Ακούω από βουλευτές της Ν.Δ. που περιοδεύουν ανά την ελληνική επαρχία ότι παρατηρείται κάτι ελπιδοφόρο, το οποίο είχαν να δουν σε παρόμοια έκταση από το 2004: πληθώρα προσώπων που διεκδικούν υποψηφιότητα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. «Τα τελευταία χρόνια ψάχναμε υποψηφίους με το τουφέκι. Τώρα έρχονται μόνοι τους», μου έλεγε βουλευτής του κόμματος. Εξυπακούεται, βέβαια, ότι οι μισοί από αυτούς (και λίγους λέω…) μπορεί να είναι ελαφρώς «αρπαγμένοι», ψώνια ή και τελείως νούμερα. Πάντα, όμως, έτσι είναι και σε όλα τα κόμματα. Οι ειδικοί (του πεζοδρομίου, όχι της θεωρίας) λένε ότι αυτή η προθυμία φίλων του κόμματος ή και απλών περαστικών, που είδαν φως και μπήκαν, να πολιτευθούν στις εκλογές είναι η ισχυρότερη ένδειξη για την κρατούσα πεποίθηση στην κοινωνία σχετικά με τον νικητή των επόμενων εκλογών. Ιδωμεν…
Οσφρηση λαγωνικού
Με ανάλογο τρόπο ερμηνεύεται και η προθυμία κρατικών αξιωματούχων να συναντήσουν κατ’ ιδίαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μου έλεγαν, επί παραδείγματι, για κάποιον ανώτατο αξιωματικό, τον οποίον οι συνάδελφοί του θαυμάζουν για την οξεία πολιτική όσφρησή του, ότι είχε μια τέτοια συνάντηση με τον Κυριάκο. Εχει τη σημασία του αυτό, διότι στις εκλογές του 2009 ήταν ο ίδιος αξιωματικός που ανέμιζε τη σημαία του ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική ομιλία του Γιώργου στη Λάρισα. Την ανέμιζε από την πρώτη σειρά και, υποθέτω, με τρόπο ώστε το λάβαρο να μην κρύβει το πρόσωπό του, διότι ο σκοπός ήταν να τον βλέπει ο Γιώργος…
Αλλος νάρκισσος
Ξαφνικά, αρκετούς μήνες μετά τον διορισμό του, ο Οδυσσέας Βουδούρης ανακοίνωσε ότι δεν πάει άλλο και παραιτείται, επειδή ακόμη δεν έχουν υπογραφεί οι αρμοδιότητές του ως γενικού γραμματέα από τον υπουργό Γιάννη Μουζάλα. Το είπε, ωστόσο, έως και χθες πίεζε με δηλώσεις του, ελπίζοντας ότι θα διαπραγματευθεί.
Διερωτώμαι, ειλικρινά, γιατί χάνει τον χρόνο του έτσι ο Βουδούρης. Διότι, πείτε ότι ο Μουζάλας υποκύπτει στην πίεση και υπογράφει τις αρμοδιότητες, τι το σπουδαίο θα μπορεί να προσφέρει ο Βουδούρης με προϊστάμενο υπουργό που δεν θέλει να τον βλέπει; Τόσο σημαντικό θεωρεί, τέλος πάντων, τον εαυτό του, ώστε η παρουσία του στο υπουργείο να είναι απαραίτητη έστω και συμβολικά; (Ούτε καν ο Λεβέντης να ήταν…) Προφανώς όμως, είναι ζήτημα εγωισμού και τίποτε περισσότερο. Η Αριστερά είναι γεμάτη από εγωπαθείς ναρκίσσους.
Πάντως, κι αν δεν του κάτσει, μικρό το κακό. Με το παρελθόν που έχει (από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου στον κυρ Φώτη κι από εκεί στον Τσίπρα) μπορεί να αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη μετεγγραφή. Προσοχή, όμως: Την επόμενη φορά θα πρέπει να το διαπραγματευθεί καλά. Μη δεχθεί να πάει για μια τιποτένια θέση γενικού γραμματέα. Τουλάχιστον υφυπουργός να ζητήσει. Αλλωστε, σκόντο θα τους κάνει, διότι από φυσικού του διαθέτει ύφος υπουργού.
Δεν πρόκειται να χαθεί. Οσο η Ελλάδα εξακολουθεί να αρνείται τη χρεοκοπία της και να την αποδίδει στα ξένα κέντρα, η πολιτική θα βρίσκεται στον αστερισμό των ψεκασμένων και των ψωνισμένων…
Ελεύθερνα
Εγραφα προ δύο μηνών για το υποδειγματικό Μουσείο της Ελεύθερνας στην Κρήτη, το οποίο, παρότι εγκαινιάσθηκε με φανφάρες και πανηγυρικούς στις 19 Ιουνίου, ένα μήνα αργότερα δεν είχε εισιτήρια για να κόβει στους επισκέπτες. Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες από τότε και φαντάζομαι ότι οι επισκέπτες θα υπερέβησαν κατά πολύ τις 8.000 που είχε το μουσείο κατά τον πρώτο μήνα της λειτουργίας του. Παρ’ όλα αυτά, το Μουσείο της Ελεύθερνας εξακολουθεί να είναι «απροϋπόθετο»: το υπουργείο Πολιτισμού ακόμη δεν έχει στείλει εισιτήρια. Και να σκεφθείτε ότι ο αρμόδιος υπουργός έκανε διακοπές στην Κρήτη (περιοδεία το είπε) για τρεις ή τέσσερις εβδομάδες. Τι να κάνει κι αυτός όμως; Ο ήλιος, η ρακή, η κατάθλιψη, ο Αλτουσέρ, το μέλλον του σοσιαλισμού. Τόσα πράγματα έχει στο κεφάλι του, με την Ελεύθερνα να ασχοληθεί;
Το αρχέτυπο
Διάβασα κάπου ότι τα τρία πρόσωπα που η κυβέρνηση θέλει να διορίσει στο Υπερταμείο (και η τρόικα δεν θέλει) είναι η σύζυγος ενός βουλευτή της Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ, ένας πανεπιστημιακός* από εκπαιδευτικό ίδρυμα της Θεσσαλίας κι ένα στέλεχος της Τραπέζης της Ελλάδος. Το σκανδαλώδες, εν προκειμένω, είναι ότι μεταξύ των υποψηφίων δεν είναι ο Τάκης Ρουμελιώτης. Αίσχος! Πώς είναι δυνατόν να απουσιάζει ο Ρουμελιώτης; Μα, μόλις προσφάτως, θα πείτε, δεν τον πρότεινε η κυβέρνηση για την Τράπεζα Αττικής; Σωστά, αλλά είναι ζήτημα αρχής να είναι πάντα ο Ρουμελιώτης υποψήφιος για μια υψηλόμισθη θέση στο Δημόσιο. Είναι, στο κάτω κάτω, το αρχέτυπο του κρατικοδίαιτου σοσιαλιστή…
* Το συγκεκριμένο πρόσωπο φέρεται να είναι της επιρροής Τσακαλώτου. Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται για κανονικό καθηγητή πανεπιστημίου, αλλά για πανεπιστημιακό, δηλαδή για κάτι που μοιάζει με καθηγητή…
Η πίσω πόρτα
Μετά τα προχθεσινά αίσχη του, ο πρωτάνθρωπος των Σφακίων έφυγε από την πίσω πόρτα της Βουλής, ώστε να αποφύγει τους δημοσιογράφους που τον περίμεναν. Ηθικόν δίδαγμα: τα παλικάρια, ως γνωστόν, δεν πονάνε· καμιά φορά μόνο φοβούνται λιγάκι, ιδίως όταν τα μικρόφωνα μπροστά τους είναι πάρα πολλά…