Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει να τεθεί υπό την ομπρέλα των Eυρωπαίων σοσιαλιστών, έχοντας ως κύριο σύμμαχο σε αυτήν την προσπάθεια τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, με τον οποίο είχε και νέα τηλεφωνική επικοινωνία για την αξιολόγηση την Παρασκευή, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεγε να ταυτιστεί με το νέο «αστέρι» της γαλλικής κεντροαριστεράς, τον υπουργό Οικονομικών Εμανουέλ Μακρόν.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πολιτικό και επικοινωνιακό βάρος της προ ημερών επίσκεψης Μητσοτάκη στη γαλλική πρωτεύουσα δεν έπεσε ούτε στη συνάντηση με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία, ούτε με τον φυσικό ηγέτη της γαλλικής κεντροδεξιάς Νικολά Σαρκοζί, για τη στάση του οποίου μέχρι το 2009 ομιλούν με θερμά λόγια οι καραμανλικοί, ενώ το δόγμα του «νόμος και τάξη» υιοθέτησε ως πρότυπο η διακυβέρνηση Σαμαρά.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. αναφέρθηκε μάλλον τυπικά για τη συνάντησή του με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας και μίλησε θερμά για το τετ α τετ με τον 38χρονο «μεταρρυθμιστή» Μακρόν, σπεύδοντας μάλιστα να σημειώσει ότι οι διαχωριστικές γραμμές δεν αφορούν πλέον τον άξονα «αριστερά – δεξιά» αλλά τους υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων έναντι των αρνητών της αλλαγής.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. επέλεξε να στείλει από το Παρίσι εντός και εκτός συνόρων το μήνυμά του για συστράτευση με τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, είτε αυτές ανήκουν στο ΕΛΚ, είτε στους σοσιαλιστές. Το κρίσιμο για τον ίδιο στοίχημα, πλέον, είναι να πείσει το εσωτερικό, αρχικώς, ακροατήριο ότι αυτή η δέσμευση ισχύει και να αντικρούσει τη βέβαιη επίθεση του Αλέξη Τσίπρα σήμερα στη Βουλή ότι εγκαταλείπει διακηρυγμένες θέσεις του, υποκύπτοντας στη λογική της εύκολης αντιπολίτευσης και του «όχι σε όλα».
Προβληματισμός
Και ναι μεν ο κ. Τσίπρας, λόγω προϊστορίας, δεν είναι ο κατάλληλος ως κριτής και τιμητής μιας μετριοπαθούς αντιπολίτευσης, πλην όμως ο προβληματισμός στο εσωτερικό της Ν.Δ. για το πόσα «όχι» και πόσα «ναι» θα έπρεπε να πει στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης υπήρξε έντονος. Αλλωστε ο κ. Μητσοτάκης ηγείται ενός κόμματος που έχει και πολιτικά στελέχη ευνοϊκά διακείμενα σε έναν «χαλαρό» κρατισμό και πολιτικές οντότητες που είναι με το «μαχαίρι στα δόντια» και επιδιώκουν την ταχεία πτώση Τσίπρα από την εξουσία και φιλελεύθερους που προσεγγίζουν την κοινωνία με όρους αγοράς.
Στην προγραμματισμένη για σήμερα ομιλία του στη Βουλή, ο κ. Μητσοτάκης αναμένεται να είναι εξαιρετικά αιχμηρός. Οχι μόνον προκειμένου να επιβεβαιώσει την εικόνα του μεταρρυθμιστή και του φορέα μιας διαφορετικής αντίληψης άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας και της οικονομικής πολιτικής αλλά και για να αποδομήσει την επιχειρηματολογία του Μαξίμου. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα επιμείνει στην ανάγκη προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων, ωστόσο θα εξηγήσει γιατί η δημιουργία του Ταμείου συνιστά «απώλεια εθνικής κυριαρχίας» (καθώς, κατά τη Ν.Δ, μεταβιβάζεται στους «θεσμούς» ο τελικός λόγος για τη λειτουργία του Ταμείου, ενώ η διάρκεια ζωής του υπερβαίνει κατά πολύ την αποπληρωμή των δανείων που έχουν ληφθεί). Αυτές ακριβώς οι διατάξεις είναι που κατέστησαν μονόδρομο για την ηγεσία της Ν.Δ. την καταψήφιση και επούλωσαν επαπειλούμενες εσωκομματικές τριβές. «Αν απαιτούνται και άλλες ιδιωτικοποιήσεις, ας προχωρήσουν, αν απαιτείται εκσυγχρονισμός της δομής του ΤΑΙΠΕΔ, ας γίνει, αλλά η δημιουργία ενός Ταμείου που δεν θα λογοδοτεί στη Βουλή και θα ελέγχεται ουσιαστικά από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή», αναμένεται να επισημάνει ο κ. Μητσοτάκης.
