Προαναγγελθείς θάνατος ή, για την ακρίβεια, προαναγγελθείσα κατάρρευση. Η στιγμή που το Ιδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος θα έπεφτε στην αγκαλιά του ελληνικού Δημοσίου. Και ήρθε αυτή η στιγμή, και το φιλί του θανάτου μαζί της. Για μία ακόμη φορά επαναλαμβάνεται το ίδιο δράμα. Δεν βαρεθήκαμε πια; Αν δεν έχεις τίποτε να περιμένεις, όσο κι αν βαριέσαι, απλώς περιμένεις μπας και προκύψει κάτι που δεν το περίμενες. Αλήθεια, τι θέλει να κάνει το ελληνικό Δημόσιο, το ευλογημένο, το πανάρετο, πώς μπορεί να αξιοποιήσει τη σημαντικότερη επένδυση των τελευταίων δεκαετιών στον χώρο του πολιτισμού;
Την απάντηση θα αναλάβει να δώσει ο Γιώργος Κιμούλης, γνωστός ηθοποιός, παγίως αγανακτισμένος, επαγγελματίας της εξέγερσης. Δεν μάθαμε τις απόψεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ας ακούσουμε τώρα τις απόψεις του για τον πολιτισμό. Και μη μου πείτε ότι, επειδή έχει περάσει μια ζωή στο θέατρο, έχει και άποψη για τον πολιτισμό. Ή, εν πάση περιπτώσει, για κάτι τόσο φιλόδοξο όσο ένα «Κέντρο Πολιτισμού», που απαιτεί αντίληψη του σύγχρονου κόσμου και αν μη τι άλλο τον σεβασμό που επιβάλλει το κόστος της επένδυσης – και δεν αναφέρομαι μόνον στο οικονομικό. Μετά τους διάφορους πανεπιστημιακούς, τον κρατικό πολιτισμό τον ανέλαβαν οι ηθοποιοί. Η κ. Κονιόρδου στο υπουργείο και ο Κιμούλης στο «Νιάρχος».
Λειψανδρία, αν μη τι άλλο. Δεν ισχυρίζομαι ότι το φαινόμενο αφορά μόνον την αριστεροδεξιά που μας κυβερνά. Ομως, τα δύο τελευταία χρόνια πάσχουν, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, από αστοχία έμψυχου δυναμικού. Με την προπέτεια και την αλαζονεία του «καινούργιου» βγήκαν στην επιφάνεια υλικά ανακύκλωσης. Οι συνήθεις ύποπτοι της γερασμένης μεταπολίτευσης. Εκτός των άλλων, η χώρα πάσχει από λειψανδρία.
Θα μου πείτε, έχω κάποιον άλλον κατά νουν εκτός από τον νεάζοντα επαγγελματία του θεάτρου κ. Κιμούλη; Οχι βέβαια. Δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτός ο ανθρώπινος τύπος εμφανίζεται όποτε το κράτος αναλαμβάνει να κάνει πολιτισμό. Κοινώς, να φέρει τον πολιτισμό στα μέτρα του.
Διότι το πρόβλημα δεν είναι ο οποιοσδήποτε Κιμούλης. Αυτός θα κάνει τη φασαρία του και όταν διαπιστώσει ότι δεν περνάει θα σηκωθεί να φύγει, για να κάνει λίγη ακόμη φασαρία. Το πρόβλημα είναι το φιλί του θανάτου που δόθηκε στο Ιδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος.