Εχω την αίσθηση ότι χθες τα ξημερώματα, γράφτηκε μόνο το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου «Τηλεοπτικές άδειες» με τον πλειστηριασμό – παρωδία, που είχε ως αποτέλεσμα να τεθούν εκτός αγοράς δύο τουλάχιστον επιχειρήσεις, το Star και ο Αlpha. Το μέλλον επιφυλάσσει εκπλήξεις. Είναι η πρώτη φορά που με νόμο του κράτους κλείνουν εταιρείες –ή τουλάχιστον αλλάζουν δραματικά τα οικονομικά τους δεδομένα– που εξυπηρετούσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζομένους, τις τράπεζες και το κράτος, είχαν οικονομική επιφάνεια και σημαντικό μερίδιο αγοράς. Υπάρχει, άραγε, πιθανότητα να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Υπάρχει περίπτωση, ακόμη κι αν απορριφθούν τα ασφαλιστικά μέτρα των εμπλεκομένων στο Συμβούλιο Επικρατείας, ακόμη κι αν απορριφθεί η προσφυγή για την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά, να παραμείνει μέχρι τέλους σε ισχύ ο περιορισμός των τεσσάρων αδειών; Και τι θα γίνει όταν έρθει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία και ανοίξει πάλι το παιχνίδι της αδειοδότησης, όπως κατηγορηματικά δηλώνει; Πώς θα αντιδράσουν οι έχοντες ήδη άδειες όταν αρχίσουν να δίνονται οι περιφερειακές και θεματικές;
Η κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να ρυθμίσει με ευρεία συναίνεση το αναρχοκρατούμενο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, που, πάντως, δημιουργήθηκε με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής τάξης, η οποία προτίμησε την εκκρεμότητα αντί της οριστικής διευθέτησης για να μπορεί να κάνει «παιχνίδια» με τα Μέσα. Κραταιοί θεσμοί και εφαρμογή των νόμων ήταν υπεραρκετά για να περιφρουρήσουν τη δημοκρατία από τους φαύλους, που υπήρξαν και υπάρχουν και σ’ αυτό τον χώρο. Αντί για τον πλουραλισμό και την εδραίωση των θεσμών και στη ραδιοτηλέοραση η κυβέρνηση προτίμησε αυτό το μετασοβιετικής εμπνεύσεως σχέδιο με περιορισμό των αδειών, που μάλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα ισχυρίζονται ότι λύνει. Κομπάζει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα εκατομμύρια που απέσπασε σ’ αυτή τη διαδικασία-ρουλέτα, τα οποία και θα μοιράσει, όπως πρόλαβε να ανακοινώσει ο πρωθυπουργός, στους φτωχούς. Πολύ λίγα για τόσο πολλούς. Θα μπορούσε τα ίδια περίπου να εισπράξει το κράτος από πολύ περισσότερες άδειες, αντί του ολιγοπωλίου που επιχειρεί να εγκαταστήσει.