Εναλλακτική πορεία
Παράλληλα θα καταγγείλει τον πρωθυπουργό ως αμοραλιστή. «Εχει ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικού αμοραλισμού… ο άνθρωπος που έστελνε επιστολές στον Τσάβες και στον Μαδούρο για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, παραδίδει τη χώρα στους δανειστές, με μόνο στόχο να παραμείνει στην καρέκλα», σημειώνει στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη, αποτυπώνοντας και το κλίμα στις κλειστές συσκέψεις της Συγγρού. «Τα μέτρα αποτελούν το κόστος της αναξιοπιστίας Τσίπρα», θα επισημάνει ο κ. Μητσοτάκης, προσθέτοντας «ότι πλήττουν τους ασθενέστερους, η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει λύση, αφού είναι η ίδια το πρόβλημα».
Παράλληλα αναμένεται να περιγράψει μία εναλλακτική πορεία για τη χώρα, με κεντρική γραμμή την ανάγκη για «λιγότερους φόρους», αρχίζοντας σταδιακά να αποκαλύπτει και πτυχές του προγραμματικού λόγου του κόμματος και «απαντώντας» έτσι και στην απαίτηση μερίδας του ακροατηρίου του για πιο συγκεκριμένες θέσεις. Διότι υπάρχει και μία άλλη μερίδα, ενδεχομένως αριθμητικά μεγαλύτερη, που ενεργοποιείται από το πρόταγμα της πτώσης Τσίπρα και είναι αυτή που βίωσε την… απογοήτευση από το μήνυμα που έστειλαν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ότι μπορούν να σηκώσουν χωρίς απώλειες τα πιο βαριά μέτρα.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ., τέλος, θα επιμείνει ότι μόνη λύση είναι η πτώση της κυβέρνησης και συνακόλουθα οι εκλογές. Γνωρίζει, ωστόσο, ότι στη λεπτή φάση που έχει εισέλθει η Ε.Ε., ενόψει του δημοψηφίσματος στη Βρετανία και, δευτερευόντως, των ισπανικών εκλογών, τόσο οι Βρυξέλλες όσο και οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στην αποτροπή οποιασδήποτε δόνησης θα μπορούσε να κλονίσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η παρέμβαση Σαμαρά
Την ώρα που στην αίθουσα της Γερουσίας καταγράφονταν χαοτικές εικόνες, κατά την έναρξη συζήτησης του νομοσχεδίου την Πέμπτη, η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά έκλεβε τις επικοινωνιακές εντυπώσεις και πυροδοτούσε μία σκληρή αναμέτρηση μεταξύ Μαξίμου – γραφείου Σαμαρά – Νέας Δημοκρατίας. Το κυβερνητικό επιτελείο βρήκε την ευκαιρία να στραφεί κατά του πρώην πρωθυπουργού, προκειμένου να συσπειρώσει τους βουλευτές της συμπολίτευσης αλλά και να ισχυριστεί ότι ο κ. Σαμαράς επιβάλλει τη γραμμή στον διάδοχό του. Η Ν.Δ. επιχείρησε να απαντήσει με περιεκτικό τρόπο. Αφενός ισχυρίστηκε ότι η κατάσταση στη χώρα επιδεινώθηκε όντως επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ, ταυτιζόμενη έτσι με όσα είχε ισχυριστεί νωρίτερα ο κ. Σαμαράς, αφετέρου σημείωνε χωρίς περιστροφές ότι οι Ελληνες «στρέφονται προς τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναζητώντας μια νέα θετική διέξοδο και προοπτική».
Το περιστατικό, που εμπλουτίστηκε και με σενάρια περί προηγούμενης επικοινωνίας των δύο ανδρών, θα είχε σχετική αξία, αν δεν αποκάλυπτε μία επίμονη συζήτηση στο «γαλάζιο» εσωτερικό για τις επιδιώξεις των στρατοπέδων εντός της Ν.Δ. Από τη δυσφορία του καραμανλικού στρατοπέδου για την κριτική προς Παυλόπουλο και τις αποστάσεις από το αίτημα για εκλογές, μέχρι τις συζητήσεις για τον βαθμό ετοιμότητας που εμφανίζουν οι σαμαρικοί, η Ν.Δ. βρίσκει λόγους για ασκήσεις εσωστρέφειας. Με μία υποσημείωση, ωστόσο, την οποία όλοι αποδέχονται: Το πρόσφατο της εκλογής και η πρωτιά Μητσοτάκη στις δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν κανέναν άλλον δρόμο από τη στήριξη του αρχηγού.