Χθες, ο Νίκος Παππάς επισκέφθηκε την Τανάγρα, όπου πέταξε για μία ώρα πάνω από το Αιγαίο με ένα Μ-2000-5 (έτσι λένε τα Μιράζ στην Αεροπορία). Τον συνόδευε, σε ένα δεύτερο αεροσκάφος του ιδίου τύπου, ο αρχηγός της Αεροπορίας. Καλά έκανε ο άνθρωπος και μπράβο του, διότι υπουργός Επικρατείας είναι, να μη δει την επικράτειά του από ψηλά;
Βέβαια, η πτήση πρέπει να κόστισε συνολικά κάτι παραπάνω από 20.000 ευρώ. Ψιλοπράγματα… Ναι, αλλά μέχρι τώρα η Αεροπορία έκανε πάντα αυτό το δώρο στον εκάστοτε πρωθυπουργό και στον υπουργό Εθνικής Αμύνης, όχι οι ισχυροί υπουργοί. Είναι, δεν λέω, μια έκφανση αυτού που λέγεται «πλάτεμα της δημοκρατίας» στη γλώσσα τους. Αλλά τι θα γίνει αν το διεκδικήσουν και άλλοι; Για παράδειγμα, γιατί να μη ζητήσουν και οι βουλευτές Επικρατείας να δουν την επικράτεια από ψηλά; Ή, ένα άλλο παράδειγμα, φαντασθείτε να το ζητήσει ο Φίλης.
Κάπου πρέπει να μπει ένα όριο στις πτήσεις αναψυχής, ιδίως σε αυτή την εποχή της απόλυτης ένδειας για τις Eνοπλες Δυνάμεις. Ελπίζω να το θέσει με τη στάση του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Το λέω, επειδή ακούω ότι οι οργανωτές αυτών των εκδρομών προσπαθούν να τον πείσουν…
Κοστούμι τέλος
Ενα καρφί ακόμη στο φέρετρο της ενδυματολογικής ευπρέπειας: η τράπεζα JP Morgan Chase, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, με εγκύκλιό της που απευθύνεται στις 237.000 των υπαλλήλων της, καταργεί το κοστούμι για άνδρες και γυναίκες. Στο εξής, αναλόγως των περιστάσεων και του πελάτη, όπως εξηγείται στην εγκύκλιο, θα επιτρέπεται για μεν τους άνδρες να εμφανίζονται χωρίς γραβάτα, με μπλούζα τύπου πόλο και σπορ παντελόνι (όχι τζιν και όχι εφαρμοστό), για δε τις γυναίκες με κάζουαλ μπλούζες, φούστες ή παντελόνι τύπου κάπρι. Οι νέοι ενδυματολογικοί κανόνες της τράπεζας απαγορεύουν, πάντως, αθλητικά παπούτσια και τσόκαρα (κλογκς), τζιν, φόρμες γυμναστικής, κολάν και ρούχα που φοριούνται στην παραλία.
Τι σημαίνουν αυτά; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ παύει να είναι πια στην ενδυματολογική πρωτοπορία, ξεπεράστηκε. Καθήκον, λοιπόν, των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανακτήσουν τη θέση που έχασαν. Γι’ αυτό, ενόψει της φρίκης του ελληνικού καλοκαιριού στην Αθήνα (καύσωνες και τα συμπαρομαρτούντα) περιμένουμε από αυτούς να μας εκπλήξουν στη Βουλή με σαγιονάρες, μπανιερά, βερμούδες και χαβανέζικα πουκάμισα. Στο κάτω κάτω, κάπως θα πρέπει να προωθήσουν την επανάσταση και όχι μόνο να ψηφίζουν μνημόνια…
Πίσω από τη στολή
Πέρασε απαρατήρητο, ενώ δεν θα έπρεπε. Θα θυμάστε ότι, προ ημερών, οι αναρχικοί επιτέθηκαν για τρίτη φορά στο σπίτι του Αλέκου Φλαμπουράρη, παρά τη δύναμη των 80 αστυνομικών που έχει διατεθεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως για τη φύλαξή του. Αυτό που διέλαθε την προσοχή μας, όμως, είναι ότι η σχετική ανακοίνωση της κυβερνητικής εκπροσώπου καταδικάζει βεβαίως την ενέργεια, όπως πρέπει, αλλά –εδώ είναι το ενδιαφέρον– και «τον τραυματισμό ενός ανθρώπου». Προσοχή: όχι ενός αστυνομικού, ενός ανθρώπου!
Απαραίτητο το θαυμαστικό, διότι αυτή είναι η πρώτη φορά –το επαναλαμβάνω: η πρώτη φορά– που ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να δει τον άνθρωπο πίσω από τη στολή του «μπάτσου». Δεν είναι μικρό πράγμα, ε; Αν συνεχίσουν με αυτό τον ρυθμό την προσαρμογή στην πραγματικότητα, μπορεί σε εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα χρόνια να έχουν γίνει σοσιαλδημοκράτες δυτικοευρωπαϊκού τύπου. Και τότε, όταν δηλαδή η παλαβή Αριστερά θα έχει επιστρέψει στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο, τότε μόνο θα δούμε άσπρη μέρα…
Μαθαίνουν αργά
Μήπως είμαι πολύ αισιόδοξος για τις πιθανότητες προόδου του ΣΥΡΙΖΑ; Οι αριστεροί, όπως και όλοι οι ιδεοληπτικοί, μαθαίνουν αργά. Το παραδέχθηκε προσφάτως ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο γραφικός αριστεριστής που «απήγαγε» το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας. Επειτα από ομιλία που έκανε σε μια παμπ διακοσμημένη με θέμα την Κούβα και την επανάσταση, έδωσε συνέντευξη και είπε: «Δεν είμαι ένας παραδοσιακός αρχηγός κόμματος. Κάνω τα πράγματα με ένα δικό μου τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι, ξέρετε, μαθαίνουν αργά…». Ξέρουμε, σύντροφε! Εμείς δεν ξέρουμε; Ο δικός μας χρειάστηκε έξι μήνες για να καταλάβει τι γίνεται και τι δεν γίνεται στην Ευρώπη. Το εμπεδώσαμε άριστα! Μας κόστισε κάτι δισεκατομμύρια..
Ο Πρωτάνθρωπος
Ως γνήσιο τέκνο της εποχής μου, ταλαιπωρούμαι από μια ίωση – είναι η εποχή τους, ξέρετε. Ο γιατρός μου, που ήλθε στο σπίτι για να με εξετάσει, μου είπε πάνω στην κουβέντα για τα πολιτικά ότι ο Παύλος Πολλάκης, ο λεγόμενος και Πρωτάνθρωπος των Σφακίων, ήταν συμφοιτητής του. Φυσικά, ρώτησα αμέσως τι τύπος ήταν τότε. Ιδού η απάντηση του γιατρού, ο οποίος σημειωτέον ανήκει στους αριστερούς που απεχθάνονται τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ορφανός από πατέρα, μπήκε στην Ιατρική τρίτος και τελείωσε με βαθμό 9. Το όνειρό του ήταν να γίνει καρδιοχειρουργός». Πήγα να ρωτήσω αν τρεφόταν πάντα με ωμές μπριζόλες κατευθείαν από το ζώο (αφού το γδάρει, εννοείται), όπως τον φαντάζομαι, αλλά με πρόλαβε: «Πάντα αγροίκος»…
