Εσωτερικές εξελίξεις ευρωπαϊκών διαστάσεων

Εσωτερικές εξελίξεις ευρωπαϊκών διαστάσεων

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για όσους πιστεύουν στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, τους λεγόμενους ευρωπαϊστές, τα συναισθήματα που προκάλεσαν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία και των επαναληπτικών προεδρικών εκλογών στην Αυστρία είναι ανάμεικτα. Η νίκη του «Οχι» αναμενόταν στην Ιταλία, αλλά λίγοι μπορούσαν να φανταστούν τέτοια μεγάλη διαφορά, ενώ η σχετικά άνετη επικράτηση του μετριοπαθούς Βαν ντερ Μπέλεν επί του ακροδεξιού Χόφερ στην Αυστρία χαιρετίστηκε με ανακούφιση. Είναι σαφές ότι και οι δύο αναμετρήσεις μαζί με τα αποτελέσματά τους ερμηνεύονται διεθνώς με όρους φιλοευρωπαϊσμού-αντιευρωπαϊσμού και κάπως έτσι θα κρίνονται και οι επόμενες στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στη Γερμανία και ίσως πάλι στην Ιταλία, το 2017.

Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί κατά πόσον το «Οχι» στην Ιταλία αντανακλά αποκλειστικά τις αρνητικές διαθέσεις των Ιταλών ψηφοφόρων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το βέβαιο είναι ότι καταψήφισαν τον Ματέο Ρέντσι και την κυβέρνησή του και έχει σημασία ότι στην αποδοκιμασία συμμετείχαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι νεότεροι πολίτες. Αντίστοιχα, είναι φανερό ότι οι Αυστριακοί ψηφοφόροι τρόμαξαν μπροστά στο ενδεχόμενο να έχουν ακροδεξιό πρόεδρο και αντέδρασαν με μεγαλύτερη προσέλευση στις κάλπες. Ψήφισαν περίπου 3% περισσότεροι από τις προηγούμενες εκλογές, στο σύνολό τους υπέρ του Βαν ντερ Μπέλεν.

Ασχέτως, πάντως, των λόγων που έκριναν τα αποτελέσματα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις ευρωπαϊκές διαστάσεις τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μαρίν Λεπέν, που θέλει να εμφανίζεται ως η ηγέτις των απανταχού ακροδεξιών, λαϊκιστών και αντιευρωπαϊστών της Γηραιάς Ηπείρου, δεν έχασε την ευκαιρία να σχολιάσει τα δύο αποτελέσματα, θριαμβευτικά της Ιταλίας, παρηγορητικά της Αυστρίας. Το ερώτημα, λοιπόν, που πρέπει να απαντηθεί σύντομα είναι γιατί έχει επικρατήσει και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο αντιευρωπαϊσμός, που εκφράζεται με άκρατο λαϊκισμό, εθνοκεντρισμό και θεαματική άνοδο αποδοχής ακροδεξιών απόψεων σε πολλές χώρες· όταν, μάλιστα, όλες έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη βούλησή τους και πολλές εκλιπαρούσαν, χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις· ενώ οι πάντες γνώριζαν ότι αυτό σήμαινε απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η πιο αποδεκτή, αλλά και εύκολη, εξήγηση για το κύμα του ευρωσκεπτικισμού είναι ότι οι Eυρωπαίοι πολίτες αντιδρούν στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν από απρόσωπους μηχανισμούς των Βρυξελλών. Ταυτόχρονα αντιδρούν στη λιτότητα που θεωρούν ότι επιβάλλει η Γερμανία. Μπορεί να είναι έτσι ώς ένα βαθμό, γιατί ποτέ και πουθενά δεν υπήρξε κάποιου είδους συμμαχία, χωρίς κοινούς κανόνες και δίχως ηγετική δύναμη. Αγνωστο πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά τα κλειδιά είναι η στοιχειώδης εξομάλυνση της διευρυνόμενης ανισότητας μεταξύ πλουσίων και φτωχότερων στρωμάτων, ο περιορισμός της ανεξέλεγκτης μεταφοράς κεφαλαίων προς διάφορες κατευθύνσεις και η διατήρηση του κοινωνικού κράτους. Πολύ δύσκολα πράγματα, όντως. Ιδιαίτερα με λαϊκιστές, ακροδεξιούς, αντιευρωπαϊστές στην εξουσία!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή