Πριν από ένα μήνα σχεδόν, οι βουλευτές του τομέα Παιδείας της Ν.Δ., με επικεφαλής τη Νίκη Κεραμέως, κατέθεσαν ερώτηση (λίαν εμπεριστατωμένη, που έλεγαν οι παλαιότεροι ημών) σχετικά με τα κενά στις θέσεις εκπαιδευτικών. Στο σχετικό δελτίο Τύπου, όμως, υπήρχε και η εξής αναφορά: «Αγνωστο παραμένει αν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου έχει λάβει υπόψη τη νοσηρή κατάσταση που επικρατεί σε πολλά σχολεία της χώρας, καθώς εκπαιδευτικοί “φαντάσματα” εμφανίζονται για μία ή δύο ώρες την ημέρα, ασκώντας πλημμελώς τα καθήκοντά τους και δημιουργώντας στην ουσία οιονεί κενά, που δυσχεραίνουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων».
Θέμα γνωστό. Αλλωστε ο Νίκος Φίλης δεν ήταν που το κατήγγειλε πρώτος, ως υπουργός μάλιστα, από το βήμα της Βουλής; Οι πάντες το γνωρίζουν στον συγκεκριμένο χώρο ότι, ιδίως στα νησιά και σε τμήματα τεχνικής εκπαίδευσης, δηλώνονται πλασματικοί αριθμοί μαθητών, ώστε να δικαιολογείται θέση διδάσκοντος. Εποπτεία στα νησιά ουσιαστικά δεν υπάρχει και οι διοριζόμενοι απλώς δεν πατάνε. Προσφάτως, ο διάδοχος του Ν. Φίλη στο υπουργείο, Κ. Γαβρόγλου, ανακοίνωσε την οριστική και αμετάκλητη απόλυση πέντε ή έξι εκπαιδευτικών, οι οποίοι ενέπιπταν σε αυτή την περίπτωση των χρονίως απόντων. Επειδή ακριβώς όλοι το κουβεντιάζουν, αλλά κανείς δεν μιλάει, έχει αξία ότι το αναδεικνύει η αντιπολίτευση με τον δημόσιο λόγο της. Αυτά που αποσιωπώνται συστηματικά είναι εκείνα που, επιτέλους, πρέπει κάποτε να αντιμετωπίσει ευθέως η πολιτική.
Ωστόσο, η αντίδραση ήλθε όχι από την κυβέρνηση, αλλά από το συνδικαλιστικό όργανο της Ν.Δ., τη ΔΑΚΕ. Και τι αντίδραση! Εξέδωσαν δριμεία ανακοίνωση, ύστερα από συνάντηση με τη Ν. Κεραμέως, την οποία υπογράφει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης Δημήτρης Πεππές: «Διαμαρτυρηθήκαμε εντόνως για το μέρος της ανακοίνωσης που αναφέρεται σε εκπαιδευτικούς που ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους», διαβάζουμε. Με αφορμή λοιπόν την «έντονη αγανάκτηση», που αναφέρει επίσης ο πρόεδρος κ. Πεππές στην ανακοίνωση, ξεκίνησε ένας πόλεμος των κατά τόπους ΔΑΚΕ (πήγα να τις πω ΔΕΚΟ…) εναντίον της Ν. Κεραμέως.
Από κοντά, βρήκε την ευκαιρία να βγει στο λεγόμενο κλαρί ο θεοσεβούμενος και διανοούμενος της λαϊκής Δεξιάς Μάξιμος Χαρακόπουλος. (Ο εν λόγω καλός βουλευτής Λάρισας, για όσους μπορούν να αξιολογήσουν τέτοιες λεπτομέρειες, έκανε τη διδακτορική διατριβή του υπό την πνευματική καθοδήγηση του, μακαρίτη πλέον, Νεοκλέους Σαρρή. Θα τον κατέτασσα στην κατηγορία «Πολύδωρας-light», σημειώνοντας ωστόσο ότι έχει potential και για παραπάνω, π.χ. Πολύδωρας-zero…) Εν πάση περιπτώσει, είναι ο ίδιος που καθυστέρησε όσο μπορούσε τη μεταρρύθμιση στην αγορά του γάλακτος. Εν ολίγοις, εκφραστής των αγροτικών συμφερόντων του νομού του, με λογοτεχνικές τάσεις – το χειρότερο είδος συντηρητικού…
Εχει άδικο, πάντως, ο πρόεδρος κ. Πεππές όταν υποστηρίζει ότι η ανάδειξη του θέματος των πλασματικών θέσεων «αδικεί τον σκληρά εργαζόμενο κλάδο των εκπαιδευτικών». Αντιθέτως. Η ανάδειξη αυτών των νοσηρών συμπτωμάτων αποσκοπεί στην αντιμετώπισή τους· και αυτό είναι υποστήριξη του κλάδου, όχι απαξίωσή του. Ο «κλάδος», δηλαδή το σύνολο των καθηγητών που προσπαθούν και μοχθούν, ενισχύεται από την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων. Μόνον εκείνοι των οποίων το άμεσο συμφέρον θίγεται μπορεί να φοβούνται την κάθαρση και να τους πιάνει υστερία…
Αυτό όμως, δηλαδή ό,τι εκφράζει ο πρόεδρος κ. Πεππές, είναι το βαθύ κράτος, με το οποίο κάθε μεταρρύθμιση συγκρούεται και συνήθως χάνει. Το δημιούργησε μεν το ΠΑΣΟΚ, αλλά τι σημασία έχει πια; Τώρα ανήκει σε όλους. Το ατύχημα, στην προσπάθεια της χώρας να ξεπεράσει τον χειρότερο εαυτό της, είναι ότι η περίοδος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενίσχυσε το βαθύ κράτος. Ξήλωσαν την αξιολόγηση που είχε ξεκινήσει ο Μητσοτάκης ως υπουργός και ιδού πόσο γρήγορα φθάσαμε στην ανοικτή υπεράσπιση της απάτης. Ενας ακόμη λόγος για τον οποίο προέχει, κατά τη γνώμη μου, να φύγει αυτή η κυβέρνηση.
Απ’ τα παλιά
Μου το είπε ένας φίλος και, ειλικρινά, χάρηκα πάρα πολύ. Σε ένα καφέ του Κολωνακίου, λέει, ήταν ο Michel de Liapis και αγόρευε υπέρ του Τραμπ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: ευτυχώς που δεν ζει ο θείος του να τον καμαρώσει. Και αμέσως μετά, σκέφθηκα πόσο τυχεροί είμαστε, μέσα στη δυστυχία μας, που διαθέτουμε εθνικές εφεδρείες. Γι’ αυτό σας είπα ότι χάρηκα πάρα πολύ…
Quiz
Μήπως, αναρωτιέμαι, όλη η φασαρία ήταν για μια χειρονομία αβρότητος (πείτε την και προσωπική εξυπηρέτηση) προς έναν σημαντικό άνθρωπο. Διότι άκουσα για τον σπουδαίο Ευρωπαίο παράγοντα και το σπίτι που έχει σε μικρό νησί των Κυκλάδων – νησί, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει ανεβεί κατακόρυφα. Ο ίδιος, λοιπόν, αγόρασε μεγάλη έκταση δίπλα στην εξοχική κατοικία του, με σκοπό να πραγματοποιηθεί εκεί τουριστική επένδυση. Δεν του εγκρίνει, όμως, ο δήμος την εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού λυμάτων και η υπόθεση έχει «κολλήσει». Εξ ου η ανάγκη να προσφύγει σε μια δύναμη ανώτερη της δημαρχιακής, δηλαδή στην ανώτατη. (Να γιατί δεν μου αρέσει η πολλή συνάφεια του κόσμου, που λέει ο ποιητής. Διότι ακούω κάτι τέτοια ποταπά και μετά τι να κάνω; Καίγομαι να τα μοιραστώ μαζί σας…)