«Δωσ’ μου τα χρώματα, Dammi I colori…» ανακοινώνει το πρόγραμμα της εκδήλωσης στην Ε.Λ.Σ. σε ιδέα και γενική επιμέλεια της Ίσμας Τουλιάτου και σκηνοθεσία, χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου. Με 10 ακόμη συντελεστές, 5 μονωδούς και… άφθονους χορευτές ακόμη και από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Ε.Λ.Σ. Όλη η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μέσα στο παρδαλό σκηνικό του «Βαφτιστικού» κατά Α. Δαγκλίδη με πολλές και ποικίλες προβολές χρωματικών σχεδίων, γεωμετρικών και διακοσμητικών πάνω στην πρόσοψη της ‘Κηφισιώτικης’ (;) οικίας, τους τραγουδιστές και τους χορευτές. Δεν μου αρέσει η λέξη ‘αχταρμάς’, γι’ αυτό προτιμώ το ‘συνονθήλευμα’. Σαν αποτέλεσμα «Μόδα» δεν είδα πουθενά, με το συμπάθιο. Ντυμένοι ήταν οι καλλιτέχνες με ακατανοήτου στιλ και ύφους – προς το Χορό Μεταμφιεσμένων έφερναν – και το εύρημα (!) πολλοί ήταν μπογιατισμένοι – πασπαλισμένοι με χρώματα στο πρόσωπο, οι μονωδοί και ο συνοδός πιανίστας, στο κορμί πολλοί ημίγυμνοι χορευτές.
Τελικά, το show φάνηκε σαν ένα ρεσιτάλ των 5 ικανών τραγουδιστών με εφόδους των χορευτών σε κάποιου είδους μοντέρνας αρλεκινάτας – I colori; (Πάντως φάνηκε να το γλεντάνε!) Να ήταν όλο μαζί μια extravaganza; Με ξαφνικές απροσδόκητες εισόδους ενός … αστροναύτη και ενός κλαρινετίστα. Σουρεάλ; Νταντά; Είχε ένα μεγάλο ατού: ήταν σύντομο γύρω στα 80’ χωρίς διάλειμμα. Στην είσοδο μας προσέφεραν δείγματα διάσημης κολόνιας και μας ψιθύρισαν σε κάποιους εκλεκτούς (κολακεύομαι να συμπεράνω) ότι μετά την παράσταση θα ακολουθούσε δεξίωση σε κεντρικό ξενοδοχείο. Φαντάζομαι εξόδοις του συνδιοργανωτή της εκδήλωσης γνωστού bijoutier. Καθώς η παράσταση άργησε να αρχίσει και να τελειώσει στερήθηκα τη χαρά κάποιου dinner (;), όμως, αν σοβαρευτώ θα πρέπει να ανακοινώσω ότι πέραν της μόδας και του ρεσιτάλ (τα βαριέμαι θανάσιμα) και τις χορο-αρλεκινάντ που προσέθεταν ένα άρωμα πρωτοτυπίας το όλο θέαμα/ακρόαμα ήταν διασκεδαστικό. Οπότε, pas mal για κλείσιμο της φετινής saison της Ε.Λ.Σ. (19/5)