχθρικό προς τη λειτουργία της οικονομίας περιβάλλον, ο ΣΕΒ καταλήγει ότι είναι ίσως επιτακτικότερη από ποτέ η ανάγκη αναβάθμισης του κοινωνικού διαλόγου για τις προοπτικές των εισοδημάτων και της απασχόλησης. Εργαζόμενοι και εργοδότες, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, καλούνται να διαμορφώσουν κοινό σχέδιο στήριξης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, που είναι και ο μόνος δρόμος για την ανάπτυξη και την ευημερία στη χώρα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα σχόλια των αναλυτών του ΣΕΒ για την επιστροφή φόρου, η οποία, όπως επισημαίνουν, απαλλάσσει μεγάλο αριθμό μισθωτών και συνταξιούχων από την καταβολή φόρου εισοδήματος. Μάλιστα, αν αθροιστεί το σύνολο των φόρων εισοδήματος που θα κατέβαλαν χωρίς επιστροφή φόρου οι μισθωτοί και συνταξιούχοι με εισόδημα έως 42.000 ευρώ με τον φόρο που καταβάλλουν προκύπτει μια διαφορά αξίας 7,3 δισ. Αν ο υπολογισμός αυτός γίνει για όσους έχουν εισόδημα άνω των 5.000 ευρώ, το ποσό αυτό περιορίζεται στα 6,4 δισ. Η επιστροφή φόρου, που δίνεται ανεξαρτήτως της οικογενειακής κατάστασης, σημειώνει ο ΣΕΒ, ωφελεί ουσιαστικά 5 εκατ. μισθωτούς του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, καθώς και συνταξιούχους. Ομως, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, ειδικά για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα το όφελος χάνεται τόσο ατομικά όσο και αθροιστικά, όπως δείχνει το μεγάλο ύψος των εισφορών που καταβάλλονται στο ΙΚΑ σε σύγκριση με τα φορολογικά έσοδα του κράτους, μέσω των υπερβολικά υψηλών ασφαλιστικών εισφορών.
Συνεπώς, αντί μιας ιδεοληπτικής συζήτησης για την ακόμα πιο εντατική υπερφορολόγηση των ελάχιστων «πλουσίων» μισθωτών και συνταξιούχων που έχουν απομείνει στη χώρα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια συζήτηση για το πότε το αφορολόγητο πράγματι δικαιολογείται από την οικογενειακή κατάσταση, πότε η υπερβολική αύξηση των συντελεστών δεν αποδίδει πλέον στα κρατικά έσοδα και πώς η συνολική επιβάρυνση από φόρους και εισφορές στη μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να μειωθεί σε όλα τα εισοδηματικά κλιμάκια, καταλήγει ο ΣΕΒ.