Ο ρόλος των επιχειρησιακών συμβάσεων καθώς και ο τρόπος καθορισμού του κατώτατου μισθού αποτελούν τα δύο κομβικά σημεία που θα κρίνουν και την τύχη της δύσκολης διαπραγμάτευσης του φθινοπώρου για τα εργασιακά. Είναι τα ίδια δύο ζητήματα που θέτει η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας στον πυρήνα της εθνικής διαπραγματευτικής της γραμμής, αλλά σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ» και αυτά που δυσκολεύουν τα μέλη της διεθνούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων να καταλήξουν σε ένα ομόφωνο πόρισμα προτάσεων.
Στον αντίποδα, για το θέμα των ομαδικών απολύσεων φαίνεται πως έστω και πλειοψηφικά θα περάσει η άποψη της αντιμετώπισης του θέματος μετά την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (έχει απευθυνθεί το ΣτΕ έπειτα από προσφυγή της ΑΓΕΤ Ηρακλής), ενώ και για τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο φαίνεται πως αναζητούνται οι αναγκαίες υποχωρήσεις προκειμένου να υπάρξει μια σχετική ομοφωνία. Καυτό θέμα στο εσωτερικό της Επιτροπής αποτελεί σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες το θέμα του κατώτατου μισθού. Οχι το ύψος αυτού και τι θα περιλαμβάνει (δεν έχει τεθεί άμεσα θέμα τριετιών) αλλά το ποιος θα τον καθορίζει. Μάλιστα, αν και πρόκειται ίσως για το μοναδικό θέμα που και οι εγχώριοι κοινωνικοί συνομιλητές φαίνεται πως συμφωνούν πως ο κατώτατος μισθός πρέπει να καθορίζεται από τους εργοδοτικούς φορείς και τη ΓΣΕΕ, τα μέλη της Επιτροπής και κυρίως οι εκπρόσωποι των δανειστών ζητούν η απόφαση να παραμείνει στα χέρια του κράτους. Μιλώντας στην «Κ» ο πρώην υπουργός, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και μέλος της Επιτροπής Γιάννης Κουκιάδης, εκτιμά πως η Επιτροπή πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την κοινή βούληση των κοινωνικών εταίρων. Οπως και στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, που σύμφωνα με τον κ. Κουκιάδη, η όποια πρόταση θα πρέπει να κατατεθεί μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Θέμα που δεν αναμένεται ομοφωνία στους κόλπους της Επιτροπής θεωρείται και αυτό της υπερίσχυσης ή όχι των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών. Η Επιτροπή φαίνεται διχασμένη, το υπουργείο Εργασίας έχει αναγάγει το θέμα σε ύψιστης σημασίας για την επαναφορά του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου στην Ελλάδα, ενώ ο ΣΕΒ επιμένει πως το ισχύον σύστημα όπου υπερισχύουν οι επιχειρησιακές ακόμη κι αν έχουν δυσμενέστερους όρους από τις κλαδικές, πρέπει να διατηρηθεί. Σύμφωνα πάντως με τον κ. Κουκιάδη, στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. (μην ξεχνάμε ότι έργο της Επιτροπής δεν είναι να καταγραφούν οι προσωπικές απόψεις των μελών της αλλά προτάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές), επιτρέπεται οι επιχειρησιακές συμβάσεις να προβλέπουν δυσμενέστερους όρους, υπό συγκεκριμένους όμως όρους και προϋποθέσεις.
Προβληματική κρίνεται από την πλειοψηφία των μελών της Επιτροπής, σύμφωνα με πληροφορίες, η λειτουργία των Ενώσεων Προσώπων, χωρίς όμως να έχει βρεθεί κοινή πρόταση για το πώς θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της ελληνικής οικονομίας που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη πολλών μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Τέλος, στο θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου, φαίνεται πως υπάρχει πρόθεση για εκλογίκευση της νομοθεσίας. Αναζητείται μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες τρόπος ώστε οι συνδικαλιστικές άδειες να μην αμείβονται από τον εργοδότη αλλά από τους εργαζομένους ή τρίτους (όπως όριζε αρχικά ο νόμος του 1982), ενώ πιο δύσκολη φαίνεται η διατύπωση του δικαιώματος των εργοδοτών να απολύουν συνδικαλιστές, για σπουδαίο λόγο.