«Απλή στα 17». Θα μπορούσε να είναι ταμπέλα σε πρατήριο που διαφημίζει καύσιμα. Ομως ήταν ο τίτλος της κυβερνητικής εφημερίδας που διαφήμιζε το νέο σχέδιο της εθνοσωτηρίου. Πακέτο προσφορών για τις καλοκαιρινές διακοπές, το παρά θίν’ αλός θέμα συζήτησης στα Κουφονήσια και στη Γαύδο. Μαζί με κάναν τόμο Ζίζεκ ή Μπαντιού για τους πιο διαβαστερούς της παρέας. Ασκήσεις διαλεκτικής έως τις πρώτες πρωινές ώρες για το τέλειο όπλο που θα γκρεμίσει άψυχο στο χώμα τον Ατλαντα του διεθνούς καπιταλισμού: Εκλογές με απλή αναλογική και ψήφο στα 17, μαζί με άδεια οδήγησης. Το επόμενο βήμα προς την αταξική κοινωνία θα είναι το δικαίωμα κατανάλωσης αλκοόλ στα 13.
Η απλή αναλογική ήταν το μεγάλο φετίχ της ιθαγενούς αριστεράς – η μόνη σταθερή της πρόταση κατά τη μεταπολίτευση. Το συμπαθέστατο απόκομμα του εισιτηρίου για τον σοσιαλισμό που επικαλούνταν τον ευρωκομμουνισμό είχε ως πρότυπο την Ιταλία. Ηταν ο καιρός που οι κυβερνήσεις στη γείτονα άλλαζαν κάθε τρίμηνο και η τράπουλα των εκλογών έβγαζε τους πιο απίθανους συνδυασμούς. Επειδή όμως η ιστορική ηγεσία της αριστεράς είχε ζήσει και τον εμφύλιο και τη δικτατορία, ήξερε πως όποτε είχε επιχειρήσει να διαλύσει το πολιτικό σκηνικό η ίδια ήταν το πρώτο θύμα με τις βαρύτερες απώλειες. Οπότε και ζητούσε την απλή αναλογική, όπως και άλλα παρεμφερή, γνωρίζοντας πως δεν έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Κέρδιζε όμως πόντους στο φεστιβάλ δημοκρατικής ρητορείας.
Οι πονηρούληδες που μας κυβερνούν είναι ανιστόρητοι. Το βάθος πεδίου φτάνει, στην καλύτερη περίπτωση, έως την πλατεία των Αγανακτισμένων, το 2008, και τις καταλήψεις. Και επειδή δεν έχουν ιστορική προοπτική, ούτε προς το παρελθόν, ούτε και προς το μέλλον, το μόνο που μπορούν να προτείνουν στο κοινό τους είναι η νομή της εξουσίας. Δεν αρπάχτηκαν από την εξουσία επειδή πάσχουν από συμπλεγματική βουλιμία, κι αυτήν την υπέροχη εκδικητική κακεντρέχεια που φυτρώνει στους λειμώνες της ελληνικής ψυχής. Είναι, όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι, ιστορικά καταδικασμένοι να αρπαχτούν από την εξουσία, διότι αν τη χάσουν δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης.
Παιδιά του χάους είναι και μόνον μέσα στο χάος μπορούν να λειτουργήσουν. Το έδειξαν πέρυσι και με την οικονομία και με το προσφυγικό. Ευτυχώς τα δεσμά της χώρας μας με την ευρωπαϊκή τάξη –όποια κι αν είναι και όσο κι αν πάσχει– είναι αρκετά ισχυρά και το χάος παρέμεινε στο περίπου. Τι σημαίνει απλή αναλογική; Πολύ απλά σημαίνει θεσμοθέτηση του πολιτικού χάους, στο μικροκλίμα της ελληνικής δημοκρατίας, με τελικό αποτέλεσμα την επίτευξη των στόχων του εθνικολαϊκισμού, την αποκοπή της χώρας από τον κορμό της υπόλοιπης Ευρώπης. Οτι αυτός είναι ο στόχος τους δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε στον λογαριασμό. Μία Ελλάδα χωρίς αξιόπιστο συνομιλητή για τους Ευρωπαίους ισοδυναμεί με μία ανύπαρκτη Ελλάδα.
Καιροσκοπισμός; Δεν είναι απαραιτήτως κακός. Ενίοτε δεν είναι και απαραίτητος. Το είπε και ο Μακιαβέλι στον «Πρίγκιπά του». Το ζητούμενο είναι ποιος στόχος κρύβεται πίσω από τον καιροσκοπισμό. Και στην περίπτωση του Σύριζα ο στόχος του καιροσκοπισμού είναι η παραμονή στην εξουσία έως την επίτευξη του τελικού σκοπού: μία μη ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Και μετά τι γίνεται; Σιγά μη νοιάζονται για το «μετά» τα παιδιά του χάους. Σοσιαλισμός και βαρβαρότητα.