Υπάρχει τρόπος για να «γλιστρήσει» ο Νόβακ Τζόκοβιτς στα κορτ με γρασίδι του All Enlgand Club; Υπάρχει περίπτωση να διακοπεί το σερί επιτυχιών του τρομερού Σέρβου τενίστα στα γκραν σλαμ και δη στο Γουίμπλεντον; Εκεί, όπου έχει ξεχάσει τι εστί ήττα από το καλοκαίρι του 2013, όταν έχασε από τον Αντι Μάρεϊ στον τελικό.
Ειλικρινά, η παγκόσμια τενιστική κοινότητα σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στο φαινόμενο Τζόκοβιτς και απολύτως δικαιολογημένα του δίνει τον τίτλο του φαβορί (και) στο λονδρέζικο γκραν σλαμ. Αρχίζει τη Δευτέρα και ολοκληρώνεται την Κυριακή 10 Ιουλίου με τη διεξαγωγή αρχικώς του τελικού των ανδρών και εν συνεχεία –όπως επιβάλλει η παράδοση– του τελικού του μεικτού.
Ο προπονητής του Νόλε, ο Μπόρις Μπέκερ, έχει αφήσει το σημάδι του στο Γουίμπλεντον, καθώς κυριάρχησε τη διετία 1985-86, όπως και το 1989, ενώ ήταν φιναλίστ το 1988, το 1990, το 1991 και το 1995. Μάλιστα, το 1985 έγινε ο νεαρότερος νικητής του τουρνουά σε ηλικία μόλις 17 ετών! Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τον «βομβαρδίζουν» διαρκώς, αναζητώντας το μυστικό της επιτυχίας του Τζόκοβιτς. Και ο Γερμανός λέει κάτι πολύ απλό: «Πιστεύω πως το θέλει περισσότερο». Κάπως έτσι κατάφερε να είναι αήττητος στα τέσσερα τελευταία γκραν σλαμ, δηλαδή πρώτα στο περυσινό Γουίμπλεντον και έπειτα στο Αμερικανικό Οπεν 2015 και φέτος στο Αυστραλιανό Οπεν και το Ρολάν Γκαρός.
«Θέλει να σπάει ρεκόρ, θέλει να γίνεται καλύτερος σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Υπάρχουν πολλές πτυχές του παιχνιδιού του που έχουν βελτιωθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια, δεν πρόκειται να σας πω με λεπτομέρειες ποιες. Αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορεί και πρέπει να βελτιώσει», αποκαλύπτει ο Μπέκερ, ο οποίος θεωρεί πως σε έναν τελικό Γουίμπλεντον πρέπει να είσαι σκληρός μέχρι το τέλος για να τα καταφέρεις.
Και ο Σέρβος έχει σκληρό χαρακτήρα εντός των κορτ. Εκτός γηπέδων κοιτάζει και τους αριθμούς. Ενώ καμαρώνει για τους 12 τίτλους γκραν σλαμ που έχει στη συλλογή του, το βλέμμα του πέφτει στους 14 του Ναδάλ και του Σάμπρας, όπως και στους 17 του Φέντερερ. Θα ήταν ψέμα αν λέγαμε πως δεν θα ήθελε να τους ξεπεράσει. Ηδη έχει αφήσει πίσω του τους Ροντ Λέιβερ και Μπιόρν Μποργκ.
Ο κάτοχος των περισσότερων γκραν σλαμ, ο κατά πολλούς βασιλιάς του τένις, ο Ελβετός Ρότζερ Φέντερερ αισθάνεται σαν το σπίτι του όποτε παίζει στο Γουίμπλεντον. Φθάνει, όμως, αυτό για να κατακτήσει το 18ο γκραν σλαμ; Ο ίδιος θεωρεί κρίσιμους τους πρώτους γύρους του τουρνουά, διότι κρύβουν πάντα κινδύνους. Δεν έχει άδικο. Από αγώνα σε αγώνα μπορεί να βρει ρυθμό και αυτοπεποίθηση ώστε να «κτυπήσει» τον κορυφαίο τενίστα στον κόσμο.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σε πρόσφατη συνέντευξή του στον αγγλικό Τύπο, ο Ελβετός υποστήριξε πως ο Τζόκοβιτς δεν είναι ανίκητος, υπενθυμίζοντας ότι πέρυσι τον νίκησε τρεις φορές. Μάλιστα, θεωρεί πως ο Ναδάλ ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος που είχε διαχρονικά. Εκείνος ο αξέχαστος τελικός του 2008 στο Λονδίνο, όπου ηττήθηκε από τον Ισπανό στο πέμπτο σετ λίγο πριν από τη δύση του ηλίου, με την απονομή να γίνεται μέσα στο ημίφως, αναμφίβολα επηρεάζει σημαντικά την άποψη του Φέντερερ για τους μεγάλους του αντιπάλους.
Βεβαίως, δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως ο Τζόκοβιτς είναι ο άνθρωπος που του έχει στερήσει το 18ο γκραν σλαμ σε τρεις περιπτώσεις: στους τελικούς του Γουίμπλεντον, τόσο πέρυσι όσο και πρόπερσι, όπως και στο τελευταίο Αμερικανικό Οπεν.
Στην εξίσωση των φαβορί για την κατάκτηση του τουρνουά του Λονδίνου οφείλουμε να βάλουμε και τον Αντι Μάρεϊ. Στο πλευρό του έχει πάλι τον Ιβάν Λεντλ, υπό την καθοδήγηση του οποίου έφθασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, καθώς και στους δύο τίτλους του σε γκραν σλαμ, στο Αμερικανικό Οπεν του 2012 και στο Γουίμπλεντον το 2013. Σε δημόσια τοποθέτησή του ο Λεντλ (κάτοχος οκτώ γκραν σλαμ) δεν δίστασε να υποστηρίξει πως έχει ως στόχο να βοηθήσει τον Μάρεϊ για να χαλάσει τα σχέδια του Τζόκοβιτς.
Τελικά, κινδυνεύει η αυτοκρατορία του Σέρβου; Η απάντηση θα δοθεί στα κορτ με γρασίδι του All England Club.
Ιστορίες στο… γρασίδι
Ξετυλίγοντας το «κουβάρι» του λονδρέζικου τουρνουά, θα ανακαλύψουμε άκρως ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ανάμεσα σε άλλες, ξεχωρίζουμε την εκπληκτική παρουσία των Μποργκ και Γκραφ. Ο μεν Μπιόρν Μποργκ συμμετείχε σε εννέα διοργανώσεις (από το 1973 έως και το 1981), έχοντας το εντυπωσιακό ποσοστό του 92,75% στον συνολικό απολογισμό νικών – ηττών του (51-4). Αντιστοίχως, η Στέφι Γκραφ είχε ποσοστό 90,36% από το 1984 έως και το 1999, διάστημα κατά το οποίο πέτυχε 75 νίκες και ηττήθηκε 8 φορές! Επιπλέον, ο Σουηδός Μπιόρν Μποργκ είναι ο τελευταίος τενίστας που κατέκτησε τον τίτλο χωρίς να χάσει σετ.
Το πέτυχε το 1979 και είναι ο 5ος στη σχετική λίστα, πίσω από τους Χάντοου (1878), Μπατζ (1938), Τράμπερτ (1955) και ΜακΚίνλεϊ (1963).
Η θρυλική Μαρτίνα Ναβρατίλοβα είναι η τενίστρια με τους περισσότερους αγώνες στο Γουίμπλεντον (326). Αντιθέτως, η μεγάλη της αντίπαλος, η Κρις Εβερτ μετράει τους περισσότερους χαμένους τελικούς στο Λονδίνο (1973, 1978, 1979, 1980, 1982, 1984, 1985, δηλαδή επτά). Η σπουδαία Βρετανίδα Βιρτζίνια Γουέιντ έχει αγωνιστεί 26 συνεχόμενες φορές στο κυρίως ταμπλό (από το 1960 έως το 1985), περισσότερες από κάθε άλλη τενίστρια.
Αξέχαστη είναι η ιστορία του Γκόραν Ιβανίσεβιτς, ο οποίος το 2001 μπήκε στο κυρίως ταμπλό με κάρτα ελεύθερης συμμετοχής, καθώς βρισκόταν στην 125η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Τελικώς, πήρε τον τίτλο και έγινε ο νικητής με τη χαμηλότερη κατάταξη. Το αντίστοιχο ρεκόρ στις γυναίκες το πέτυχε η Βίνους Γουίλιαμς το 2007, όταν κατέκτησε το τουρνουά ενώ βρισκόταν στην 31η θέση στον κόσμο.
Βαθιά χαραγμένο στη μνήμη όλων θα μείνει το παιχνίδι του 2010 ανάμεσα στον Τζον Ισνερ και τον Νικολά Μαχού για τον 1ο γύρο που ολοκληρώθηκε σε τρεις ημέρες, καθώς κράτησε 11 ώρες και 5 λεπτά, με τους δύο αντιπάλους να παίζουν 183 γκέιμ, τα περισσότερα στην ιστορία του Γουίμπλεντον.